“Het grote sterke lichaam liet hem in de steek, maar klagen deed hij nooit”
‘Mijn vader is overleden en daarom ben ik er even niet’, kopt de opiniediva boven haar dagelijkse rubriek. ‘Deze column gaat over mijn vader. Sinds dinsdag is hij er niet meer.’
‘Mijn vader was een man zoals er veel zijn in ons land. Hij stond nooit vooraan of in de krant. Was geen type voor grote woorden, ook niet van véél woorden trouwens’, schrijft Angela.
Wat hem kenmerkte was zijn liefde voor het gezin. ‘Werken was zijn manier van zorgen. Hij werkte, zodat wij te eten hadden en konden leren en sporten. Een vergelijkbare verantwoordelijkheid voelde hij ook naar zijn baas, zijn collega’s en zelfs naar zíjn boeren.’
Na jaren hard werken, wilde hij van zijn oude dag genieten, maar dat werd hem niet gegund. ‘Hij had geen grote plannen na zijn pensioen. Een beetje in de tuin werken. Oppassen. Misschien een stuk fietsen met mijn moeder, met een ijsje toe. En natuurlijk een dag invallen als de baas omhoog zat. Het heeft niet zo mogen zijn. Hij bleek ziek. Het grote sterke lichaam liet hem in de steek, maar klagen deed hij nooit.’
‘Mijn vader was een man zoals er veel zijn in ons land. Maar voor mij was er maar één en die is er niet meer’, sluit Angela haar column af.
In eerdere columns vertelde Angela dat haar vader in een verzorgingstehuis zat. Daar had zij veel moeite mee. ‘Het is het verval dat me elke keer recht in mijn gezicht raakt. De onmacht. De uitzichtloosheid. De mensonterende aftakeling’, schreef ze in september in haar column.
Onlangs is Angela overgestapt van een televisiecolumn naar een algemene column. In de video hieronder vertelt ze over dat besluit.