Sneller hulp voor mensen met zware psychische problemen: staatssecretaris wil wachtlijsten in ggz nu echt aanpakken

by Chronicbias

13 comments

  1. ‘”We zien dat veel mensen met zware problemen lang moeten wachten en die wil je juist snel helpen. En we zien dat heel veel lichte problematiek ook in de ggz wordt behandeld terwijl dat ook zou kunnen in lotgenotengroepen, of in steunpunten zelfregie waar ervaringsdeskundigen werken”, aldus Karremans.

    Er zijn op dit moment 278 steunpunten in Nederland, maar dat moeten er meer worden zodat mensen in het hele land kunnen binnenlopen, met of zonder verwijzing van de huisarts. De bedoeling is dat ze daar dan onder begeleiding van ervaringsdeskundigen trainingen volgen.’

  3. Of:
    – investeer meer in geestelijk gezondheidszorg zodat er meer professional verleners zijn en de wachtlijsten zo verkleinen
    – betere en/of meer poortwachters 
    – maak die voorbeelden die hij noemt onderdeel van GGZ instellingen zodat sneller geschakeld kan worden wanneer klachten heftiger worden of wanneer de klachten verminderen.

  4. Geef volwassen transgender mensen zelfbeschikking, en maak een duidelijk protocol voor huisartsen om genderzorg voor volwassenen te bieden. Daar komt personeel in de ggz door vrij, en de gruwelijke 4-5 jaar durende wachtlijsten voor diagnose en behandeling valt weg.

    Een snel te realiseren oplossing die relatief weinig kost en veel oplevert.

  5. Eerst kapot bezuinigen, en nu het probleem willen ‘oplossen’. Man man man.

  6. Maar wie beslist wat zware problemen zijn? Misschien is mijn ADHD niet zwaar per definitie, maar zijn de psychosociale problemen die daardoor komen in mijn maatschappelijk functioneren wel zwaar; en een broedplaats voor meer problemen. Dan zou je al meer poortwachters moeten hebben die kunnen zeggen; jij moet naar de kliniek, en jij kunt naar een steunpunt; maar dan op basis van gesprekken; niet op basis van een checklijst aan symptomen; en mijn ervaring is dat het tegenwoordig gaat om dingen afvinken of je in aanmerking komt voor hulp

    Daarbij “zware problemen” dan ben je opeens complex; mag je blij zijn als je überhaupt ergens terecht kunt. Los ervan; of het ook nog een beetje lokaal ondersteund word.

    Dan kun je volgens het filmpje bij het artikel misschien terecht bij het buurthuis; het buurthuis word hier wegbezuinigd en afgebroken en er komen seniorenwoningen voor in de plaats. Die zijn ook nodig waarschijnlijk;

    Zelf heb ik WMO ondersteuning die eens per maand op bezoek komt (maar ook telefonisch bereikbaar is,mocht er iets zijn); kan ik even ventileren, houd me ook weg bij de psycholoog. Dus dat kan ook, en kan ook helpen voor sommige mensen. Voor sommige problemen zijn er ook al hulplijnen om de GGZ te ontlasten. Of in ieder geval om het in te dammen en een beetje aan te sturen.

    Op zich wel een goede stap in de richting om het aan te pakken en dat er aandacht voor is. Dat probleem speelt echt al te lang.

  7. Huh?! Iets oplossen? Geloof er niets van. Immers 0,5 miljard bezuinigen op zorg.

  8. Ik houd mijn hart vast wat dit voor beleid gaat betekenen. Mensen die naar de bggz verwezen worden hebben vaak al een achttal sessies bij de praktijkondersteuner achter de rug, inclusief e-health. Dan valt het wel mee hoe licht de problematiek nog is. 

  9. Als je dat artikel leest zou je bijna denken dat hij echt iets wil doen voor de mensen op de wachtlijsten. Maar als je de voorstellen ziet dan is duidelijk wat de bedoeling is:
    meer afschuiven op de gemeentes, patienten eerder op straat zetten, en verder gewoon echt helemaal niks. Het kostenvereveningssysteem (dat cherrypicken van niet-ernstige patienten zo lucratief maakt en maakt dat patienten met wel ernstige problemen al gauw niet meer kostendekkend te behandelen zijn) wordt niet veranderd. Het inkoopsysteem van de verzekeringen wordt niet veranderd. Dat er veel specialistische afdelingen verdwenen zijn wordt niet onderzocht of veranderd. En dus gaat er ook helemaal niets veranderen aan de situatie.

  10. Loze beloftes waarbij de beloftes ook nog eens ontzettend vaag zijn. Het blijft voor mij onduidelijk hoe steunpunten de zorg voor de meest zware problemen toegankelijker maken. Geen enkel concreet uitleg hoe de marktwerking (en het falen hiervan) aangepast gaat worden. Ondertussen wordt zowel in de ggz en de jeugdzorg alsmaar bezuinigd.

  13. Afspraken worden afgezegd om vervolgens weken niks meer te horen. Krijg medicatie voorgeschreven waar andere landen hun ernstige bedenkingen bij hebben, je moet zovaak komen als dat zij willen anders schrijven ze je uit. Bedrijven geven vaak geen vrij omdat een psycholoog blijkbaar niet in dat pakketje zit etc.

    Je zou haast zeggen dat ze me in een psychopaat proberen te veranderen.

Comments are closed.