Verergerde klachten
Jaren blijft Romy met klachten rondlopen en inmiddels breekt de pubertijd aan. “Het werd erger: meer plekken, meer jeuk, meer pijn. En op die leeftijd schaam je je natuurlijk ook. Ik had een bijbaan bij een bedrijf waar we zwarte kleding moesten dragen. Met mijn donkere haar zag je de schilfers op mijn schouders liggen, daar voelde ik me heel ongemakkelijk bij. Ik droeg mijn haar altijd in een staart en probeerde in mijn vrije tijd zo veel mogelijk lichte kleding te dragen, zodat het minder opviel. Ik sliep slecht door de jeuk en pijn, en bleef maar te horen krijgen dat het eczeem was en zelfs dat het tussen mijn oren zat.”
Pas tien jaar later, wanneer Romy 22 is, komt ze bij een andere arts terecht. “Toen kwamen er ook plekken op mijn knieën en ellebogen. Die nieuwe arts keek naar me en zei meteen: “Dit is psoriasis.”
Omdat Romy ook al jaren last heeft van lage rugpijn, wordt er verder gekeken. “Ik liep toen al tien jaar de deuren plat bij allerlei artsen en specialisten en kreeg steeds te horen dat ik meer moest bewegen. Dat het aan mijn houding lag of dat ik moest afvallen. Terwijl ik vier keer per week sportte. Eén arts zei zelfs dat het tussen mijn oren zat. Mijn vader heeft artritis psoriatica en mijn opa had de ziekte van Bechterew, reuma in je rug. Dus ergens dacht ik al: in combinatie met die psoriasis kan dit bijna niet anders. Een en een is twee, maar ik werd nooit geloofd. Uiteindelijk ben ik, na de diagnose psoriasis, naar de kliniek gegaan waar mijn vader ook onder behandeling is. Door bloeduitslagen, mijn verhaal en scans is er uiteindelijk artritis psoriatica uitgekomen.”