Smachtend wachtte ik al meer dan een half jaar op dit debuutalbum. De Finse progressieve metalband Royal Sorrow maakte namelijk furore met hun debuutsingle Metrograve uit oktober 2024 en heeft daarna hard gewerkt aan hun eerste album, met als beloning om dit direct bij het gerenommeerde InsideOut te mogen uitbrengen. Al bij de eerste beuken en klappen ben ik zwaar onder de indruk en dat verpletterende gevoel gaat niet meer weg. Normaliter mag voor mij progmetal lekker lange nummers zijn maar deze Finnen verstaan de kunst om nummers compact te houden en toch relevant te zijn voor de notoire progmetal liefhebber met een hang naar epics.
In drie kwartier krijg je tien nummers om je oren geslagen die zich makkelijk kunnen meten met het hoge niveau van het catchy VOLA, de harde breaks van Haken, de polyritmiek van Leprous, de zware riffs van TesseracT, en dan vergeet ik nog Opeth, of Katatonia nog ergens in te benoemen en al die groepen die snoeiharde djents tot religie hebben verheven. Als trio schudt Royal Sorrow progressieve metal met een emotionele punch en pakkende hooks heel makkelijk uit hun mouw. Als tegengewicht zorgen zware, pakkende, dynamische riffs en complexe grooves, zodat je meteen ervaart dat je naar iets bijzonder luistert.
Eero Maijala op basgitaar en Janne Mieskonen op drums zijn de zwaargewichten die de loodzware basis leggen waarom heen Markus Hentunen kan schitteren met zijn fantastische stem, die gaat van het zachtste gefluister tot het luidste geschreeuw. Zijn cleane vocalen vormen een schril contrast met kreten die diep van binnen opborrelen. Hij stijgt daarmee ver boven Mariusz Duda van Riverside uit, waar je de zangstem een beetje mee kunt vergelijken, en dat is toch echt geen kleine jongen in de wereld van progmetal.
En dan moet ik zijn immense, krachtige gitaarriffs nog benoemen. Het is een zware, dynamische stijl met een rauwe intensiteit en gepaste technische precisie. De valkuilen om onnodig te soleren worden vakkundig vermeden. Dus geen gepiel met ‘zie eens wat ik allemaal kan met tien vingers’ of een instrumentale break om het nummer te vullen of langer te laten duren dan noodzakelijk.
Daarmee zijn de muzikale kwaliteiten helemaal benoemd. Luisteren is in dit geval geloven. Blijft over de boodschap achter de albumtitel “Innerdeeps”. Die staat voor een verkenning naar de duistere lagen van het menselijk bewustzijn. Een ruimte waar onderdrukte emoties, existentiële onrust en een gebroken identiteit botsen. Het album put uit thema’s als innerlijke onrust, spirituele cycli en psychologische introspectie, die deels geïnspireerd zijn op het Freudiaanse concept van het ‘id’, het oeroude, instinctieve deel van de psyche. “Innerdeeps” weerspiegelt daarmee het conflict tussen onze innerlijke chaos en de façades die we in stand houden.
Het album is dan ook geen verzameling nummers geworden, maar een verhaal over strijd en bevrijding. Elk nummer verkent de diepte van wat het betekent om mens te zijn: onderdrukken, volhouden, dromen en bevrijden. “Innerdeeps” is een uitnodiging om diep naar binnen te kijken, de onderliggende realiteit onder ogen te zien en om misschien ook wel jouw genezingsproces te starten. Te beginnen met deze geweldige plaat. Royal Sorrow is daarmee naast Avkrvst de nieuwe ster aan het progmetal firmament waar InsideOut terecht mee kan pronken en gezien hun jonge leeftijd gaan we er nog ongetwijfeld veel van horen.
CD:
LP: