# Spanning bij pacifistische Partij voor de Dieren door defensiestrategie van partijleider Esther Ouwehand
Sinds de Partij van de Dieren besloot de herbewapening van Europa te steunen, rommelt het binnen de traditioneel pacifistische partij. Oprichter Marianne Thieme en jongerenorganisatie Pink! uitten eerder al hun onvrede. Dinsdag zegden de Rotterdamse gemeenteraadsleden hun lidmaatschap op.
Vóór de ontmanteling van kernwapens en het aan banden leggen van de wapenhandel, tégen een Europees leger: de afgelopen jaren was het defensiestandpunt van de Partij voor de Dieren constant. Maar onlangs stemde de Tweede Kamerfractie van de partij in met het 800 miljard euro omvattende herbewapeningsplan ReArm Europe, waarmee de uitgaven voor defensie aanzienlijk stijgen.
Ondanks de zware interne kritiek die daarop volgde, noemt de partij van Esther Ouwehand de herbewapening [op haar website](https://www.partijvoordedieren.nl/nieuws/vrede-in-een-veranderende-wereld) noodzakelijk: ‘Juist om een nieuwe oorlog te voorkomen, moeten we aan de Russische president Poetin laten zien dat we ons kunnen verdedigen als dat nodig is.’
Dat valt niet bij de hele partij in goede aarde. ‘Sluit je aan bij het groeiend verzet!’ staat in de bio van het X-account van de Rotterdamse gemeenteraadsfractie. Sinds deze week richt dat verzet zich niet op de bio-industrie of op milieuvervuiling, maar op de eigen moederpartij. Vanwege grote onvrede met de nieuwe defensielijn zeggen Sabrina van de Peppel en voormalig landelijk voorzitter Ruud van der Velden hun partijlidmaatschap op. ‘We hopen dat ons opgezegde lidmaatschap ook voor andere leden als alarmbel kan dienen om de landelijke partij tot de orde te roepen en terug te laten keren naar de idealen waarvoor de partij 23 jaar geleden werd opgericht’, stellen ze in hun toelichting.
Aan de ene kant is de PvdD hier gewoon realistisch in en is in de huidige geopolitieke situatie simpelweg geen plek op dit moment voor naief idealisme.
Aan de andere kant is de PvdD nou ook weer niet zo relevant dat ze niet symbolisch verzet hadden kunnen toepassen om zo de partijharmonie in stand te houden.
Ik kan zo slecht tegen dat naïeve pacifisme. Er vanuit gaan dat vrede altijd mogelijk is door dialoog en compromis, zonder rekening te houden met de agressieve en imperialistische aard van vijandige staten. Ik begrijp echt niet hoe mensen kunnen geloven dat dit een effectieve strategie is.
Wil je je hard maken voor het welzijn van dieren, op een groter toneel dan de plaatselijke kinderboerderij zul je op europees niveau aansluiting moeten vinden en mee praten. Daarvoor moet er wel een Europa zijn, en blijven. Dat moet verdedigd worden.
Natuurlijk is de kinderboerderij ook belangrijk, en wil je op gemeentelijk en provinciaal niveau ook aanwezig zijn.
En dat kan prima allebei. Maar wel het grote plaatje blijven zien. Wanneer er op europees en landelijk vlak dingen beter geregeld zijn, is er vanuit daar ook ruimte om het lokaal uit te dragen.
Niet meteen als een verongelijkte puber naar je kamer stampen, en daarmee je partij versplinteren waardoor je zeker weet dat je niks gedaan krijgt.
Het is heel simpel. Als je twee landen hebt en land 1 heeft wapens en land 2 niet, dan kan land 1 altijd dreigen met oorlog om iets voor elkaar te krijgen.
Dan kan je wel denken dat je met dialoog dingen kan oplossen, maar dat is totaal onrealistisch en naief. Waarom zou land 1 met jou de dialoog aangaan? Ze kunnen je van de kaart vegen.
Kijk naar Rusland en Oekraine. Een concreter voorbeeld is er niet. Zonder de militaire hulp die vanuit het westen naar Oekraine is gekomen, bestond Oekraine niet meer.
Hoe kan je zo’n plaat voor je kop hebben?
Als je als partij wil dat we serieus praten over dierenleed, het klimaat en de natuur, dan moet je ook een serieus standpunt hebben in andere problemen die spelen. En niet de hippie mentaliteit hebben dat het allemaal wel goed komt als we maar met elkaar in gesprek gaan.
Je kunt het zien als een signaal aan de rest van de wereld dat er een kleine electorale basis is voor pacifisme. Het is goed dat dit standpunt bestaat ook als het naïef is of weinig zoden aan de dijk zet. Konden we in een van de geopolitieke grootmachten maar zien dat een klein deel van de bevolking hiertoe bereid is.
Als het aan dit soort pacifisten ligt wappert de Russische vlag zometeen weer boven Kyiv, Tallinn, Riga, Vilnius en Warschau. Gewoon compleet gestoord.
Pacifistisch opstellen is een privilege en voor mensen die zich moreel boven de mensheid willen zetten. Het is van het niveau dat een kind zegt “papa? Wat nou als alle mensen aarde hun wapens neerleggen en stoppen met ruzie maken. Dan is het toch opgelost?”. Ja dat zou top zijn, maar mensen zijn al zo lang als ze leven niet zo ingesteld.
Het ergste is dat ze ogenschijnlijk onbedoeld Rusland helpen door ons zwak te houden in een tijd waar dat niet kunnen veroorloven.
Oh kijk, nuttige idioten voor Rusland. Walgelijk gedrag.
De timing is ook wel weer bijzonder. Waarom komt dit net op het moment dat Ouwehand niet aan het werk is?
