AFP/Pro Shots
NOS Sport•vandaag, 15:31
Als de honkballers van Los Angeles Dodgers en Toronto Blue Jays vannacht beginnen aan de vierde wedstrijd van de World Series (stand: 2-1 voor de Dodgers), zijn alle ogen vooral gericht op één man: Shohei Ohtani.
Met die bijzondere combinatie van skills deed Ohtani eerder in de play-offs iets dat nog nooit was vertoond.
Als slagman liet Ohtani in de met 5-1 gewonnen wedstrijd tegen Milwaukee Brewers drie homeruns noteren, iets dat maar twaalf andere spelers voor hem was gelukt in een play-offduel in Major League Baseball. Maar daarbovenop schakelde Ohtani als werper in zes innings ook nog eens tien slagmensen van de Brewers met drie-slag uit en kreeg hij geen enkel punt tegen.
‘Als werper en slagman dominant’
“Zijn pitches waren meteen zó scherp, hij gooide drie strike-outs op de eerste drie slagmensen”, zag voormalig pitcher Rick van den Hurk vol bewondering. “Vervolgens sprint hij van de heuvel, pakt zijn knuppel en slaat als eerste in de line-up van de Dodgers meteen een homerun. Om als werper en slagman zo dominant te zijn, dat is ontzettend knap.”
Ohtani toont veelzijdigheid als pitcher en slagman met ‘show voor de eeuwigheid’
Van den Hurk (40) is ervaringsdeskundige. De in 2022 gestopte Nederlander zette na zes jaar als prof in Amerika zijn carrière voort in Japan, waar honkbal de populairste sport is. Daar kreeg hij als pitcher van Fukuoka SoftBank Hawks in 2015 en 2016 te maken met een toen nog jonge Ohtani, die voor Nippon-Ham Fighters uit Hokkaido speelde.
“Toen combineerde hij pitchen en slaan al”, zegt Van den Hurk. “Die flexibiliteit in zijn spel heeft hij altijd al gehad. Zijn discipline aan slag en zijn gooibewegingen zijn van zo’n hoog niveau… Je zag het talent toen al, maar hij is nu van Hall of Fame-kaliber.”
Babe Ruth
Voor wat Ohtani doet, is in Amerika de term two-way player bedacht. Na zijn fenomenale optreden vroegen Amerikaanse sportjournalisten zich af of dit beste sportprestatie ooit was en gingen ze op zoek naar vergelijkingen.
Ze kwamen uit bij Boston Celtics-basketballer Bill Russell, die in 1962 in de beslissende zevende wedstrijd van de NBA-finale 30 punten maakte en 40 rebounds pakte, een bijzonder staaltje van aanvallend en verdedigend excelleren.
Pro ShotsShohei Ohtani slaat een van zijn drie homeruns tegen Milwaukee
In het honkbal moet je voor een vergelijking terug naar de vooroorlogse jaren, toen de legendarische Babe Ruth furore maakte als slagman en pitcher bij Boston Red Sox en New York Yankees. Tussen 1914 en 1935 sloeg ‘The Bambino’ 714 homeruns bij elkaar en won hij als werper 94 wedstrijden, waarbij hij af en toe ook nog als eerste honkman optrad.
In het hedendaagse profhonkbal komt de combinatie van slaan en pitchen bijna niet meer voor. Rick Ankiel was tussen 1999 en 2004 bij de St. Louis Cardinals de laatste die beide deed. Totdat Ohtani in 2018 besloot om Nippon Professional Baseball voor de Amerikaanse competitie te verruilen.
AFPShohei Ohtani
“Fysiek wordt met een schema van 162 competitieduels zoveel van een speler gevraagd, dat je die combinatie niet meer ziet”, zegt Van den Hurk.
“Als sportende scholier wilde Ohtani al slagman én pitcher zijn. Nippon-Ham Fighters gaf hem in Japan de kans om het te blijven combineren. Toen hij naar Amerika kwam, vond hij in Los Angeles Angels een club die hem ook de mogelijkheid bood om two-way te blijven spelen.”
De sceptici die de afgelopen jaren dachten dat de Japanner uiteindelijk een keer zou moeten kiezen tussen slaan en pitchen, gevoed door twee elleboogoperaties die Ohtani in 14 maanden tijd onderging, kregen ongelijk.
Van den Hurk: “Hij heeft hij een routine ontwikkeld die bij hem past en waar hij zich aan vast houdt. Ohtani slaat zich bijvoorbeeld niet warm op het veld tegenover een echte pitcher, maar hij doet dat liever in alle rust zonder afleiding in een slagkooi in de catacomben van een stadion. Dat werkt voor hem.”
Recordcontract
Ohtani blijft gewoon stoïcijns doen waarin hij uitblinkt en zijn huidige club Los Angeles Dodgers beloonde die zeldzame combinatie van slaan en pitchen met een recordcontract van 600 miljoen euro voor tien jaar. Volgens Van den Hurk is de Japanner elke euro waard.
“Wat Shohei tegen Milwaukee liet zien, was het beste optreden ooit van een honkballer in de play-offs. Zijn bijnaam ‘Sho-time’ zie je terug in zijn prestaties, maar tegelijkertijd straalt hij nederigheid uit naar de fans en de media en dat siert hem. Voor mij is hij nu al de beste aller tijden.”