In zijn bescheiden kamertje op de Bilderdijkstraat in Heemskerk, staat in de hoek van de kamer een schildersezel. Als hij de rust heeft, wurmt Valeriy zich in het hoekje en probeert wat op het doek te krijgen.
Maar de momenten van serene rust die hij nodig heeft om in een flow te komen zijn zeldzaam. Hij woont met zijn vrouw, dochter en drie kleinkinderen samen. Een drukke en rumoerige boel. Daarom verlangt hij naar een plek waar hij in alle stilte kan schilderen.
Jong geleerd, oud gedaan
Lutensko groeide op in een creatief nest, waar de liefde voor kunst door zijn oma is bijgebracht. Vanaf zijn derde levensjaar doet hij niets liever dan tekenen. Hij volgde de kunstacademie en ontwikkelde een herkenbare stijl, met invloeden van surrealisme, natuur en architectuur.
In Oekraïne heeft hij een bekende naam: oprichter van kunstcentrum Etude, met een eigen galerie en werkplaats. Zijn schilderijen hingen op talloze tentoonstellingen en dat leverde hem een goede boterham op.
Maar toen de oorlog uitbrak, moest Lutensko halsoverkop vertrekken. Zijn stad werd bezet en hij liet zijn atelier, doeken en zijn verf met pijn in het hart achter. Samen met zijn vrouw, dochter en drie kleinkinderen vluchtte hij naar Nederland. Het zette de mogelijkheid tot werken stil, maar de drang om te creëren bleef hij houden.
Tekst loopt door onder de foto.