Anthony Hopkins heeft in zijn lange en gevarieerde carrière al zowat elk type rol gespeeld, van seriemoordenaar tot paus. Toch zijn er momenten waarop zelfs een tweevoudig Oscarwinnaar uit zijn comfortzone moet stappen. Dat gebeurde tijdens de opnames van The Human Stain uit 2003, waarin hij de rol vertolkt van professor Coleman Silk.

Hoewel Hopkins al jaren ervaring had op het podium en het grote scherm, voelde hij zich onverwacht nerveus bij een specifieke dansscène. In de film danst hij samen met tegenspeler Gary Sinise op het nummer ‘Cheek to Cheek’. Het idee van dansen voor de camera maakte hem onzeker, iets wat maar zelden bij hem voorkomt.

Nieuwe vaardigheid
Hopkins gaf toe dat hij wel vaker danst, maar dat deze scène anders aanvoelde. Gelukkig was er een moderne danschoreograaf aanwezig die hem en Sinise hielp ontspannen en het plezier in de scène te vinden. Zij benadrukte dat het niet perfect hoefde, en dat realisme belangrijker was dan de elegantie van een Fred Astaire.

Met die geruststelling wist Hopkins zijn zenuwen te overwinnen en genoot hij uiteindelijk van de uitdaging. De opnames duurden echter lang: de scène werd tien tot twaalf keer herhaald en in één nacht opgenomen, van 18.30 uur tot 06.30 uur. Aan het einde waren de acteurs volledig uitgeput, maar ook trots op het resultaat.

Productie
The Human Stain, geregisseerd door Robert Benton, is gebaseerd op de roman van Philip Roth. Naast Hopkins en Sinise spelen ook Nicole Kidman en Ed Harris belangrijke rollen. De film verkent zware thema’s zoals racisme, identiteit en verborgen trauma’s, iets wat Hopkins met zijn typische intensiteit wist te dragen.

Ondanks gemengde recensies wist de film internationale aandacht te trekken, mede dankzij de sterke cast en het gevoelige onderwerp. Hopkins’ kwetsbaarheid buiten zijn gebruikelijke rolpatroon maakt deze dansscène extra memorabel. Het bewijst dat zelfs de grootste acteurs altijd blijven leren.

Openbaring
Hopkins liet later weten dat hij achteraf vooral plezier voelde. De vrijheid die hij kreeg, zorgde ervoor dat hij kon loslaten en simpelweg kon spelen. Wat begon als een bron van spanning, werd een moment van creativiteit en plezier.