Claire Derckx verloor haar woning en een deel van haar spullen toen haar ex weigerde de huur te betalen van haar huis waar zij in samenwoonden. Ze verbleef noodgedwongen met haar dochter bij haar ouders en werd na haar relatie nog jaren door hem lastiggevallen. Inmiddels strijdt Claire voor vrouwenrechten in de politiek en als activist.

Tijdelijk huisverbod

EenVandaag vroeg zestien gemeenten over hun ervaringen met het tijdelijk huisverbod, een maatregel waarmee plegers van huiselijk geweld in ieder geval voor 10 en maximaal 28 dagen de toegang tot hun huis wordt ontzegd.

Burgemeesters zouden het verbod graag eerder en voor een langere periode op willen leggen, laten ze weten.

Met zo’n huisverbod had ik gewoon in mijn eigen huis kunnen blijven, met mijn kind in haar eigen bed

Claire Derckx over de situatie met haar ex-partner’Gewoon in eigen huis blijven’

“Met zo’n huisverbod had ik gewoon in mijn eigen huis kunnen blijven, met mijn kind in haar eigen bed, niet in een te klein huis van mijn ouders, en gewoon mijn zaken op een rijtje kunnen zetten”, zegt Claire.

Ze vertrok halsoverkop na jaren door haar partner te zijn geïntimideerd, gecontroleerd en mishandeld. Het lievelingsspeelgoed van haar dochter, haar paspoort en haar persoonlijke administratie lagen nog in de woning toen ze vluchtte.

Buitengesloten

“Ik wist niet wat ik moest doen. Mijn ex-partner liet mij mijn eigen huis niet in. Hij had de bankpas, dus hij zat met mijn geld en mijn spullen in het huis dat ik had gehuurd.” Toen hij stopte met het betalen van de huur zegde ze in overleg met de verhuurder het contract op.

Een deel van haar spullen raakte ze op dat moment kwijt. “Spaargeld wat nog in huis lag heeft mijn ex snel gepakt.”

Te weinig ingezet

Een huisverbod noemt ze een goede eerste stap. “De pleger is degene die de consequenties (gevolgen, red.) moet dragen”, zegt ze. “Dat vind ik wel een stuk beter dan dat vrouwen hun hele veilige omgeving moeten verlaten.”

Ze zou willen dat het meer werd ingezet. Al moeten er wel gevolgen aan worden verbonden als een man bijvoorbeeld het contactverbod overschrijdt. “Zonder vervolgstappen is het ook een heel loos instrument.”

‘In staat tot moord’

Dat Claire in een gewelddadige relatie zat, had ze pas door toen ze haar partner verliet. Haar beeld van huiselijk geweld was dat het vooral fysiek was. “Meer filmisch. Slaan en vrouwen met een ontwrichte kaak.”

Maar met de afstand werd het helderder voor haar, vertelt ze. Het drong toen pas door hoe dichtbij het punt van verergering van de relatie was. “Hij zei dat hij wel in staat was tot moord en dat hij me wel zou kunnen vermoorden.”

Alles gecontroleerd

Het begon voor Claire met kleine dingen zoals een etentje met een vriend afzeggen omdat het niet gezellig was voor haar ex. Uiteindelijk droeg ze alleen nog wat hij leuk vond om maar geen ruzie te krijgen, ging ze de deur niet meer uit en had ze niet veel hobby’s meer.

Hij controleerde en zag alles. “Wat ik deed op mijn telefoon, op mijn laptop, hij keek met alles mee”, zegt Claire. Achteraf bleek hij zelfs al haar inloggegevens te hebben.

Niet meer vrij

De controle gaat ver, tot aan de financiën aan toe. “Dan had hij mijn bankpas bij zich, want zijn eigen was hij kwijt. Dan kon ik niet bij het geld.”

Op een dag merkte Claire dat ze zich helemaal niet meer vrij voelde om haar eigen ding te doen. Haar ex werd op een gegeven moment al boos om de kleinste dingen. “Dan moest ik zorgen dat de lasagne de juiste kleur rood had voor het avondeten.”

Burgemeesters willen huisverbod makkelijker én langer kunnen opleggen bij huiselijk geweldHaar kind beschermen

Ze kan zich nu niet meer voorstellen dat ze erin meeging. Maar de dreiging voelde toen zo groot dat ze geen andere keus had. “Het allerbangst was ik dat hij mijn kind pijn zou doen en dat heeft hij ook een paar keer gedaan”, zegt ze. “Daarna volstond dreigen, je zal alles doen om te voorkomen dat je kind iets wordt aangedaan.”

Maar ze was ook bang dat hij boos zou worden, zou gaan schreeuwen of met spullen zou gooien. “Ik had altijd blauwe plekken op mijn arm waar hij me had vastgehad. ‘We stoeien gewoon’, zei hij dan.” Hij hield haar wakker als er ruzie was. “Hoe minder je slaapt, hoe labieler je word.”

Onbegrip in omgeving

Mensen in de omgeving van Claire normaliseerden het gedrag van haar ex, zelfs als ze af en toe laat vallen dat hij spullen naar haar gooide. “Dan zeiden mensen: ‘Iedereen heeft weleens stress als hij net z’n baan is verloren.'”

Ook hulpverleners deden dit volgens Claire. “Die zeiden ook steeds: ‘Ja, maar heel veel jonge ouders vinden het moeilijk om hun relatie goed te houden.'”

Continu in gaten gehouden

Claire voelde zich opgesloten in haar eigen huis. Haar ex-partner was zijn baan verloren en zat de hele dag thuis in dezelfde kamer. “Ik weet nog dat ik aan hem vroeg: ‘Wil je alsjeblieft gewoon even weggaan, ik moet gewoon alleen zijn.”

Maar hij ging niet. “Hij bleef gewoon zitten en naar me kijken, constante surveillance, ik kon niemand bellen: hij zat er bovenop.”

Niet meer binnengelaten

Tot Claire er niet meer onderuit kon en de situatie te onveilig voelde. “Toen ben ik een weekend naar mijn ouders gegaan en dat weekend werden 2 weken. Hij blies echt mijn telefoon op, hele scheldkanonnades.” Al vrij snel liet hij haar het huis niet meer binnen.

Ze keerde nog één keer terug om haar spullen te halen samen met een vriendin. “Op een gegeven moment stond hij ver weg op het hoekje van de straat”, vertelt ze. Haar vriendin was bang. “En toen werd ik ook bang.” Ze neemt daarna een heleboel maatregelen om zichzelf te beveiligen.

Opkomen voor vrouwenrechten

Nu, jaren later, heeft Claire haar stem hervonden. Ze is actief voor Stadsbelang Utrecht en is verkiesbaar voor de gemeenteraad komend voorjaar. Ze is ook vrouwenrechtenactivist. “In de gemeenteraad kan ik proberen iets goeds te doen voor andere vrouwen die slachtoffer zijn en dat doe ik ook met Dolle Mina’s.”

“Ik heb nu het gevoel dat een stem die mij lang is ontnomen nu mag gebruiken”, vertelt Claire. “Dat maakt het gewoon een stuk beter. Dat mensen me horen, dat ik mijn kennis kan gebruiken om iets goeds te doen. Dat maakt een wereld van verschil.”