Belangrijke les: probeer als ouder te oefenen met je kind als het moeite heeft met lezen. Soms wordt het werk op school van je kind niet goed gecontroleerd. Bv door dat er veel inval juffen / meesters zijn of andere invloeden waardoor het op school minder lukt.
[Belangenconflict bij invoering vergoede dyslexiezorg](https://www.bnnvara.nl/zembla/artikelen/belangenconflict-bij-invoering-vergoede-dyslexiezorg)
Ben ik de enige bij wie er in de klas minstens 2 kinderen zaten wiens ouders zijn gaan shoppen, shoppen en eeuwig shoppen bij doktoren en leercentra totdat ze er een diagnose uit konden slepen voor hun kroost?
Ik ben echt niet vol RFK Jr he, ik denk niet dat het verzonnen is.
Maar een deel van de meer-dan-verwachte toename komt volgens mij wel zeker uit de enorm toegenomen ouderlijke bemoeienis om hun kind zo hoog mogelijk het schoolsysteem in te krijgen.
Ik zag laatst een documentaire waar het onderwijs (door dat er meer leraressen dan leraren zijn) steeds meer aangepast wordt op de leermethode van meisjes. Waardoor jongens achter raken omdat ze op een andere manier leren, en op sommige vlakken net wat andere aandachtspunten hebben dan meisjes. (Volgens mij was het zelfs bij lubach)
Ik (4 jaar ouder dan mijn zusje) heb mijn zusje leren lezen toen ze op de kleuterschool zat: ze las in de eerste kleuterklas het kerstverhaal voor.
Zelf heb ik dyslexie: ik las op mijn 25e als een gemiddeld kind van 12 (getest).
Gezien de comments van mensen die waarschijnlijk niet de moeite nemen om de video te bekijken maar wel reageren toch maar besloten om de info uit de beschrijving te posten:
“De leesvaardigheid van Nederlandse kinderen gaat al jaren achteruit. Bovendien krijgt bijna 8 procent van de kinderen de diagnose ernstige dyslexie. Dit zijn twee tot drie kinderen per klas. Dat is meer dan het dubbele van wat wetenschappers twintig jaar geleden verwachtten, toen zij het protocol voor dyslexie ontwikkelden. Hoe kan het dat steeds meer kinderen dyslexie hebben? Is het een leesstoornis of is slecht onderwijs de oorzaak? Zembla onderzoekt de diagnose dyslexie.
Tegelijkertijd schiet het leesonderwijs op veel basisscholen tekort. In deze video vertelt vader Bob Ruegebrink over zijn zonen Jelle en Sep. Ze zitten op de basisschool en hebben beide moeite met lezen en spelling. Bij Jelle wordt daarom de diagnose dyslexie vastgesteld. Ook bij Sep is er een vermoeden van. Als Bob in hun schoolschriften kijkt, ziet hij dat ze veel opdrachten niet ingevuld hebben. Daarom gaan ze thuis samen oefenen met lezen en spelling. Hun leesvaardigheid gaat snel vooruit. Hun cijfers worden zo goed, dat de twee eigenlijk geen dyslexie zouden kunnen hebben. Daarom zet Bob vraagtekens bij de diagnose dyslexie. Hoeveel invloed hebben scholen op het voorkomen van dyslexie?
Wat is dyslexie eigenlijk? Volgens de voorzitter van het Nederlands Kwaliteitsinstituut Dyslexie is het een “neurologische leerstoornis, die zich uit in ernstige problemen met lezen en spelling.” Uit onderzoek van de inspectie blijkt dat de helft van de scholen het leesonderwijs, en eventuele extra hulp met lezen, niet op orde heeft. Daarom vragen ook deskundigen zich af of een deel van de dyslexieverklaringen niet te wijten is aan tekortschietend onderwijs.
Dat zegt ook hoogleraar orthopedagogiek Anna Bosman. Volgens haar is “het onderwijs niet op orde, waardoor veel kinderen niet goed leren lezen.” Zij stelt dat dyslexie in deze context “als excuus wordt gebruikt.” Bosman wijst ook op vergoede dyslexiezorg. Voor kinderen met zeer ernstige dyslexie is er vergoede zorg. Die wordt sinds 2015 betaald door de gemeente. “Dat is belastinggeld.”
