Hoewel de Schotse Simple Minds zich begin jaren tachtig al aan het ontwikkelen waren tot stadionband kwam de grote doorbraak in 1985 met hun zevende plaat Once Upon A Time. Het album verscheen in de slipstream van monsterhit Don’t You (Forget About Me), een lied dat ze overigens niet zelf hadden geschreven. Jim Kerr en de zijnen namen het op voor de film The Breakfast Club, een Amerikaanse Brat Pack-film die miljoenen naar de bioscoop lokte. Het betekende een wereldwijd publiek en de kans om te werken met topproducers Jimmy Iovine en Bob Clearmountain, die de band het beste uit zichzelf lieten halen.
Met een bezield zingende Kerr, de stevige gitaarpartijen van Charlie Burchill, galmende synths en een solide ritmesectie schurkten ze aan tegen grote broer U2. Nummers als Alive And Kicking, Sanctify Yourself en All The Things She Said zijn klassiekers, in het geheugen gegrift van menig eighties-tiener. In 2015 werd al een zeer uitgebreide jubileumreissue uitgebracht met liveopnames en extra’s, die nu met vijf schijfjes dunnetjes wordt overgedaan. Interessante extra’s zijn een foto die Anton Corbijn van de band maakte bij hun optreden tijdens Live Aid in 1985 en een uitgave op rood vinyl. Na veertig jaar is Once Upon A Time nog altijd het opzetten waard, voor zowel een aardige dosis jeugdsentiment als een goed humeur.