Nederland is slechter voorbereid op een volgende pandemie. Er zijn ruim 300 minder IC-bedden beschikbaar. “Een bed is een bed met materiaal, maar vooral een bed met personeel”, vertelt Ramakers. “Na de crisis zijn we een hoop medewerkers verloren in de zorg.”
Opschalingsplannen
“Meer geld is niet de oplossing, we moeten vooral kijken hoe we op een creatievere en flexibelere manier ons IC-landschap inrichten.” Op de intensive cares worden jaarlijks zo’n 70.000 mensen behandeld, op 70 IC-locaties. De helft komt na een operatie aan het hart, de hersenen of na een ongeval op de IC te liggen. De andere helft bijv. door longontstekingen, vormen van bloedvergiftiging en die groep laat zich minder makkelijk sturen. “Deze groep is bijvoorbeeld afhankelijk van seizoensinvloeden, zoals de griep”, stelt Ramakers.
“In heel Nederland liggen er opschalingsplannen klaar voor de IC’s”, vertelt Ramakers. In geval van een pandemie of griep kunnen de contacturen van medewerkers worden opgeschaald, of vanuit andere afdelingen personeel naar de IC toe worden gehaald.” Ramakers merkt op: “Daarbij moet de kanttekening worden geplaatst dat in geval van een pandemie of griep ook personeel zelf ziek kan worden, en dat het de patiënten raakt op de normale afdelingen.” Opschalen gaat dus ten koste van de normale zorg (bijvoorbeeld postoperatieve zorg of chirurgische zorg).
Lokaal en regionaal spreiden
“De belangrijkste les die we tijdens de pandemie hebben geleerd is; wees lokaal en regionaal goed voorbereid”, vertelt Ramakers. “Maak van tevoren afspraken over patiënten te spreiden. Mocht een crisis vervolgens groter worden, dan zijn er het LCPS en de LNAZ, die ons van bovenaf zullen aansturen om patiënten te spreiden.”
Belangrijk is dat de zorg weet waar de nood het hoogst is. “Dat kan zoals bij de vorige keer in Brabant zijn, maar ook bijvoorbeeld in de randstad of in de provincie Utrecht”, sluit Ramakers af.