Pierce Brosnan is het best bekend om zijn rol als de legendarische spion James Bond in de 007-filmreeks. Brosnan vertolkte Bond in vier films, te beginnen in 1995 met GoldenEye en eindigend in 2002 met Die Another Day.

Ondanks dat hij een vrij succesvolle periode met de franchise beleefde en zijn voorganger Timothy Dalton overtrof in de rol, heeft Brosnan er een hekel aan om zijn oude Bondfilms terug te kijken. Het is niet dat Brosnan de films slecht vindt, maar hij kijkt zijn Bondfilms om verrassende redenen liever niet terug.

Zeer kritisch
Ondanks zijn populariteit als 007, is Brosnan zeer kritisch over zijn eigen prestaties. In een interview met The Telegraph in april 2014 onthulde Brosnan dat hij “geen enkele behoefte” heeft om zijn vertolking van Bond terug te zien, en zei: “Omdat het nooit goed genoeg is. Het is een vreselijk gevoel.”

Daarnaast vindt Brosnan dat zijn versie van Bond “gevangen zat in een tijdlus”, ergens tussen de interpretaties van Roger Moore en Sean Connery in. Hij verklaarde: “Het geweld was nooit echt, de brute kracht van de man was nooit tastbaar. Het was tamelijk braaf en de karakterisering had geen doorwerking van realisme. Het bleef aan de oppervlakte.” Brosnan gaf ook aan dat een deel van zijn persoonlijke kritiek waarschijnlijk voortkwam uit zijn eigen onzekerheden bij het spelen van het personage.

Bijna zelfparodie
Brosnans opmerkingen zijn goed te begrijpen. Na GoldenEye dreef de 007-franchise het personage buiten het geloofwaardige domein en Brosnans latere films vervielen te veel in overdreven, campy gekkigheid die bijna zelfparodie werd.

The World Is Not Enough en Die Another Day werden te cheesy, te cartoonesk en te bombastisch, en het geweld voelde niet meer realistisch aan. Bond werd minder hard en meer als een stripheld. Er is niets mis met striphelden, maar dat past niet bij Bonds identiteit. Kortom, hoewel Brosnans periode sterk begon, kreeg hij na GoldenEye niet het beste materiaal om mee te werken.

Belachelijk maken
In een interview met Zap2It in november 2011 gaf Brosnan nog meer redenen waarom hij zijn eerdere Bondfilms niet opnieuw bekijkt. Hij vertelde dat zijn zonen zijn optredens belachelijk maakten wanneer ze de films samen keken en zei destijds: “Mijn jongens maken me flink belachelijk omdat ik niet met hen wil kijken.” De acteur neemt zijn vak duidelijk zeer serieus en legde uit dat hij “geen enkele voeding” haalt uit het terugzien van zijn 007-films.

Dat betekent echter niet dat Brosnan een hekel heeft aan de films, want hij is nog steeds trots op zijn werk. Hij vertelde Zap2It dat hij, hoewel hij nog steeds “diep trots” is op wat hij op het grote scherm heeft neergezet, moeite heeft om comfort te vinden in het terugkijken van zijn prestaties.

Eigen onzekerheden
Aangezien Brosnan later in 2014 onthulde dat zijn problemen met zijn vertolking voortkomen uit zijn eigen onzekerheden, is zijn gevoeligheid begrijpelijk. Brosnans zelftwijfel verhindert hem om opnieuw van de rol te genieten, en het is voor hem moeilijk om de films met zijn zonen te bekijken, die waarschijnlijk op een speelse manier graag grapjes maken over hun vader.

Toch was Brosnans periode als Bond absoluut cruciaal om 007 terug te brengen naar de literaire wortels van het personage. Brosnans opmerkingen en kritiek op zijn tijd als Bond zijn des te interessanter in vergelijking met zijn uiteindelijke opvolger, Daniel Craig, die de rol in 2006 overnam met Casino Royale.

Niet als superheld
Craigs versie van Bond lijkt bijna een direct antwoord op Brosnans terechte kritiek. De Craig-films brachten Bond terug naar zijn oorsprong en gaven een interpretatie die veel dichter lag bij de literaire Bond van Ian Fleming.

Fleming zag Bond niet als een superheld, maar als een “bot wapen” in dienst van de Britse overheid, in wezen een door de regering goedgekeurde huurmoordenaar. De Craig-films gebruikten Flemings oorspronkelijke romans om een betere, trouwere interpretatie van het personage te creëren. Toch zou dat niet mogelijk zijn geweest zonder de Brosnan-films.

Grens gevonden
Men kan stellen dat, als de Brosnan-films niet zo ver waren doorgeslagen in overdreven onzinnigheid, EON Productions nooit had ontdekt waar de grens lag van hoe dwaas en cheesy Bond kon worden. Die grens werd gevonden in Die Another Day, met als hoogtepunt de absurde actiescène waarin Bond een tsunami berijdt op een geïmproviseerd surfboard, een moment dat de geloofwaardigheid van het personage volledig brak.

Na Die Another Day realiseerde EON Productions zich dat het tijd was om terug te keren naar de basis van Bond, wat leidde tot de Craig-periode, die enkele van de beste Bondfilms ooit opleverde, waaronder Casino Royale en Skyfall.

Nieuw tijdperk
Uiteindelijk hield Brosnans versie van Bond het personage levend in de popcultuur van de jaren 90 en vroege jaren 2000, en zijn periode diende dus zeker een doel. Hoewel zijn interpretatie misschien niet zo diepgaand en complex was als hij zelf had gewild, luidde zijn tijd als Bond een nieuw tijdperk in voor de franchise, een tijdperk dat de problemen van de reeks corrigeerde en veel realistischer werd.

Ongeacht de staat waarin de 007-franchise verkeerde bij Brosnans vertrek, blijft GoldenEye een van de betere Bondfilms en een van de sterkste debuutoptredens in de hele 007-saga. Je kunt de Bondfilms met Brosnan bekijken op Prime Video en ze zijn ook beschikbaar op Pathé Thuis.