Annemarie overleed aan een zware depressie: ‘Ze had geen vertrouwen meer in zichzelf’

4 comments

1. >De laatste anderhalve maand sprak Annemarie weer met mensen af. Ze vertelde iedereen over haar depressie. Waar ze tegenaan was gelopen. Wat belangrijke lessen waren. We dachten dat het betekende dat ze eruit was geklommen en dat het beter ging.

   >Maar dat was niet zo. Ze had haar besluit genomen en was bezig met haar laatste campagne. Die maakte ze op de manier die we van haar kenden. Gedreven, secuur en met een duidelijk doel voor ogen. Ze wilde dat we allemaal met elkaar gingen praten over de vreselijke ziekte waaraan ze overleed.

   Dit komt zo vaak voor. Weer met mensen afspreken, weer een gedreven glimmer in de ogen, het lijkt beter te gaan. Maar het is het laatste afscheid vóór de “verlossing”.

   Rust in vrede. Ik wil het ook nooit meer meemaken. Het is slopend.

2. Ik schrik hier wel van. Om het op mezelf te betrekken, ik heb veel van dezelfde gedachten.. misschien maar weer even de huisarts bellen volgende week.

3. Ik herken het hard. Ik had mijn relatie van 12j beëindigd en wilde dat die eerst emotioneel verder kon, en daarna de laatste bucket-list-achtige dingen bewerkstelligen waar kosten en stigma niet meer uitmaakt.

   Één van die bucket-list-zaken is uitgekomen tot genezing, waardoor ik er nu altijd nog ben. En vooral het gebrek aan verdere stigma’s waardoor mogelijkheden verder open beginnen te liggen.

   Ik had al 4 jaar therapie gevolgd, toen ik dat besluit maakte. De psychiater zei ook dat ik een typisch persoon was die toch wel de laatste oplossing zoekt; het was best een oude man waarvan ik vond dat deze nooit aan zelfreflectie verder heeft gedaan en puur een molen beheerde voor zijn inkomen. Daarna gecontinueerd bij diverse andere psychologen. We zijn nu 11 jaar verder en loop nog altijd, soort van “omdat het moet”, maar ik vanuit mijn perspectief is de Nederlandse psychologie verrekte waardeloos. “Ga naar de psycholoog” is gewoon niet helpend geweest.

4. Iets van 6-7 maanden geleden begonnen pas? Vreemd ook dat ik niets lees over therapieën die toch zeker ingesteld zouden hebben moeten zijn.

   Voor sommige mensen kan het erg therapieresistent zijn en dan lees je helaas soms dat ze na jaren deze weg kiezen. Maar dat is dan gewoonlijk na vele pogingen van therapie.

   Voor mensen die hier mee te maken hebben wil ik op dit artikel wijzen. Geen idee wat daar de actuele status van is maar het lijkt me sowieso goed om er van op de hoogte te zijn.

   [Experimental depression treatment is nearly 80% effective in controlled study](https://med.stanford.edu/news/all-news/2021/10/depression-treatment.html)

Comments are closed.