Al zwendelend, liegend en stelend probeert de (hoogstwaarschijnlijk) paranoïde schizofrene Guiteau een baantje te veroveren in de regering van de nieuwe president. Zoals dat halverwege de negentiende eeuw ging: het Witte Huis binnenwandelend om de staatsman persoonlijk te vragen of te smeken om een functie. Met zijn manische blikken, stemmingswisselingen en tics speelt acteur Macfadyen een overtuigende Guiteau die langzaam opgeslokt wordt door zijn eigen narcistische waanzin. Met de rationele en warme Garfield die acteur Shannon neerzet is hij meer dan alleen een spiegel voor zijn uiteindelijke belager. Hij belichaamt de menselijkheid die verloren gaat in de zoektocht naar macht. Of die nu echt is of ingebeeld zoals in het geval van Guiteau.
Het waargebeurde verhaal van Death by Lightning lijkt bij vlagen onrealistisch. Zo zijn de toevallige ontmoetingen tussen Garfield en Guiteau bijna te mooi om waar te zijn. Toch volgt de Netflix-serie redelijk trouw het bronmateriaal, het boek Destiny of the Republic van historica Candice Millard uit 2011. En slaat de show zelfs het bootongeluk over – van bijna Titanic-achtige proporties – dat Guiteau overleeft kort voor de verkiezing van Garfield en zijn ‘door God uitverkoren’-complex voedt. Want al is de werkelijkheid vreemder dan fictie, juist de verfilming van dit ongeluk zou de serie minder geloofwaardig hebben gemaakt.
Na de vier afleveringen van Death by Lightning weet de kijker wie Charles Guiteau én James Garfield zijn, maar ook waarom ze vergeten zijn. Hoe onterecht dat ook is.