10 comments
# Spanning bij pacifistische Partij voor de Dieren door defensiestrategie van partijleider Esther Ouwehand
Sinds de Partij van de Dieren besloot de herbewapening van Europa te steunen, rommelt het binnen de traditioneel pacifistische partij. Oprichter Marianne Thieme en jongerenorganisatie Pink! uitten eerder al hun onvrede. Dinsdag zegden de Rotterdamse gemeenteraadsleden hun lidmaatschap op.
Vóór de ontmanteling van kernwapens en het aan banden leggen van de wapenhandel, tégen een Europees leger: de afgelopen jaren was het defensiestandpunt van de Partij voor de Dieren constant. Maar onlangs stemde de Tweede Kamerfractie van de partij in met het 800 miljard euro omvattende herbewapeningsplan ReArm Europe, waarmee de uitgaven voor defensie aanzienlijk stijgen.
Ondanks de zware interne kritiek die daarop volgde, noemt de partij van Esther Ouwehand de herbewapening [op haar website](https://www.partijvoordedieren.nl/nieuws/vrede-in-een-veranderende-wereld) noodzakelijk: ‘Juist om een nieuwe oorlog te voorkomen, moeten we aan de Russische president Poetin laten zien dat we ons kunnen verdedigen als dat nodig is.’
Dat valt niet bij de hele partij in goede aarde. ‘Sluit je aan bij het groeiend verzet!’ staat in de bio van het X-account van de Rotterdamse gemeenteraadsfractie. Sinds deze week richt dat verzet zich niet op de bio-industrie of op milieuvervuiling, maar op de eigen moederpartij. Vanwege grote onvrede met de nieuwe defensielijn zeggen Sabrina van de Peppel en voormalig landelijk voorzitter Ruud van der Velden hun partijlidmaatschap op. ‘We hopen dat ons opgezegde lidmaatschap ook voor andere leden als alarmbel kan dienen om de landelijke partij tot de orde te roepen en terug te laten keren naar de idealen waarvoor de partij 23 jaar geleden werd opgericht’, stellen ze in hun toelichting.
Aan de ene kant is de PvdD hier gewoon realistisch in en is in de huidige geopolitieke situatie simpelweg geen plek op dit moment voor naief idealisme.
Aan de andere kant is de PvdD nou ook weer niet zo relevant dat ze niet symbolisch verzet hadden kunnen toepassen om zo de partijharmonie in stand te houden.
Ik kan zo slecht tegen dat naïeve pacifisme. Er vanuit gaan dat vrede altijd mogelijk is door dialoog en compromis, zonder rekening te houden met de agressieve en imperialistische aard van vijandige staten. Ik begrijp echt niet hoe mensen kunnen geloven dat dit een effectieve strategie is.
Wil je je hard maken voor het welzijn van dieren, op een groter toneel dan de plaatselijke kinderboerderij zul je op europees niveau aansluiting moeten vinden en mee praten. Daarvoor moet er wel een Europa zijn, en blijven. Dat moet verdedigd worden.
Natuurlijk is de kinderboerderij ook belangrijk, en wil je op gemeentelijk en provinciaal niveau ook aanwezig zijn.
En dat kan prima allebei. Maar wel het grote plaatje blijven zien. Wanneer er op europees en landelijk vlak dingen beter geregeld zijn, is er vanuit daar ook ruimte om het lokaal uit te dragen.
Niet meteen als een verongelijkte puber naar je kamer stampen, en daarmee je partij versplinteren waardoor je zeker weet dat je niks gedaan krijgt.
Het is heel simpel. Als je twee landen hebt en land 1 heeft wapens en land 2 niet, dan kan land 1 altijd dreigen met oorlog om iets voor elkaar te krijgen.
Dan kan je wel denken dat je met dialoog dingen kan oplossen, maar dat is totaal onrealistisch en naief. Waarom zou land 1 met jou de dialoog aangaan? Ze kunnen je van de kaart vegen.
Kijk naar Rusland en Oekraine. Een concreter voorbeeld is er niet. Zonder de militaire hulp die vanuit het westen naar Oekraine is gekomen, bestond Oekraine niet meer.
Hoe kan je zo’n plaat voor je kop hebben?
Als je als partij wil dat we serieus praten over dierenleed, het klimaat en de natuur, dan moet je ook een serieus standpunt hebben in andere problemen die spelen. En niet de hippie mentaliteit hebben dat het allemaal wel goed komt als we maar met elkaar in gesprek gaan.
Je kunt het zien als een signaal aan de rest van de wereld dat er een kleine electorale basis is voor pacifisme. Het is goed dat dit standpunt bestaat ook als het naïef is of weinig zoden aan de dijk zet. Konden we in een van de geopolitieke grootmachten maar zien dat een klein deel van de bevolking hiertoe bereid is.
Als het aan dit soort pacifisten ligt wappert de Russische vlag zometeen weer boven Kyiv, Tallinn, Riga, Vilnius en Warschau. Gewoon compleet gestoord.
Pacifistisch opstellen is een privilege en voor mensen die zich moreel boven de mensheid willen zetten. Het is van het niveau dat een kind zegt “papa? Wat nou als alle mensen aarde hun wapens neerleggen en stoppen met ruzie maken. Dan is het toch opgelost?”. Ja dat zou top zijn, maar mensen zijn al zo lang als ze leven niet zo ingesteld.
Het ergste is dat ze ogenschijnlijk onbedoeld Rusland helpen door ons zwak te houden in een tijd waar dat niet kunnen veroorloven.
Oh kijk, nuttige idioten voor Rusland. Walgelijk gedrag.
De timing is ook wel weer bijzonder. Waarom komt dit net op het moment dat Ouwehand niet aan het werk is?
Comments are closed.