Ook pabo-docent Sabeth van Duin denkt dat er veel kinderen met “onterecht een dyslexieverklaring hebben, omdat we te lang uit het oog verloren zijn, hoe een goede leesles eruit hoort te zien.” Zij vindt dat er te veel geleund wordt op lesmethodes die scholen aangeboden krijgen. Als ze aan pabo-studenten vraagt hoeveel er op hun stageplekken geoefend wordt met lezen en spelling, zeggen de studenten dat hier te weinig tijd voor is.
Het geld voor de vergoede dyslexiezorg gaat naar commerciële partijen. Als een kind de diagnose ernstige dyslexie heeft gekregen, kan die ‘behandeld worden’ bij een extern bedrijf. Dit draait vaak om (heel) veel extra oefenen met lezen en spelling. Bij sommige kinderen werkt dit erg goed.
Toen wetenschappers en beleidsmakers in 2007 het protocol voor dyslexie ontwikkelden, verwachtten zij dat 3,6% van de kinderen de diagnose ernstige dyslexie zou krijgen. Nu zijn dat er een stuk meer. Bovendien werd in die tijd ook geschat dat de vergoede dyslexiezorg 21,6 miljoen euro zou gaan kosten. In 2024 zijn die kosten opgelopen tot 70 miljoen, blijkt een steekproef van Zembla onder gemeenten.
Als de Zembla-journalisten verder in dit protocol duiken, ontdekken ze een belangenconflict. Bij het advies om dyslexiezorg voor kinderen te vergoeden vanuit de basisverzekering, is door het CVZ zwaar geleund op onderzoek(ers) van een dyslexiezorgaanbieder. Het huidige protocol waar dyslexie mee wordt behandeld, vindt zijn oorsprong in dit CVZ-advies. De auteur van dit protocol, is de partner van een manager van het RID, een van de grotere aanbieders van dyslexiezorg in Nederland. Op basis van dit protocol krijgen nu te veel kinderen een dyslexiediagnose, concluderen meer deskundigen in deze video. “
4 comments
Belangrijke les: probeer als ouder te oefenen met je kind als het moeite heeft met lezen. Soms wordt het werk op school van je kind niet goed gecontroleerd. Bv door dat er veel inval juffen / meesters zijn of andere invloeden waardoor het op school minder lukt.
[Belangenconflict bij invoering vergoede dyslexiezorg](https://www.bnnvara.nl/zembla/artikelen/belangenconflict-bij-invoering-vergoede-dyslexiezorg)
Ben ik de enige bij wie er in de klas minstens 2 kinderen zaten wiens ouders zijn gaan shoppen, shoppen en eeuwig shoppen bij doktoren en leercentra totdat ze er een diagnose uit konden slepen voor hun kroost?
Ik ben echt niet vol RFK Jr he, ik denk niet dat het verzonnen is.
Maar een deel van de meer-dan-verwachte toename komt volgens mij wel zeker uit de enorm toegenomen ouderlijke bemoeienis om hun kind zo hoog mogelijk het schoolsysteem in te krijgen.
Ik zag laatst een documentaire waar het onderwijs (door dat er meer leraressen dan leraren zijn) steeds meer aangepast wordt op de leermethode van meisjes. Waardoor jongens achter raken omdat ze op een andere manier leren, en op sommige vlakken net wat andere aandachtspunten hebben dan meisjes. (Volgens mij was het zelfs bij lubach)
Ik (4 jaar ouder dan mijn zusje) heb mijn zusje leren lezen toen ze op de kleuterschool zat: ze las in de eerste kleuterklas het kerstverhaal voor.
Zelf heb ik dyslexie: ik las op mijn 25e als een gemiddeld kind van 12 (getest).
Gezien de comments van mensen die waarschijnlijk niet de moeite nemen om de video te bekijken maar wel reageren toch maar besloten om de info uit de beschrijving te posten:
“De leesvaardigheid van Nederlandse kinderen gaat al jaren achteruit. Bovendien krijgt bijna 8 procent van de kinderen de diagnose ernstige dyslexie. Dit zijn twee tot drie kinderen per klas. Dat is meer dan het dubbele van wat wetenschappers twintig jaar geleden verwachtten, toen zij het protocol voor dyslexie ontwikkelden. Hoe kan het dat steeds meer kinderen dyslexie hebben? Is het een leesstoornis of is slecht onderwijs de oorzaak? Zembla onderzoekt de diagnose dyslexie.
