De Dolle Mina’s zijn terug en groeien in rap tempo uit tot massabeweging: ‘Het lijkt wel een tsunami’

by Chronicbias

5 comments

  1. [Archive](https://archive.ph/E4rUL)

    **De Dolle Mina’s zijn terug en groeien in rap tempo uit tot massabeweging: ‘Het lijkt wel een tsunami’**

    Dik 55 jaar nadat een korset in de fik werd gestoken door de Dolle Mina’s, is de feministische beweging terug van weggeweest. Jong en oud strijden hand in hand voor vrouwenrechten, vertelt Dunya Verwey, Dolle Mina van het eerste uur: „We hadden helemaal niet verwacht dat het in een paar maanden tijd zou uitgroeien tot een massabeweging.” Lidewij Baart (19) is een van die strijdbare jongeren.

    Ze rekenen op duizenden demonstranten, aanstaande zondag vanaf 12.00 uur, als Dolle Mina haar mars tegen femicide organiseert in het [centrum van Rotterdam](https://archive.ph/s0JEQ). Ze willen nú hun stem laten horen, kort nadat er in een week tijd twee vrouwen zijn vermoord door hun (ex-)partners, in bijzijn van hun kinderen.

    Met de leus ‘Stop femicide! Genoeg is genoeg’ eisen de activisten dat femicide wordt erkend als een ‘specifieke en structurele vorm van gendergerelateerd geweld’. Ze eisen meer bescherming en opvangplekken voor vrouwen in onveilige situaties. Ook eisen ze dat de overheid nú verantwoordelijkheid neemt en niet pas na het volgende slachtoffer. De feiten zijn hard en rauw: gemiddeld wordt elke acht dagen een vrouw vermoord.

    De Dolle Mina’s zijn niet langer iets uit de geschiedenisboeken. Ze zijn terug, en hoe. Wat afgelopen januari klein begon met de ludieke herhaling van de korsetverbranding van precies 55 jaar geleden, verspreidt zich in rap tempo over het land. Ze demonstreren voor zaken als het dichten van de loonkloof, tegen straatintimidatie, en voor abortus als grondrecht. „Het lijkt wel een tsunami. We hadden helemaal niet verwacht dat het in een paar maanden tijd zou uitgroeien tot een massabeweging”, vertelt Dunya Verwey (78).

    Verwey is Dolle Mina van het eerste uur; zij was een van de oprichters in 1970. Ook toen werd ze overrompeld door alle respons. „We kregen brieven en telegrammen van over de hele wereld, tot Australië en Japan aan toe”, herinnert ze zich. De Mina’s vestigden zich in het collectieve geheugen met kreten als ‘baas in eigen buik’.

    Verwey werd begin van het jaar benaderd door filmmaker Sia Hermanides (38), die werkt aan een serie over de Dolle Mina’s. Door haar research besefte ze hoe belangrijk de strijd van de feministen destijds was voor de kansen die de jongere generaties nu krijgen. „Maar ook dat we er nog lang niet zijn. Er is nog zoveel, soms onbewuste, ongelijkwaardigheid”, zegt Hermanides, die als moeder van een peuter merkt hoe verschillend de maatschappelijke verwachtingen zijn van moeders en vaders.

    „Dunya en Claudette – een andere Mina van het eerste uur – hebben een enorm vuur in mij aangewakkerd”, zegt Hermanides. „We merkten alle drie dat vrouwenrechten aan alle kanten onder druk staan, dus we besloten om er opnieuw aandacht voor te vragen. Want wat zij hebben bevochten, kunnen we ook weer kwijtraken. Kijk maar wat er gebeurt in Amerika rond abortus, of hoe influencers als Andrew Tate inpraten op jongeren vóór een traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen.”

    Hun nieuw ingeblazen strijd raakt een snaar, ziet Verwey. „Er was al onderhuidse onvrede, ongerustheid bij de jongere generaties over alle dreigende verhalen die er op ze afkomen. Ik zie het als een veenbrand die al aan het smeulen was, en die pas echt tot ontbranding kwam op het moment dat we het korset in de fik staken.”

    Dat was op 23 januari. Overal in het land worden sindsdien lokale bewegingen opgericht, waar jong en oud, vrouw én man zich strijdbaar inzetten voor gelijke rechten. „Mijn telefoon gaat de hele dag ping-ping-ping; dat zijn de verschillende appgroepen uit het hele land waarin plannen worden gesmeed, leuzen en slogans worden bedacht”, zegt Verwey. „Een meisje van 11 schreef dat ze zondag wil meelopen in de femicidemars. ‘Ik ben zo boos.’ Dat ontroert me.”

    **‘Nu kan ik in actie komen’**

    Lidewij Baart (19) is een van de jongeren die zich onlangs bij Dolle Mina aansloot. „Twee, drie jaar geleden schreef ik mijn profielwerkstuk op de middelbare school over de legalisering van abortus in Nederland en toen las ik over de Dolle Mina’s. Ik vond het zó inspirerend, dat ik dacht: ik wil daarbij. Maar ze bestonden niet meer.” Baart twijfelde geen moment toen ze een paar maanden terug op Instagram stuitte op het account dollemina2025. „Dit is mijn kans. Nu kan ik in actie komen.”

    Binnen de beweging zet ze zich niet alleen in voor het recht op abortus, maar bijvoorbeeld ook tegen straatintimidatie. „De straten zijn nog steeds niet veilig voor iedereen. Het kan toch niet vanzelfsprekend zijn dat mijn vriendinnen en ik ’s avonds niet op de fiets durven te stappen als onze telefoon leeg is?” zegt Baart.

    Zelf maakte ze mee dat er op haar 13de ‘een gast’ bij haar achterop de fiets sprong toen ze langs het Malieveld in Den Haag fietste. Ze spoot hem met deo in het gezicht, zoals ze van een vriendin had geleerd, en kon veilig wegkomen. „Het is bijna genormaliseerd hè, de gedachte dat je als meisje niet veilig bent alleen op straat.”

    Baart en Hermanides vinden het mooi hoe de Mina’s actievoerden, en nu dus weer actievoeren. „Het zijn ludieke acties, vreedzaam. We draaien de rollen om. We vragen bijvoorbeeld aan antiabortusactivisten of ze wel zeker weten dat ze abortuspatiënten willen lastigvallen. We houden ze een spiegel voor”, zegt Baart.

    Hermanides: „Wat ik heel belangrijk vind, is dat we dit samen met mannen doen. De Dolle Mina’s waren nooit wij tegen zij, het is een gezamenlijke strijd. Mannen hebben óók baat bij een gelijkwaardige samenleving.”

    [Meer informatie op de website](https://dollemina.org/)

    Zondag 3 augustus 12:00-16:00 uur
    📍Rotterdam, Start- en eindpunt: Schouwburgplein

    [link voor meer info over Femicide](https://eenvandaag.avrotros.nl/dossiers/femicide-127)

  2. Ik ben best wel een sukkel, en op het moment ook veel te lui om die lap tekst echt te lezen, maar kan iemand me heel kort en simpel het verschil tussen femicide en gewone moord uitleggen?

  5. Vraagje, wat kan de gemiddelde man doen om de beweging/het doel te ondersteunen? Ik voel mij daar een beetje ‘clueless’ over.

Comments are closed.