Het is een situatie die je niet hoopt mee te maken: er valt een rouwkaart op de deurmat, maar de uitvaart is al voorbij. Door postvertragingen missen genodigden steeds vaker de kans op een laatste afscheid. Sommige uitvaartondernemers hebben daar genoeg van en nemen het heft in eigen hand door de rouwpost zelf te bezorgen. Een uitvaart kun je namelijk maar één keer doen.
Zelf bijhouden wie geen kaart had ontvangen
Het ging bijvoorbeeld fout toen Gemma van der Veek- Croese rouwkaarten verstuurde voor het overlijden van haar man. Ze kreeg vanuit verschillende hoeken te horen dat familieleden en vrienden geen rouwkaart hebben ontvangen en de uitvaart hebben gemist.
Van der Veek- Croese heeft destijds direct een melding gemaakt bij PostNL en ze moest de postcodes doorgeven waar de rouwpost niet was bezorgd. “Ik begon daarmee, maar langzamerhand ontdekte ik dat steeds meer mensen de rouwpost niet hadden ontvangen”, vertelt ze. “Dat is op een gegeven moment geen doen meer om bij te houden, terwijl je ook je eigen rouwproces probeert te doorlopen.”
Wettelijke verplichting niet gehaald
Medische post en rouwkaarten moeten zes dagen per week en binnen 24 uur bezorgd worden. In de postwet staat aangegeven dat 95 procent van de post die norm moet halen, maar uit het jaarverslag van PostNL 2024 blijkt dat deze vereiste vorig jaar niet gehaald is.
‘Elke te late kaart is er één te veel’
De brancheorganisatie in de uitvaartzorg (BGNU) geeft aan dat zij het hele jaar door meldingen krijgen van uitvaartorganisaties over te laat bezorgde rouwpost. “We zien vooral dat de problemen zich voordoen in kleinere steden en dat het geen incidenten zijn”, vertelt de brancheorganisatie.
Om de tijdige bezorging te garanderen, zijn een aantal uitvaartorganisaties noodgedwongen gestart met het zelf rondbrengen van de rouwpost. Zo weten ze zeker dat de post op tijd aankomt en hoeft niemand de uitvaart te missen.
In de provincies Limburg, Zeeland en Noord-Holland zijn er al organisaties die de rouwpost zelf bezorgen. De ene uitvaartorganisatie maakt gebruik van lokale bewoners die het voor een vergoeding bezorgen en de ander bezorgt het zelf met haar gezin. Over één ding zijn de organisaties het eens: de rouwkaart moet op tijd aankomen. Elke te late rouwkaart is er namelijk één te veel.
Rouwproces kan eindelijk beginnen
Nu de uitvaart achter de rug is, kan Van der Veek-Croese eindelijk beginnen met de verwerking van het verlies van haar man. “Het is respectloos dat dit is gebeurd,” vertelt ze. “Als je man overlijdt, hoor je niet bezig te zijn met de logistiek van de post. PostNL heeft wel excuses gemaakt, maar dat is mosterd na de maaltijd. Dit is iets wat niemand zou moeten meemaken.”
by Chaimasala
22 comments
Tja, de rechter heeft net besloten dat PostNL geen extra geld hoeft te krijgen vanuit de regering, dan is dit toch gewoon een politieke keuze dat we dit prima vinden?
Tja, als je er als overheid geen geld in wilt steken gaat het niet werken. En ja er is een begrotingstekort, maar de vennootschapsbelasting staat ook op 25% ipv 45% waar die eerst op stond. En de belastingschijven op de hoogste lonen bestaan ook niet meer. En dan krokodillentranen huilen dat de post stuk is.
Beter een rouwbericht sturen met bijvoorbeeld whatsapp.
Tsja, digitale rouwkaart via email erbij voor de zekerheid?
Het is oprecht ook gewoon onmogelijk. We zijn verwend met de verwachting dat alles zo snel geleverd kan worden. Het kan dan wel wettelijk zo gezet zijn, maar PostNL heeft het al jaren financieel zwaar en kan het niet met het personeel dat ze nu hebben
Ik denk dat we dit proces moeten herzien. Papieren kaartjes in 2025 die in een gleuf in iemands deur worden gegooid.