Tegelijkertijd schiet het leesonderwijs op veel basisscholen tekort. In deze video vertelt vader Bob Ruegebrink over zijn zonen Jelle en Sep. Ze zitten op de basisschool en hebben beide moeite met lezen en spelling. Bij Jelle wordt daarom de diagnose dyslexie vastgesteld. Ook bij Sep is er een vermoeden van. Als Bob in hun schoolschriften kijkt, ziet hij dat ze veel opdrachten niet ingevuld hebben. Daarom gaan ze thuis samen oefenen met lezen en spelling. Hun leesvaardigheid gaat snel vooruit. Hun cijfers worden zo goed, dat de twee eigenlijk geen dyslexie zouden kunnen hebben. Daarom zet Bob vraagtekens bij de diagnose dyslexie. Hoeveel invloed hebben scholen op het voorkomen van dyslexie?
Wat is dyslexie eigenlijk? Volgens de voorzitter van het Nederlands Kwaliteitsinstituut Dyslexie is het een “neurologische leerstoornis, die zich uit in ernstige problemen met lezen en spelling.” Uit onderzoek van de inspectie blijkt dat de helft van de scholen het leesonderwijs, en eventuele extra hulp met lezen, niet op orde heeft. Daarom vragen ook deskundigen zich af of een deel van de dyslexieverklaringen niet te wijten is aan tekortschietend onderwijs.
Dat zegt ook hoogleraar orthopedagogiek Anna Bosman. Volgens haar is “het onderwijs niet op orde, waardoor veel kinderen niet goed leren lezen.” Zij stelt dat dyslexie in deze context “als excuus wordt gebruikt.” Bosman wijst ook op vergoede dyslexiezorg. Voor kinderen met zeer ernstige dyslexie is er vergoede zorg. Die wordt sinds 2015 betaald door de gemeente. “Dat is belastinggeld.”
Ook pabo-docent Sabeth van Duin denkt dat er veel kinderen met “onterecht een dyslexieverklaring hebben, omdat we te lang uit het oog verloren zijn, hoe een goede leesles eruit hoort te zien.” Zij vindt dat er te veel geleund wordt op lesmethodes die scholen aangeboden krijgen. Als ze aan pabo-studenten vraagt hoeveel er op hun stageplekken geoefend wordt met lezen en spelling, zeggen de studenten dat hier te weinig tijd voor is.
Het geld voor de vergoede dyslexiezorg gaat naar commerciële partijen. Als een kind de diagnose ernstige dyslexie heeft gekregen, kan die ‘behandeld worden’ bij een extern bedrijf. Dit draait vaak om (heel) veel extra oefenen met lezen en spelling. Bij sommige kinderen werkt dit erg goed.
Toen wetenschappers en beleidsmakers in 2007 het protocol voor dyslexie ontwikkelden, verwachtten zij dat 3,6% van de kinderen de diagnose ernstige dyslexie zou krijgen. Nu zijn dat er een stuk meer. Bovendien werd in die tijd ook geschat dat de vergoede dyslexiezorg 21,6 miljoen euro zou gaan kosten. In 2024 zijn die kosten opgelopen tot 70 miljoen, blijkt een steekproef van Zembla onder gemeenten.
Als de Zembla-journalisten verder in dit protocol duiken, ontdekken ze een belangenconflict. Bij het advies om dyslexiezorg voor kinderen te vergoeden vanuit de basisverzekering, is door het CVZ zwaar geleund op onderzoek(ers) van een dyslexiezorgaanbieder. Het huidige protocol waar dyslexie mee wordt behandeld, vindt zijn oorsprong in dit CVZ-advies. De auteur van dit protocol, is de partner van een manager van het RID, een van de grotere aanbieders van dyslexiezorg in Nederland. Op basis van dit protocol krijgen nu te veel kinderen een dyslexiediagnose, concluderen meer deskundigen in deze video. “
Comments are closed.