Regie: Merijn Scholte Albers, Tobias Smeets | Scenario: Caspar Smeets, Merijn Scholte Albers, Tobias Smeets | Cast: Rutger de Bekker (Edwin), Ruben van der Meer (Peter), Sezgin Güleç (Melchior), Kylian de Pagter-Colin (Bastiaan), Raymonde de Kuyoer (Glenda), Yannick van de Velde (Yani), Noëlle Simons (Bobbie), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2025
Veel millennials en oudere Gen Z’ers denken met nostalgie terug aan de vroege dagen van YouTube. Veel populaire Nederlandse youtubers van toen zijn inmiddels uit beeld. Kud, BanjoMovies en Mastermovies zijn voorbeelden van vergane glorie. Toch heeft Mastermovies niet stilgezeten. Tien jaar na de laatste upload komt Merijn Scholte Albers uit het niets met een volwaardige speelfilm.
Mastermovies werd bekend met komische nasynchronisaties van populaire films, series en games. Zo namen ze onder andere Lord of the Rings, Harry Potter, Metal Gear Solid en Dr. Phil op de hak. Veel video’s zijn offline gehaald, maar via re-uploads van andere partijen nog te bekijken. Terugkijkend oogt de humor erg gedateerd, maar het komisch talent van de makers blijft onmiskenbaar.
Van het Mastermovies-duo is Paul Huig inmiddels webdeveloper. Merijn Scholte Albers bleef zijn ambities in de entertainmentbranche volgen en komt nu samen met Tobias Smeets met Straf, gebaseerd op zijn afstudeerfilm Schoolfeest. De humor is minder puberaal, maar de ingrediënten die het vroegere kanaal zo populair maakten zijn gebleven.
Edwin is een muziekdocent zonder gezag. De hele school, docenten incluis, zet hem graag voor schut. Er is zelfs een groepsapp vol memes over hem. Toch solliciteert hij naar de vrijgekomen positie van conrector. De rector zit daar niet op te wachten, maar wil hem overwegen als Edwin binnen een week bewijst dat hij geen pispaal van de school meer is.
Terwijl Edwin zijn autoriteit probeert op te krikken, verschijnt een nieuwe leerling in zijn klas: Bastiaan. Een etterbak eersteklas, die alle regels aan zijn laars lapt en ook nog eens het neefje van de rector is. Om zijn steeds moeilijkere klas onder de duim te krijgen, vraagt Edwin advies aan de lakse gymleraar Peter. Deze geeft hem dubieuze tips, waaronder dat hij niet bang moet zijn om hard op te treden.
Dat neemt Ed iets té serieus. Wanneer Bastiaan zijn fiets vastzet, geeft hij zijn nieuwbakken probleemleerling een forse mep. Tot overmaat van ramp is het hele voorval stiekem gefilmd, waarmee Bastiaan zijn muziekdocent natuurlijk chanteert. Edwins promotiedroom verandert langzaam in een nachtmerrie waarin zijn carrière op het spel staat. Gelukkig schieten Peter en stagiair Melchior te hulp om de situatie op te lossen.
Zoals verwacht escaleert de boel volledig. Bastiaan buit zijn machtspositie doelbewust uit en zet de situatie voortdurend naar zijn hand. De rollen draaien om: de leraar krijgt straf van de leerling. Dat levert een vermakelijk, absurd scenario op dat zich uitstekend leent voor een tienerkomedie.
Het onderhoudende Straf doet in veel opzichten denken aan Freaky Friday, maar dan zonder lichaamswissel. De kinderen zijn de volwassenen en omgekeerd. De film scoort punten met het kennen van zijn (puberale) doelgroep, maar boet in op originaliteit. De leuke, enthousiaste acteerprestaties compenseren het magere plot niet volledig.
De bestemming is dan ook weinig verrassend. De morele boodschap is keurig, maar niet grensverleggend. De karakterontwikkeling van Edwin, Bastiaan en Peter sneuvelt soms onder de grappen, maar het belang daarvan is ook een kwestie van smaak. De typische Mastermovies-humor piekt in de scènes met een stelletje drugsdealers: timing, dialogen en opbouw zijn onmiskenbare hoogtepunten.
De overstap van online videocontent naar een bioscoopfilm is niet eenvoudig. Als speelfilmdebuut is Straf beslist niet verkeerd. Dankzij het kenmerkende gevoel voor humor en het aanstekelijke enthousiasme is dit een welkome toevoeging aan het Nederlandse filmlandschap.