Een experimenteel beeldscherm heeft een resolutie bereikt van 25.000 pixels per inch. Elke pixel komt overeen met één fotoreceptor in het menselijk oog. Met andere woorden: het is onmogelijk om scherpere beelden te zien.
Het beeldscherm werkt met minuscule schijfjes die slechts zo’n 560 nanometer groot zijn. Dat is kleiner dan veel bacteriën. Deze nanodeeltjes gedragen zich als spiegeltjes die hun eigenschappen kunnen aanpassen via een elektrisch signaal. In rust reflecteren ze licht en tonen ze heldere kleuren. Wanneer je er een elektrische spanning op zet, worden ze donker en absorberen ze licht.
Anders dan gewone schermen die zelf licht uitstralen, gebruikt dit elektronische papier omgevingslicht, eigenlijk net als een echt vel papier. Dat heeft grote voordelen: de pixels blijven even helder en scherp, ongeacht hoe klein je ze maakt. Bij reguliere LED-schermen wordt het licht zwakker naarmate de pixels kleiner worden en dat maakt ultra-hoge resoluties praktisch onmogelijk.
Extreem laag energieverbruik
Een bijkomend voordeel is het extreem lage energieverbruik. Het scherm heeft een geheugeneffect, vergelijkbaar met e-ink. Pixels behouden hun kleur zonder stroom. Alleen bij het verversen van het beeld is energie nodig. Het verbruik komt uit op ongeveer 0,5 tot 1,7 milliwatt per vierkante centimeter. Dat is veel minder dan smartphones en vergelijkbaar met e-readers.
Dit scherm heeft wel nog wat nadelen. Het duurt 40 milliseconden om de pixels te schakelen. Dat betekent dat video’s beperkt zouden zijn tot maximaal 25 frames per seconde. Bovendien gaat het voorlopig om een zeer klein labprototype van slechts 1,9 bij 1,4 millimeter. Er is dus nog flink wat werk aan de winkel voordat je gadgets met dit soort schermen in de winkel zal vinden.
Lees meer over wetenschap en mis niets met de Bright-app.