We hebben met een reden email en whatsapp.
Ik was vroeger in mijn studententijd postbode en dat was een geweldige baan. Maar als je nog een rouwkaart onderin je fietstassen ontdekte dan zorgde je wel dat je als een haas nog langs dat adres ging om hem te bezorgen. Of je chef belde je dat je als de sodemieter terug moest naar het depot om die kaart te bezorgen.
Vroeger was postbode zijn nog een echt beroep, met een soort erecode, nu is het een bijbaan
Wij hadden het anderhalf jaar geleden met de uitvaart van een familielid. We hebben iedereen voor de zekerheid maar een digitale kaart via mail of app gestuurd waar dat kon en de paar oudjes waar het geen optie was maar gebeld. Precies waar je als directe nabestaande absoluut niet mee bezig wil zijn, maar ja…
Advocaat van de duivel: als er iemand overlijdt met (wiens familie) je _alleen_ nog maar per post contact hebt, vind je de uitvaart blijkbaar niet zo belangrijk. Ik ben laatst naar de uitvaart geweest van de moeder van een vriend van mn stiefvader, en ik had via drie verschillende kanalen al meegekregen dat ze was overleden voordat ik ook maar een kaart gezien had.
> respectloos
Wat een onzin. Het is toch niet alsof er postNL-mannetjes lachend aan hun lange snorren zitten te draaien? Het is gewoon een dienstverlening van enorme schaal, en daar zit nu eenmaal foutmarge in. Soms raakt dat iemand zijn rouwproces ja. Vervelend, maar duidelijk niet respectloos. Kom nou.
Wie de communiceert zo weinig met elkaar maar stuurt wel een rouwkaart naar iemand. Rouwpost is echt iets achterhaald iets.
Was er niet een probleem dat de rouwpost net zo behandeld werd als aangetekend? Maar dat de volumes van rouwpost fysiek niet pastte in de faciliteiten van aangetekend.
Dat daardoor bijvoorbeeld een zak rouwpost naast de sorteerbak voor aangetekend werd gezet en dan buiten de boot viel?
Zo’n verhaal kan ik me nog herinneren van een post medewerker alweer een aantal jaar geleden.
Ik mis de reactie van PostNL in dit artikel, of lees ik er overheen?
Dit is de prijs voor miljoenen goedkope plastic frutsels kopen uit China en weigeren PostNL financieel te steunen. Zo simpel is het.
Ik vraag me ook af hoeveel van deze “niet bezorgde” rouwpost wel bezorgd is, maar niet op het “juiste” adres? Mijn broer krijgt regelmatig rouwpost, adres en postcode klopt, maar de naam niet. We doen dan ons best om ervoor te zorgen dat de rouwpost toch bij het juiste adres komt, maar we hebben ook wel eens post gehad waarbij we er echt niet achter konden komen voor wie het nou bestemd was. Zulke mensen denken nu waarschijnlijk dat ze nooit de kaart hebben ontvangen, wat wel ergens zo is, maar het adres was verkeerd.
Ik was zelf postbode van m’n 18e tot m’n 22e. Had echt passie voor het werk — ook in kou, regen of sneeuw. Je voelde je verantwoordelijk voor je wijk.
Doordeweeks deed ik twee wijken per dag, elk van zo’n twee uur, en in het weekend drie wijken — samen goed voor een kleine vijf uur lopen. Ondertussen werkte ik ook nog drie avonden per week op het postkantoor én reed ik met de auto om post op te halen bij bedrijven en de brievenbusroutes te legen. Oei, als je er ooit eentje vergat te scannen… dan was het geen fijne dag want dan kon je terug. En dat allemaal op een 0-urencontract.
