Als grindcore een vrouw was, zou ze je uitlachen om je micropenis, je ruggengraat met een kapot bierflesje opensnijden en dan op je moeder pissen. En Grieving is haar manier om sorry te zeggen. Barren Path debuteert met een album dat even meedogenloos als technisch geraffineerd is. En laat er geen twijfel over bestaan: dit is geen nieuw bandje, dit is een precisiewapen dat bloed wil zien.
Barren Path is dan ook geen willekeurige samenraapsel van wild raggende metalheads maar een verdomd indrukwekkend superteam dat uit de rokende resten van het legendarische Gridlink is opgestaan. Gitarist Takafumi Matsubara (Gridlink, Mortalized en drumbeul Bryan Fajardo (Noiseear, Phobia) slaan de handen ineen met vocalenbeul Mitchell Luna (Maruta, Shock Withdrawl), en completeren hun aanvalseenheid met bassist Mauro Cordoba en gitarist Rory Kobzina. Geen futuristische blastsatellieten of cybernetic shreddrones dit keer maar enkel pure, primitieve vernietiging met snaren, strot en drums.
Het resultaat is Grieving. Een album dat je ruggengraat breekt en vervolgens met chirurgische precisie iedere zenuwuiteinde blootlegt. De vergelijking met Discordance Axis is onvermijdelijk, vooral door de melodische, haast poëtische passages die als een vlijmscherp contrast fungeren met de overrompelende chaos. Toch heeft Barren Path meer vlees aan het bot: de brute impact van Maruta, het gecontroleerde spervuur van Cognizant en zelfs een hint naar het schizofrene geweld van Pig Destroyer komen voorbij.
Tracks als Whimpering Echo en No Geneva klinken als een orkest bestaande uit kettingzagen, maar het is in nummers als Lunar Tear en The Unreliable Narrator dat de band echt opvalt. Hier smelten melodie en dissonantie samen tot iets dat je niet alleen kapotslaat, maar ook blijft hangen: wrang, fragiel en oncomfortabel herkenbaar. De productie helpt daarbij. Deze is rauw en direct, maar met genoeg ruimte voor de complexiteit van het spel. De mastering door Leon Del Muerte (Impaled, Exhumed) zorgt voor een warme, analoge feel die zeldzaam is in het genre.
De teksten zijn (voor zover verstaanbaar) doordrenkt met existentiële pijn, politieke wrok en introspectieve afbrokkeling. Geen gore, geen ‘shock value’, maar échte rouw. Grieving is grindcore die niet alleen scheurt, maar ook scheurt omdat het pijn doet.
Barren Path levert met Grieving geen doorsnee album maar is een welgemikte klap in het gezicht van een wereld die zichzelf niet meer kan troosten. Het is meedogenloos, precies, en op momenten ontroerend. Grindcore anno 2025 heeft een nieuwe standaard en die heet Barren Path.
Score:
90/100
Label:
Willowtip Records, 2025
Tracklisting:
- Whimpering Echo
- Subversion record
- Primordial Black
- No Geneva
- Isolation Wound
- The Insufferable Weight
- Relinquish
- The Unreliable Narrator
- Celestial Bleeding
- Lunar Tear
- Horizonless
- In the End… The Gift is Death
Line-up:
- Mitchell Luna – Zang
- Rory Kobzina – Gitaar
- Takafumi Matsubara – Gitaar
- Mauro Cordoba – Basgitaar
- Bryan Fajardo – Drums
Links: