“Het wordt helemaal een poppenkast”
Martien laat de klussen voor wat ze zijn en besluit het buitengedeelte eerst onder handen te nemen. Geen standaard inrichting, maar een uitbundig bloemenparadijs van kunststof en zijde. “Er gaan twee geraniums per bak”, legt hij uit. Maxime is direct kritisch: “Wat karig!” Martien sust haar zorgen: “Het wordt helemaal een poppenkast.”
Terwijl Martien de auto uitlaadt, kijkt Erica verbaasd toe. “Moet je kijken wat hij allemaal heeft meegenomen.” Martien ziet het al helemaal voor zich: een fleurig tafereel dat zelfs voorbijgangers zal opvallen. “Dat mensen van Mornico Losana denken: wat is daar? Het lijkt wel een kleine Keukenhof.”
Toch plaatst Erica kanttekeningen bij Martiens bloemproject. “Het is natuurlijk allemaal nep. Kan niet anders als je hier niet veel bent.” Ondanks dat, ziet ook zij de charme ervan in: “Ik denk dat het heel leuk wordt.”
De keuze voor kunstbloemen is volgens Martien goed doordacht. “Het is één keer een vrij dure aankoop.” Wanneer Maxime nieuwsgierig vraagt hoeveel hij eraan heeft uitgegeven, antwoordt hij zonder blikken of blozen: “580 euro”. De verbazing is groot, maar Martien blijft erbij: “Als je het elke keer moet kopen omdat het doodgaat, ben je net zoveel kwijt.”
Toch wordt zijn uitbundige stijl niet door iedereen gewaardeerd. Maxime raakt gefrustreerd als Martien de geraniums liever ophangt dan ze in de bakken te zetten. “Ik kijk gewoon niet. Ik ga gewoon niet kijken”, zegt ze, zichtbaar geïrriteerd. Erica vindt het eveneens wat te veel van het goede.
Maxime maakt een vergelijking waar Martien even van opkijkt: “Het lijkt wel alsof je op het kamp zit.” Martien, licht verontwaardigd: “Op een kamp? Voor honderden euro’s zijde gekocht.” Erica mengt zich opnieuw in de discussie: “Dat kan je toch gewoon leuk ergens anders hangen.” Maxime besluit hem voor te doen hoe de bloemen volgens haar beter in de potten passen, maar ook haar inspanning levert niet het gewenste resultaat. “Ik vind het alsnog heel druk”, besluit Erica.