Kok voor derde jaar op rij wereldkampioen, ook titelprolongatie ploegenachtervolgsters

Femke Kok is voor het derde jaar op rij wereldkampioen op de 500 meter geworden. Bij de WK afstanden in Hamar sprintte ze naar een tijd van 37,50, waarmee ze 0,19 sneller was dan nummer twee Jutta Leerdam.

Hoewel Kok de grote favoriete was, verbaasde ze zichzelf met de wereldtitel. En dat kwam door de race, die Kok vond tegenvallen. “Ik heb het mezelf wel heel moeilijk gemaakt. Het liep helemaal niet. Eigenlijk ging alles slecht. Maar blijkbaar heb ik toch iets goed gedaan.”

Het is voor het eerst dat een Nederlandse vrouw drie keer op rij wereldkampioen wordt. Bij de mannen slaagden alleen Sven Kramer – die zelfs een keer vijf keer op rij wereldkampioen op de vijf kilometer werd – en Gianni Romme daarin.

De Nederlandse vrouwen op de ploegenachtervolging prolongeerden ook hun wereldtitel. Joy Beune, Antoinette Rijpma-de Jong en Marijke Groenewoud pakten in een baanrecord het goud.

Het seizoen van de 24-jarige Kok begon met de nodige strubbelingen. De eerste helft moest ze noodgedwongen overslaan, omdat ze het vermoeidheidsvirus CMV onder de leden had. Maar sinds haar terugkeer op het ijs verloor ze geen enkele 500 meter waaraan ze meedeed.

Ze stond daardoor niet alleen als titelverdedigster maar ook als absolute topfavoriet aan de start in Hamar. De grootste tegenstand verwachtte Kok van de Amerikaanse Erin Jackson. “Ze begint elke week beter te rijden”, vertelde de Nederlandse al na de laatste wereldbeker, waar het verschil nog maar drie tienden was tussen beiden.

Dus, was de simpele conclusie van Kok, moest ze om wereldkampioen te worden haar beste race van het seizoen rijden. “Ik wil winnen, en het liefst met een groot gat.” Een val op de training daags voor de 500 meter gooide nog bijna roet in het eten, maar ondanks “een heel stijve nek en stijve armen” slaagde ze toch in haar missie.

Na een valse start was ze bij de tweede poging wel goed weg, maar haar tijd viel haar zelf wat tegen. Ze gleed na afloop hoofdschuddend over het ijs. Toch bleek het uiteindelijk goed genoeg voor goud, want grootste concurrente Jackson reed ook geen vlekkeloze rit. De Amerikaanse greep zelfs helemaal naast de medailles en werd vierde.

Leerdam kwam nog het dichtst in de buurt van Kok. Zij pakte met 37,69 het zilver.

Na de wereldtitel van vorig jaar werd de opstelling van Nederland op de ploegenachtervolging noodgedwongen op één plek gewijzigd: Irene Schouten stopte, Rijpma-de Jong nam haar plek in. Maar het eindresultaat was hetzelfde. Met een stabiele race en een tijd van 2.56,09, een nieuw baanrecord, werd Nederland opnieuw wereldkampioen.

Het verschil met nummer twee Japan was groot: 2,46 seconden. “Dat is hoe we willen winnen”, vertelde Beune trots na afloop. Toch was het volgens Rijpma-de Jong niet de perfecte race. Beune trapte namelijk in een bocht ineens in het linker scheenbeen van Rijpma-de Jong, die na afloop haar verwonding liet zien.

Nederland reed dit seizoen tijdens de wereldbekers drie keer in dezelfde opstelling en met succes. In Nagano wonnen de Nederlandse vrouwen voor het eerst sinds 2016 weer een wereldbeker. Daarna stond de ploegenachtervolging ook in Milwaukee en Heerenveen op het programma en ook daar pakten Beune, Rijpma-de Jong en Groenewoud de zege. Het Oranjetrio sloot het wereldbekerseizoen af met een ongeslagen status.

De voornaamste concurrenten van het Oranjetrio waren Japan (met Ayano Sato, Miho Takagi en Momoka Horikawa) en de Verenigde Staten (met Brittany Bowe, Mia Manganello en Greta Myers). Zij bezetten op alle wereldbekerpodiums dit seizoen de tweede en derde plek achter Nederland. Japan werd ook op de WK afstanden tweede, de Verenigde Staten vielen buiten de podiumplaatsen.

Het brons ging naar Canada. De regerend olympisch kampioen op de ploegenachtervolging was dit seizoen behoorlijk uit vorm. Ivanie Blondin, Valérie Maltais en Isabelle Weidemann kwamen geen enkele keer in de buurt van het wereldbekerpodium, maar in Hamar schaatsten ze naar de derde plaats. Ze klokten 3.00,74.