Alles over ‘The Paper’, de nieuwe spin-off van de Amerikaanse versie van ‘The Office’

De meeste kinderen dromen ervan om Superman te zijn. Niet Ned Sampson, zo vertelt hij de camera in de eerste aflevering van The Paper, een spin-off van de ‘mockumentary’ (fictieve documentaire) The Office. Ned, gespeeld door Domhnall Gleeson, wist als klein jongetje al dat hij Clark Kent wilde worden. Een journalist die het kwaad in de wereld bestrijdt door het te openbaren.

Neds droom komt uit wanneer hij, na jaren toiletpapier verkocht te hebben, wordt benoemd tot hoofdredacteur van de Toledo Truth Teller. Dat het regionale krantje in het midwesten van Amerika tegenwoordig vooral de lokale sportuitslagen publiceert en online bestaat uit clickbait-artikelen over filmsterren, deert Ned niet. Net als het feit dat de krant slechts twee journalisten in dienst heeft; oud-soldaat Mare (Chelsea Frei) en de flamboyante Italiaanse Esmeralda (Sabrina Impacciatore, bekend van The White Lotus) die eigenlijk geen media-ervaring heeft behalve dat ze ooit deelnemer was aan het realityprogramma Married at First Sight.

Ned is vastberaden de krant weer naar het oude niveau te tillen, naar een tijd dat de journalistiek die in het gebouw Truth Tower werd bedreven nog prijzen won. Fijn toeval daarom dat de documentaireploeg die eerder het reilen en zeilen van papierbedrijf Dunder Mifflin in Scranton en diens cringy manager Michael Scott vastlegde, net de burelen van de Truth Teller heeft gevonden. Precies op tijd om getuigen te zijn van Neds ambitieuze plannen.

The Paper is niet alleen een spin-off van The Office, maar komt ook uit de koker van Greg Daniels, de televisiemaker die in 2005 het originele Britse The Office van komieken Ricky Gervais en Stephen Merchant naar Amerika haalde. Over de vraag welke van de twee series beter is, wordt nog steeds gediscussieerd. Al is de Amerikaanse versie wat warmer, en is met name manager Scott (Steve Carell) iets vriendelijker gemaakt. Iets dat komiek Gervais ooit verklaarde met het feit dat de Amerikanen hun ongemak het liefst met een beetje hoop krijgen opgediend, en de Britten graag verdrinken in nog meer ellende.

Daniels The Office liep uiteindelijk negen seizoenen, en lanceerde meerdere carrières, waaronder die van Carell en John Krasinski. De comedyserie eindigde in 2013, maar blijft onverminderd populair. Vooral tijdens de lockdown-dagen van de pandemie ontdekten veel mensen The Office (opnieuw), wellicht uit een soort heimwee naar het eigen kantoor dat op dat moment enkel in virtuele vorm bestond.

Chelsea Frei als Mare in ‘The Paper’.

Aaron Epstein/Peacock

Zoom in

Risico

Dat er nu een nieuwe serie in het universum van The Office komt is daarom niet opmerkelijk. Logisch zelfs. In een overvol streaminglandschap waar wekelijks meerdere nieuwe dingen uitkomen, krijgt ‘het vervolg op The Office’ direct meer aandacht dan een gloednieuw serie. Wie warme gevoelens heeft voor The Office, zal benieuwd zijn naar The Paper.

Al is het natuurlijk ook een risico om zo’n succesverhaal nog eens dunnetjes over te willen doen. Want kan The Paper zich meten aan z’n voorganger? Nu is dat sowieso een haast onmogelijke opgave, zeker als je bedenkt dat The Office in een heel ander televisietijdperk uitkwam. In 2005 moest Netflix nog gelanceerd worden. Series kwamen gewoon wekelijks op televisie en een nieuwe show werd vaak zo geprogrammeerd dat het direct na een bestaande hitserie werd uitgezonden, in de hoop dat kijkers zouden blijven hangen. Bovenal was er ruimte voor een titel om te groeien. Klassiekers als The Office maar ook Friends en Parks and Recreation waren helemaal niet van meet af aan de solide hit die we ons nu herinneren, maar hadden een aantal afleveringen nodig om de uiteindelijke vorm te vinden.

Die tijd is er tegenwoordig bijna niet meer. Een serie moet vandaag de dag niet alleen opvallen, maar ook vanaf aflevering één knallen. Anders is de aandacht van de kijker alweer verlegd naar een andere titel die het algoritme voorschotelt.

Vandaar wellicht dat, toen The Paper in september in Amerika uitkwam, mediabedrijf NBCUniversal op het laatste moment besloot om de serie niet wekelijks uit te brengen, maar het volledige eerste seizoen in één keer op streamingdienst Peacock te zetten. Ook werd al een tweede seizoen van de serie aangekondigd nog voordat het eerste überhaupt was uitgekomen. Een besluit dat waarschijnlijk naar de kijker moest signaleren dat investeren in deze nieuwe groep tv-personages geen weggegooide tijd en moeite is. Iets dat ook geen overbodige boodschap is in een tijd waarin tv-series met groot gemak worden geschrapt. 

Als vanouds

In Nederland wordt The Paper overigens niet in één keer uitgebracht. SkyShowtime zet eerst drie van de tien afleveringen op het platform en de rest volgt wekelijks. Gelukkig weet The Paper in die eerste paar afleveringen al aardig neer te zetten wat het is. Wat ook helpt is dat het direct herkenbaar is. Want naast de documentaire crew – en de dus vertrouwde stijl waarin de serie is opgenomen, met acteurs die regelmatig in de camera kijken – werkt ook Dundler Miffin-accountant Oscar (Oscar Nunez) tegenwoordig in Toledo (hij schrikt zich wezenloos als die verdraaide camera’s ook zijn nieuwe werkplek oplopen).

Al is het vooral de setting die als vanouds is. Een kantoor met een verzameling personags die soms zo realistisch voelen dat het je eigen collega’s zouden kunnen zijn, tot ze iets doen dat zo idioot is dat je het liefst wegkijkt. Michael Scott zou er prima op z’n plek zijn.

Foto Aaron Epstein/Peacock

Zoom in

The Paper. Met Domhnall Gleeson, Sabrina Impacciatore, Chelsea Frei. SkyShowtime, vanaf vrijdag 14 november. Tien afleveringen (elke week een nieuwe aflevering.

Geef cadeau

Deel

Mail de redactie

NIEUW: Geef dit artikel cadeau
Als NRC-abonnee kun je elke maand 10 artikelen cadeau geven aan iemand zonder NRC-abonnement. De ontvanger kan het artikel direct lezen, zonder betaalmuur.