Η ήττα – με 364 ψήφους έναντι 194 – σημαίνει ότι ο Μπαϊρού θα υποβάλει την Τρίτη την παραίτηση της κυβέρνησής του στον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος τώρα πρέπει να αποφασίσει πώς θα τον αντικαταστήσει. Το γραφείο του Μακρόν ανέφερε ότι αυτό θα συμβεί «τις επόμενες ημέρες».
Οι επιλογές περιλαμβάνουν τον διορισμό νέου πρωθυπουργού από τον χώρο της κεντροδεξιάς, τη στροφή προς τα αριστερά με ένα πρόσωπο συμβατό με το Σοσιαλιστικό Κόμμα ή τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη νέων εκλογών.
Οι σκληροί αντίπαλοι του Μακρόν από το ακροαριστερό κόμμα «Ανυπότακτη Γαλλία» ζητούν την προσωπική του παραίτηση, αλλά λίγοι σχολιαστές θεωρούν ότι αυτό είναι πιθανό.
Έτσι, η Γαλλία οδεύει προς την απόκτηση πέμπτου πρωθυπουργού μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια – ένα θλιβερό ρεκόρ που υπογραμμίζει την πολιτική στασιμότητα και την απογοήτευση που χαρακτηρίζουν τη δεύτερη θητεία του προέδρου.
Η πτώση του Μπαϊρού ήρθε αφού έθεσε σε κίνδυνο την κυβέρνησή του με μια κατεπείγουσα συζήτηση εμπιστοσύνης για το γαλλικό χρέος.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού προειδοποιούσε για την «υπαρξιακή» απειλή προς τη Γαλλία αν δεν αρχίσει να αντιμετωπίζει το χρέος των 3,4 τρισ. ευρώ.
Στον προϋπολογισμό του 2026 πρότεινε την κατάργηση δύο εθνικών αργιών και το πάγωμα κοινωνικών παροχών και συντάξεων, με στόχο την εξοικονόμηση 44 δισ. ευρώ.
Ωστόσο, γρήγορα απογοητεύτηκε, καθώς καμία από τις προειδοποιήσεις του για οικονομική καταστροφή δεν έπεισε τους αντιπάλους του. Κόμμα μετά κόμμα ξεκαθάριζαν ότι η Δευτέρα ήταν ευκαιρία να «κλείσουν λογαριασμούς» με τον Μπαϊρού – και μέσω αυτού με τον Μακρόν.
Χωρίς καμία πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, ο Μπαϊρού είδε την αριστερά και την ακροδεξιά να ενώνονται εναντίον του – και η τύχη του σφραγίστηκε.
Κάποιοι σχολιαστές περιέγραψαν την πτώση του ως πράξη πολιτικής αυτοκτονίας. Δεν υπήρχε ανάγκη να καλέσει νωρίς σε ψήφο εμπιστοσύνης· θα μπορούσε να είχε περάσει τους επόμενους μήνες προσπαθώντας να χτίσει στήριξη.
Στην ομιλία του, πάντως, έκανε σαφές ότι σκεφτόταν περισσότερο την Ιστορία παρά την πολιτική, λέγοντας στους βουλευτές ότι οι μελλοντικές γενιές θα υποφέρουν αν η Γαλλία χάσει την οικονομική της ανεξαρτησία.
«Η υποταγή στο χρέος είναι το ίδιο με την υποταγή στα όπλα», προειδοποίησε, τονίζοντας ότι τα τρέχοντα επίπεδα χρέους σημαίνουν «βύθιση της νεολαίας στη σκλαβιά».
«Μπορεί να έχετε τη δύναμη να ρίξετε την κυβέρνηση. Αλλά δεν μπορείτε να σβήσετε την πραγματικότητα», είπε.
Δεν υπήρξε, ωστόσο, καμία ένδειξη ότι οι προειδοποιήσεις του επηρέασαν το κοινοβούλιο ή τη χώρα. Βουλευτές της αριστεράς και της άκρας δεξιάς τον κατηγόρησαν ότι προσπαθούσε να συγκαλύψει τις δικές του και του Μακρόν ευθύνες για την κατάσταση της Γαλλίας.
Στην κοινωνία, επίσης, υπήρξε ελάχιστη απήχηση στις αναλύσεις του, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι λίγοι θεωρούν τον έλεγχο του χρέους εθνική προτεραιότητα, σε αντίθεση με το κόστος ζωής, την ασφάλεια και τη μετανάστευση.
Ένα κίνημα με το όνομα Bloquons Tout («Ας Μπλοκάρουμε τα Πάντα») υποσχέθηκε κύμα καθιστικών διαμαρτυριών, μποϊκοτάζ και κινητοποιήσεων κατά των πολιτικών Μακρόν από αυτή την Τετάρτη. Στις 18 Σεπτεμβρίου αρκετά συνδικάτα καλούν επίσης σε διαδηλώσεις.
Οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές συμφωνούν ότι η Γαλλία αντιμετωπίζει τεράστια δημοσιονομική πρόκληση τα επόμενα χρόνια, καθώς το προβλεπόμενο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους αναμένεται να αυξηθεί από τα 30 δισ. ευρώ του 2020 σε πάνω από 100 δισ. ευρώ το 2030.
Η ανάγκη για δημοσιονομική πειθαρχία έρχεται την ώρα που ο Μακρόν υπόσχεται επιπλέον κονδύλια για την άμυνα, ενώ τα κόμματα της αριστεράς και της άκρας δεξιάς απαιτούν την κατάργηση της πρόσφατης μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού που αύξησε το όριο ηλικίας στα 64 έτη.
Ο Μπαϊρού διαδέχθηκε τον Μισέλ Μπαρνιέ τον περασμένο Δεκέμβριο, αφού ο τελευταίος απέτυχε να περάσει τον προϋπολογισμό του από την Εθνοσυνέλευση.
Ο Μπαϊρού κατάφερε να περάσει έναν προϋπολογισμό χάρη σε άτυπη συμφωνία μη επίθεσης με τους Σοσιαλιστές, αλλά οι σχέσεις τους κατέρρευσαν όταν συνέδριο για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού αγνόησε τα αιτήματά τους.
Ορισμένοι εκτιμούν ότι τώρα ο Μακρόν θα στραφεί σε πρωθυπουργό από τον χώρο της αριστεράς, αφού απέτυχε τόσο με τον συντηρητικό Μπαρνιέ όσο και με τον κεντρώο Μπαϊρού.
Ωστόσο, το Σοσιαλιστικό Κόμμα δηλώνει ότι θέλει πλήρη ρήξη με τις φιλοεπιχειρηματικές πολιτικές του Μακρόν, καθώς και ακύρωση της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού – κάτι που θα ισοδυναμούσε με αποδόμηση της πολιτικής του παρακαταθήκης.
Ως εκ τούτου, φαίνεται πιθανότερο ότι ο Μακρόν θα στραφεί αρχικά σε άλλο πρόσωπο από το δικό του στρατόπεδο, με τον υπουργό Άμυνας Σεμπαστιέν Λεκορνί, την υπουργό Εργασίας Κατρίν Βωτρίν και τον υπουργό Οικονομικών Ερίκ Λομπάρ να θεωρούνται υποψήφιοι.
Πηγή: bbc.com