straatarts Michelle van Tongerloo: ‘De verruwing van onze samenleving lijkt relatief nieuw, maar is lang geleden in gang gezet. Eerst werd in de jaren tachtig de sociale zekerheid teruggedrongen, [Lees daar meer over in dit artikel](https://www.wbs.nl/sites/default/files/2022-04/08.%20O%20Brinkman%20%26%20G%20Vonk_De%20menselijke%20maat_SD_2022_2.pdf), daarna werd onze samenleving in rap tempo geliberaliseerd: de publieke sector werd overgeleverd aan de vrije markt, ‘privatisering’ en ‘een concurrerende economie’ werden de nieuwe sleutelwoorden. Onder het mom van maximale individuele vrijheid werd het nastreven van eigen gewin de norm.
Maar de successen die we ermee bereikten, zijn inmiddels onderdeel van het probleem: met een gevaarlijk groeiende welvaartskloof lijken we soms in een economisch gefundeerd Wilde Westen te leven.
Als poolkappen smolten onze zekerheden: gradually, then suddenly. Een betaalbare woning werd een illusie. Daarna kwam de pandemie. Toen een oorlog dichtbij. Een energiecrisis, gevolgd door inflatie. En alles live te volgen via je telefoon.
Die telefoon had ik niet eens nodig: met mijn spreekkamer voor dak- en thuisloze mensen als slagveld van de politieke arena, zag ik de gevolgen zich live voor mijn ogen voltrekken.
Toen ik begon als straatarts in 2017 zag ik bijna alleen maar ongedocumenteerden op mijn spreekuur; twee jaar later werden ze plotseling vergezeld door arbeidsmigranten. Rond 2021 kwamen daar de Nederlanders met ‘onbegrepen gedrag’ bij, en inmiddels zie ik steeds meer ‘economisch’ dakloze mensen: mensen met wie vaak niks anders aan de hand is dan dat ze geen betaalbaar huis kunnen vinden.
2 comments
straatarts Michelle van Tongerloo: ‘De verruwing van onze samenleving lijkt relatief nieuw, maar is lang geleden in gang gezet. Eerst werd in de jaren tachtig de sociale zekerheid teruggedrongen, [Lees daar meer over in dit artikel](https://www.wbs.nl/sites/default/files/2022-04/08.%20O%20Brinkman%20%26%20G%20Vonk_De%20menselijke%20maat_SD_2022_2.pdf), daarna werd onze samenleving in rap tempo geliberaliseerd: de publieke sector werd overgeleverd aan de vrije markt, ‘privatisering’ en ‘een concurrerende economie’ werden de nieuwe sleutelwoorden. Onder het mom van maximale individuele vrijheid werd het nastreven van eigen gewin de norm.
Maar de successen die we ermee bereikten, zijn inmiddels onderdeel van het probleem: met een gevaarlijk groeiende welvaartskloof lijken we soms in een economisch gefundeerd Wilde Westen te leven.
Als poolkappen smolten onze zekerheden: gradually, then suddenly. Een betaalbare woning werd een illusie. Daarna kwam de pandemie. Toen een oorlog dichtbij. Een energiecrisis, gevolgd door inflatie. En alles live te volgen via je telefoon.
Die telefoon had ik niet eens nodig: met mijn spreekkamer voor dak- en thuisloze mensen als slagveld van de politieke arena, zag ik de gevolgen zich live voor mijn ogen voltrekken.
Toen ik begon als straatarts in 2017 zag ik bijna alleen maar ongedocumenteerden op mijn spreekuur; twee jaar later werden ze plotseling vergezeld door arbeidsmigranten. Rond 2021 kwamen daar de Nederlanders met ‘onbegrepen gedrag’ bij, en inmiddels zie ik steeds meer ‘economisch’ dakloze mensen: mensen met wie vaak niks anders aan de hand is dan dat ze geen betaalbaar huis kunnen vinden.
Opeens was Nederland niet zo gezellig meer.
Opeens kreeg ik het druk.
Bedankt voor het delen!