Toen Sin City in 2005 verscheen, sloeg de stripverfilming in als een bom. De film van Robert Rodriguez en Frank Miller werd geroemd om zijn vernieuwende zwart-witstijl met felle kleuraccenten, en zijn brute, stijlvolle geweld. Wereldwijd bracht de film bijna 160 miljoen dollar op.
Met dat succes leek een vervolg slechts een kwestie van tijd. Maar in plaats van snel door te pakken, lieten de makers bijna tien jaar voorbijgaan. Toen Sin City: A Dame to Kill For in 2014 eindelijk in de bioscopen kwam, was de hype allang weggeëbd.
Teleurstelling
Het publiek was verdergetrokken en het stripgenre was inmiddels gedomineerd door Marvel en DC. De sequel werd daardoor een van de grootste flops van dat jaar, met een wereldwijde opbrengst van slechts 39 miljoen dollar, nauwelijks meer dan het openingsweekend van het origineel.
Toch deed de cast zijn best om de magie te herhalen. Naast terugkerende sterren als Mickey Rourke, Jessica Alba en Bruce Willis, werden nieuwe namen toegevoegd zoals Joseph Gordon-Levitt en Eva Green. Green’s femme fatale werd geprezen, maar zelfs zij kon het schip niet keren.
Stijl
De film bestond, net als het origineel, uit losse verhalen die samen één gewelddadige noirwereld vormden. De visuele stijl bleef trouw aan Millers stripboeken, met scherpe contrasten en comic-achtige belichting. Alleen voelde het concept in 2014 minder fris dan bijna tien jaar eerder.
Critici noemden de film “stijl zonder ziel”. Waar het eerste deel nog revolutionair voelde, kwam het vervolg over als een herhalingsoefening. De recensies waren lauw, en fans voelden weinig urgentie om terug te keren naar Basin City.
Te laat
Met een budget van zo’n 65 miljoen dollar werd A Dame to Kill For een dure misser. Toch blijft de film een interessant relikwie van een tijd waarin visuele experimenten in Hollywood nog durfden te bestaan, alleen kwam deze poging simpelweg te laat.