Max Cavalera lijkt onvermoeibaar te zijn. Diep in de vijftig, maar de Braziliaan weet elk jaar wel wat te presenteren aan zijn publiek. De voorbije twee jaar waren dat covers van Sepultura-nummers met Cavalera Conspiracy en in 2022 lag voorganger Totem van Soufly bij de platenboer. We zijn dertien platen ver met Chama en de vlam blijft duidelijk brandende bij Max en zoon Zyon. ‘Chama’ zou vanuit het Portugees vertaald ook ‘vlam’ betekenen. Het valt wel op dat deze nieuwkomer maar een dik half uur telt, dat is toch wat anders dan in de beginjaren.
Wat Soulfly betreft ben ik vandaag toch wel anders van mening dan pakweg twintig jaar geleden. Uiteraard waren de begindagen heerlijk; op dat vlak was deze band een kind van zijn tijd met Sepultura-rimboekracht die met een pak nu-metal voorzien was. Hiphop, Fred Durst en Slipknot kwamen voorbij. Bij Dark Ages kreeg ik destijds een ‘nomen est omen’-moment, want Soulfly leek wel de middeleeuwen in te duiken, zoekende naar een andere stijl. Die eigenzinnigheid van Max ben ik pas later beginnen te waarderen, want als je Soulfly beluistert dan heeft het wel steeds kenmerkende onderdelen in de groovende passages of thrashpartijen, maar toch klinkt elke plaat anders. Vandaag vind ik minder bekende platen zoals Conquer (2008) of het knappe Ritual (2018) buitengewoon knap werk.
Op één of andere manier kwam Totem minder binnen, maar met Chama krijg je echt iets heel anders gepresenteerd en dat wordt al duidelijk met opener Indigenous Inquisition. Het geluid klinkt minder gepolijst dan de voorgaande platen en dat past wat in de donkere sludge die je terugvindt. Een dampige gitaarmuur komt op je af die overgaat op Storm the Gates waar vader en zoon geslaagd experimenteren met djentpartijen, uiteraard nog steeds voorzien van een primale ondertoon. De stijl zet zich verder op het knappe Nihilist waarop Todd Jones van de Amerikaanse hardcoreband te horen is. Een erg geladen track met hier en daar wat pittige solo’s, maar vooral met een slepende gitaarmuur gebracht.
Voor No Pain = No Power moet je wel zijn. Op het groovy en geladen geheel duiken wat clean vocals op van de beide gastheren: Gabriel Franco van het Amerikaanse Unto Others en Ben Cook van het Canadese No Warning. Op zich ben ik dan meer te vinden voor het potje chaos op Ghenna waar de Cavalera’s met Michael Amott (Arch Enemy) samenwerken. Absoluut niet toegankelijk, maar Soulfly heeft genoeg toegankelijke nummers in het verleden gemaakt. Ook Black Hole Scum is lang geen radionummer geworden, met oldschool deathmetalvibes in de gitaren, drums en vocalen.
Geen thrash dan? Tuurlijk wel. Met Favela/Dystopia krijg je misschien niet het beste Cavalera thrashnummer gepresenteerd, maar het scheurt aan het begin wel even lekker weg om gaandeweg weer over te gaan in oldschool death. Je hoort waar Max een paar jaar mee bezig was. Na filler Always Was, Always Will Be… en de eeuwige filler Soulfly, sluit het duo toch nog af met een krachtpatser. De titeltrack bouwt weer voort op die djenterige grooves, zweverige vocalen en thrashy versnellingen om halverwege plots alle grooves los te laten en te eindigen met een semi-akoestisch sfeertje, rijk aan synths. Compleet uit de maat van al het voorgaande, maar dat is ergens een trademark geworden van deze Brazilianen.
De kortste, maar misschien wel de meest aparte Soulfly-plaat van het geheel geworden. De dertiende plaat van deze heren is dus geen ‘dertien-in-een-dozijn’-plaat geworden, tenzij je dagelijkse pak eieren al vol zit met djent, donkere, chaotische grooves, oldschool death, thrash en een overdosis donkere spiritualiteit. Het maakt van Chama een aparte omelet, maar het smaakt me wel.
Score:
80/100
Label:
Nuclear Blast, 2025
Tracklisting:
- Indigenous Inquisition
- Storm the Gates
- Nihilist
- No Pain = No Power
- Ghenna
- Black Hole Scum
- Favela / Dystopia
- Always Was, Always Will Be…
- Soulfly XIII
- Chama
Line-up:
- Max Cavalera – Zang, gitaar, bas
- Zyon Cavalera – Drums, percussie
Links: