Recensie Voor de meisjes CinemagazineRegie: Mike van Diem | 104 minuten | drama, thriller | Acteurs: Thekla Reuten, Fedja van Huêt, Noortje Herlaar, Valentijn Dhaenens, Karl Markovics, Rosa van Leeuwen, Frédérique van Baarsen, Jeremy Miliker, Proschat Madani, Tim Seyfi, Corinna Pumm, Wolfgang Oliver, Lisa Hörtnagl, Ahmed Alrajab, Thomas Pohn, Katrin Lux, Lisa-Marie Sexl, Inaya Ulgen

’Voor de meisjes’ brengt Oscar- en Gouden Kalf-winnaar regisseur Mike van Diem (1959) en Fedja van Huêt (1973) weer samen sinds hun succesvolle verfilming van ‘Karakter’ (1997). Ook nu weer levert het een fantastische productie op. Een uitgekiend plot, een paar mooie verhaallijnen en bovenal natuurlijk fantastisch acteerwerk van de vier hoofdpersonen. Dit alles tegen de achtergrond van de Oostenrijkse Alpen en een decor dat overwegend kaal, leeg en steriel is. ‘Voor de meisjes’ is tevens de openingsfilm van het Nederlands Film Festival in 2025: een terecht eerbetoon aan Mike van Diem en zijn cast en crew.

‘Voor de meisjes’ is gebaseerd op het in 2019 verschenen boek “We doen wat we kunnen”, van Lykele Muus. Het boek en de verfilming wijken in vele opzichten van elkaar af. Zo speelt de actie in het boek zich af in Zeeland en in de film zoals gezegd in de Oostenrijkse Alpen, de karakters verschillen en de ontwikkeling van de plot is behoorlijk verschillend. Mike van Diem koos voor de Oostenrijkse Alpen, eenvoudigweg omdat hij veel van Oostenrijk houdt!

Anouk (Thekla Reuten), Danny (Fedja van Huêt), Gwen (Noortje Herlaar) en Erik (de Belgische Valentijn Dhaenens) vormen twee stellen die gezamenlijk een vrijstaand chalet hebben gekocht in Oostenrijk. Één week per jaar gaan ze samen met hun beider dochters op vakantie in het chalet. De puberdochters gaan op een mooie dag een ritje maken met Ralph, lokale hartendief, op zijn quad. Zij krijgen een ongeluk, de quad rijdt van het bergpad af. Elise, de dochter van Gwen en Erik, raakt in een coma. Haar vooruitzichten zijn zeer slecht. Madelon, de dochter van Anouk en Danny, komt er vanaf met wat botbreuken, zo lijkt het aanvankelijk. Later zal blijken dat zij bij de val ernstige schade heeft opgelopen aan haar hart. Schade die niet meer geopereerd kan worden. Alleen een harttransplantatie kan haar leven nog redden. Maar waar vind je zo gauw een hart voor zo’n jong meisje?

Dat is de vraag die Anouk en Danny zich stellen, en Anouk heeft al gauw een antwoord op die vraag. Op de intensive care ligt immers Elise die vrijwel geen hersenactiviteit meer heeft. Dit ethisch dilemma kan zo komen uit een spel voor managers die over dit soort ethiek moeten leren onderhandelen. Mag je het leven claimen van iemand die nog niet is overleden, maar waarschijnlijk geen leven meer zal hebben?

De vier hoofdrolspelers zetten hun personages zeer overtuigend neer. De kijker wordt meegesleurd in de emoties die zij hebben te verwerken, enerzijds bij het afscheid nemen van Elise, anderzijds bij de mogelijke redding van Madelon. Maar dat laatste zal ten koste moeten gaan van de ander. Kun je in de positie van Anouk en Danny stil blijven zitten en je dochter laten sterven terwijl de redding zo nabij is? De vriendschapsband tussen de beide stellen wordt hierdoor behoorlijk op de proef gesteld. Hoe sterk zal die vriendschapsband tussen de twee stellen blijken te zijn? Is die sterk genoeg om deze storm te overleven? Allemaal vragen waar de kijker naar een antwoord gaat zoeken. De twee koppels halen het onderste uit de kan wat betreft de verdieping van hun karakters en ook wat betreft hun persoonlijke acteerprestaties.

Een groot deel van ‘Voor de meisjes’ is gedraaid in het ziekenhuis waar beide meisjes liggen. Het contrast tussen de zeer heftige emoties en de steriele omgeving van het ziekenhuis en de zeer zakelijke opstelling van de artsen en de verplegers wordt daardoor nadrukkelijk in beeld gebracht.

Wie kan nog instaan voor zijn of haar eigen gedrag als er zulke existentiële belangen op het spel staan? Het gaat hier om een ondenkbaar groot menselijk drama waaraan een ouder de zin van zijn bestaan kan ophangen. De complexiteit van de plot van ‘Voor de meisjes’ wordt nog eens vergroot doordat er een aantal andere grotere en kleinere verhaallijnen ingesleept worden. Hierdoor ontstaat – ook in het hoofd van de kijker – een zekere logica waardoor de kijker meegesleept wordt in het begrip voor het handelen van de ouders. Natuurlijk wil je als ouder weten wat het ongeluk met de quad nu precies heeft veroorzaakt, natuurlijk zijn er in de onderlinge verhoudingen ergernissen en irritaties die door de emoties enorm worden uitvergroot en hun eigen dynamiek gaan krijgen. Wat natuurlijk ook bijdraagt aan de geloofwaardigheid zijn de prachtige dialogen en de nauwgezette uitwerking van de karakters. De licht autistische Erik, onverstoorbaar en veel aandacht voor elk detail, de verbeten Anouk die niet meer loslaat als ze haar tanden ergens heeft ingezet, Danny, de enige die het hoofd nog enigszins koel houdt en tenslotte de mooie Gwen, met haar angst voor het leven en die een veilige plek heeft gevonden bij haar Erik.

Niet alleen het menselijk tekort wordt in ‘Voor de meisjes’ briljant gefileerd, maar tenslotte ook het menselijke surplus. Naarmate de film vordert worden we ons steeds meer bewust van het drama dat voor onze neuzen implodeert. Mike van Diem en zijn cast hebben een meer dan fantastische productie neergezet met ‘Voor de meisjes’.

Ton IJlstra

Waardering: 4.5

Speciale vertoning: Nederlands Film Festival 2025 (openingsfilm)
Bioscooprelease: 2 oktober 2025