Soms sta ik ervan te kijken hoe dicht afschuw en bewondering bij elkaar kunnen liggen. Ik bevond me weer eens op het snijvlak van die twee tijdens het lezen van de reportage Daten tijdens de hardlooptraining (30/9). We volgen deelnemers van de Single’s Run, een evenement voor vrijgezellen die al hardlopend andere singles willen leren kennen – even moedig als knettergek. Dat lijken de hardlopers zelf ook te vinden. „Ik ben toch wel zenuwachtig”, vertrouwt een vijfentwintigjarige advocaat de verslaggever toe. „Ik wilde iemand in het echt ontmoeten in plaats van op Tinder. Maar wie bedenkt het nou om datend te gaan hardlopen?” Goede vraag. Ik niet. Liever honderd keer de Coopertest dan dat.

Daten ‘in het echt’, daar lijkt het steeds meer twintigers en dertigers om te doen. Datingapps verliezen aan populariteit: het aantal gebruikers van Tinder nam het afgelopen jaar met vijf procent af, dat van Bumble met tien procent. „Online daten moet zichzelf heruitvinden om te overleven”, zei de CEO van die laatste datingapp afgelopen maand ietwat paniekerig in een interview voor The Financial Times. Lang leek het zo mooi, dat eeuwig doorlopende buffet van potentiële geliefden, maar steeds meer gebruikers komen erachter dat het meeste toch niet echt eetbaar is. Bovendien schijnen algoritmen het menu op allerlei irritante manieren te saboteren.

Terug naar het offline daten dus. Op de Single’s Run zijn er „tussen het hardlopen door [..] activiteiten om potentiële partners aan elkaar te koppelen. Bij de eerste activiteit, waarbij de mannen in een cirkel naar elkaar toe moeten staan, kunnen de vrouwelijke deelnemers achter degene gaan staan met wie ze een gesprek willen aanknopen.” Ik had deze passage nog nauwelijks verwerkt toen ik werd geconfronteerd met een reportage van RTL Nieuws over een zogeheten Torteldag in Utrecht. „Torteldaten” is een alternatief voor online daten, legt een van de organisatoren uit. Het komt erop neer dat de honderd aanwezige vrijgezellen de hele dag spelletjes spelen om elkaar te leren kennen. Een mannelijke deelnemer met één oorbel kleurt het beeld verder in. „We hebben net stoelendans gedaan. Daarna hebben we gevolleybald. En daarna hebben we een gek spel met blokjes gedaan.”

Hoewel ik van harte hoop dat alle deelnemers de liefde vinden, want zo ben ik, moet ik nu toch iets zeggen wat meer voortkomt uit afschuw dan uit bewondering. De Single’s Run noch de Torteldag is ‘het echte leven’. Het zijn net zulke geforceerde constructies als datingapps. Je opereert in dezelfde veilige wetenschap dat iedereen met wie je praat op dat moment op zoek is naar min of meer hetzelfde, wat het precies even ongevaarlijk en suf maakt als de apps. Ja, op de Torteldag moet je misschien af en toe even iemand in de ogen kijken, al valt dat tijdens het zaklopen vast prima te voorkomen.

Was het maar zo dat ‘het echte leven’ een comeback maakte in de liefde. Dat mensen elkaar vaker aanspraken op straat, in het café of voor mijn part op het werk. Ik heb één (1) mannelijke vriend die dit durft. Hij heeft veel succes, omdat er dus vrijwel geen andere mannen zijn die vrouwen uit het niets een compliment durven te geven. Deze vriend heeft geen smartphone. Zou hij zo’n apparaat aanschaffen, dan zou hij de kunst waarschijnlijk snel verleren.

Met de opkomst van de datingapps zijn we kortom wel wat skills verloren. En nu de mensen die apps eindelijk zat zijn, hebben ze allerlei koddige evenementen nodig om op weg geholpen te worden – van hardloopsessies tot wijnproeverijen. In hetzelfde item van RTL Nieuws vertelt een universitair docent sociale psychologie opgewekt dat er tegenwoordig zelfs „festivals voor singles” bestaan. Wat ook nog steeds bestaat: gewone festivals. Het echte leven, dat is pas een mooi initiatief voor vrijgezellen.

Tessa Sparreboom is neerlandicus.

Geef cadeau

Deel

Mail de redactie

NIEUW: Geef dit artikel cadeau
Als NRC-abonnee kun je elke maand 10 artikelen cadeau geven aan iemand zonder NRC-abonnement. De ontvanger kan het artikel direct lezen, zonder betaalmuur.