Inwerken? Geen sprake van. Mijn eerste dag kreeg ik een stapel post en de opdracht “ga maar lopen”. Geen uitleg over hoe je een wijk voorbereidt in de zetkast, niks. Die dag duurde van acht ’s ochtends tot negen uur ’s avonds, want niets lag in de juiste volgorde.
Ik heb zelfs nog de postbode-eed afgelegd, dat was nog net in de tijd vóórdat alles TNT en later PostNL werd. Daarna ging het snel achteruit — teamleiders gaven er niks meer om. In ieder geval, zo herinner ik het me; ik weet niet of het allemaal echt zo dicht op elkaar zat, maar zo voelt het wel.
Na drie jaar gesteggel met planning en TL’s was ik er klaar mee. We hadden toen ook van die “controlebriefjes” die klanten zelf in hun post moesten stoppen. En ja, die haalde je er gewoon van tevoren uit — anders kon je blijven zoeken.
Ik mocht niet eens vrij nemen, “want misschien 0-urencontract”, terwijl ik zó veel uren had opgespaard dat ik van september tot het eind van het jaar vrij had kunnen nemen.
Ik heb ooit met hoge koorts op kerstavond vijf uur gelopen in de sneeuw — in een wijk die normaal twee uur duurde — en kreeg er niet eens voor betaald.
Tijdens een staking van oud-personeel ben ik zelfs eens met een bedrijfsvoertuig naar het depot in Utrecht gestuurd om ladingen brievenbussen te lossen. Mijn pas was speciaal aangepast zodat ik het terrein op kon.
Vijf jaar nadat ik al lang weg was, werkte die pas nog steeds — ik liep er toevallig langs en had ’m nog bij me, haha. Je kreeg er destijds zelfs korting mee bij bepaalde schoenwinkels. Die pas had waarschijnlijk een beter contract dan ik toen had. 😅
Na vier jaar had ik er genoeg van en heb ik ontslag genomen.
Geen vast contract, geen waardering. Alleen maar druk. En als ik zie wat het tegenwoordig verdient — én dat ik er hielspoor aan beide voeten en een slechte rug aan overgehouden heb — draai ik me ’s ochtends dan nog wel een keertje om. 😉
P.S. Ik kan de Wehkamp-gidsen nog steeds niet uitstaan, na al die jaren. 📚😆
Je krijgt maar één kans om afscheid te nemen, en dan gaat het mis door de post. Je kunt tegenwoordig gewoon niet op PostNL vertrouwen
De posttak van PostNL is ten dode opgeschreven. PostNL had veel eerder moeten beginnen de post- en pakket-systemen te integreren. Als coolblue met bakfietsen kleine pakketjes kan bezorgen waarom PostNL dan niet? Dan hadden ze meteen dat restje brieven en foldertjes mee kunnen nemen. Nu zijn het nog steeds twee compleet gescheiden bedrijven.
Inderdaad afgelopen week nog meegemaakt. Ging om het overlijden van een ouder van een van onze vrienden. We ontvingen de kaart op de dag van de crematie zelf.
Nou waren we via Whatsapp al wel op de hoogte, dus er ging bij ons niet iets mis, maar het viel wel op inderdaad.
PostNL is tegenwoordig nog in één ding uitmuntend, en dat is tekort schieten. Deze kleuterklas, geleid door een geretardeerde klasgenoot, heeft de laatste tijd niks, maar dan ook helemaal niks meer voor elkaar gekregen waarvoor het oorspronkelijk is opgericht.
Helaas deze week ook nog meegemaakt. Kaarten zijn vrijdag op de bus gegaan en mijn kaart pas vanmiddag ontvangen. Door mijn ouders wel al op de hoogte gesteld van tijdstip en locatie.
Ook fraai dat de directeur van Mail Nederland (verantwoordelijk voor de postbezorging van PostNL) bij Radar de schuld bij de bezorgers legt en niet bij fouten bij het Voorbereiden door wegbezuinigen van voorbereiders of het feit dat er in veel gebieden enorm personeelstekort is (ook door de slechte keuzes van de top van het bedrijf zijn een hoop ervaren bezorgers gestopt)
Comments are closed.