Tien jaar na de terreuraanslag kan Ferry vol overtuiging zeggen dat het goed met hem gaat. “Ik heb wel eens, als ik mijn agenda te vol ram met afspraken en over mijn grenzen heen ga, dat ik me dan weer een beetje PTSS-achtig voel, voor een dag. Maar ik word niet getriggerd door harde knallen of een mensenmassa, dat heb ik nooit gehad. Ik zit alleen graag met mijn gezicht naar de deur, in een restaurant bijvoorbeeld, dat ik de hele ruimte goed kan overzien.”
