Indringende beelden
De oorlog duurt voort zonder dat het einde in zicht is. Maar de Oekraïners laten zich er niet door uit het veld slaan, zegt Huizinga: ‘Die worden steeds bozer.’
De televisiebeelden van de verschrikkingen missen hun uitwerking niet, constateert hij: ‘Laatst werd ergens in het oosten een kleuterschool geraakt. Dan zie je hoe reddingsdiensten die kleine kleutertjes uit de school halen. Of dat Zelensky weer door Trump wordt aangepakt. Daar wordt iedereen alleen maar vastberadener van.’

Stress
Huizinga vertelde al eerder dat een deel van zijn medewerkers is opgeroepen door het leger. Huizinga: ‘Daar houdt iedereen wel rekening mee. Dat is een extra stress die op die mannen drukt. Dat is er gewoon. De een gaat daar natuurlijk makkelijker mee om dan de ander. Maar het valt mij eigenlijk nog mee. Het is wat dat betreft bij ons vrij rustig.’

Gesneuveld of krijgsgevangen
Van de 400 medewerkers zijn er tot nu toe zo’n vijftig onder de wapenen geroepen. Een aantal van hen is gesneuveld, vermist of krijgsgevangen gemaakt. Een enkeling is weer thuis. Huizinga: ‘Vorige week is er nog iemand teruggekomen. Die heeft ruim drie jaar in het leger gezeten en is nu vrijgesteld.’

Het betreft een chauffeur van een tankwagen om tanks en andere legervoertuigen van brandstof te voorzien, aldus Huizinga: ‘Die heeft natuurlijk genoeg gezien, maar hij is niet op de gevaarlijkste posities geweest.’

Weinig contact
Een andere medewerker van Huizinga, een elektricien, keerde anderhalve maand eerder terug. Hij kwam vrij na drie jaar krijgsgevangenschap.
Huizinga: ‘Met hem hebben we nog weinig contact gehad. Die wordt eerst door het leger geholpen, maar ook ondervraagd over hoe het was. Wij dringen ons niet aan hem op. Niet iedereen heeft daar behoefte aan. We weten nog niet precies hoe we daarmee moeten omgaan.’

In de verdediging
Het Oekraïense leger moet zich tot het uiterste inspannen om de aanvallen van de Russen af te slaan. Pokrovsk, een strategisch gelegen stad in het oosten van Oekraïne, kan ieder moment in Russische handen vallen. Toch is dat volgens Huizinga geen reden om te wanhopen: ‘Oekraïne is al de hele tijd in de verdediging. De strategie is langzaam steeds een stapje terug doen en daarbij zoveel mogelijk Russische manschappen en materieel te vernietigen.’

Natuurlijk zou de val van Pokrovsk een domper zijn voor de Oekraïners, beseft Huizinga. Maar, zegt hij: ‘De Russen kunnen dat ook niet eeuwig volhouden. Ze zijn al bijna twee jaar bezig om Pokrovsk te veroveren, een niet eens zo heel grote stad. Als ze zo doorgaan, hebben ze over 110 jaar heel Oekraïne veroverd.’

Blijven investeren
Al met al ziet Huizinga geen reden om het bijltje erbij neer te gooien. ‘De eerste twee jaar was het lastig omdat de graanexport bijna stillag. Maar de laatste twee jaar loopt het redelijk door. We kunnen financiering krijgen, we kopen ook nieuwe machines, we bouwen een koeienstal en varkenstallen. De graandroger wordt verbouwd, zodat die efficiënter wordt’, somt hij op.
Hij herhaalt nog maar eens wat hij al eerder heeft gezegd: ‘We verdienen geld, we betalen ook belasting. Dat is belangrijk, want die oorlog moet wel betaald worden.’