Waar het normaal rumoerig is op een nieuwsredactie, is het deze dagen een stuk stiller. Ja, het nieuws gaat altijd door, maar toch staan we stil. In zijn woonplaats Groningen is gisteren onze oud-collega Jeroen Willems (44) overleden.
Een zeer geliefd collega, man en vader van twee jonge kinderen wordt nu al verschrikkelijk gemist. Jeroen overleed aan de gevolgen van kanker.
Ondanks z’n jonge leeftijd gold Jeroen jarenlang als een vaste waarde in de noordelijke journalistiek. Als stagiair wandelde hij in 2006 de redactie van RTV Drenthe in Assen op. In die drie maanden stage slurpte de vrolijke, goedlachse Jeroen zoveel mogelijk radio- en televisiekennis op.
Met succes. Hij bleef hangen als freelancer, om maanden later zijn eerste contract in z’n zak te steken. Uiteindelijk bleef hij tot juni 2020 plakken, om daarna z’n journalistieke kunde iets noordelijker in te zetten.
Maar eerst Assen dus. De plek waar hij een van z’n eerste professionele, journalistieke passen zette. Toen nog niet wetende dat hij in de loop der jaren z’n tanden zou zetten in pittige dossiers. Maar ook een plek waar hij veel collega’s tot tranen toe liet lachen om de meest bizarre en grappige reportages.
Jeroen groeide op de Asser burelen al gauw uit tot een lieveling van velen. Niet alleen vanwege z’n kunde op het gebied van radio en televisie maken. Maar ook vanwege zijn collegialiteit en het omkijken naar anderen.
Zo was er die keer dat hij als verslaggever piketdienst had en werd opgeroepen. Nadat hij klaar was en zich meldde op de redactie zag hij twee collega’s zitten, die nog tot over hun oren in het werk zaten.
“Het liep zo uit qua tijd, dat wij de laatste trein terug niet meer haalden. Jeroen bleef speciaal tot twee uur ’s nachts wachten en bracht ons naar huis”, blikt een van hen terug.
Het kenmerkte de collegiale Jeroen, die zich ook snel ontpopte tot een vraagbaak voor jongere collega’s die nieuw waren. “Ik zag hem zelf als voorbeeld. Serieus zijn als het nodig was, maar ook zeker een grap als het kon”, herinnert een oud-collega.
Door de jaren heen zette Jeroen zijn tanden in meerdere taaie rechtbankdossiers. De zaak Sharleyne – het meisje dat in Hoogeveen van tien hoog van een flatgebouw is geduwd of gevallen – maakte diepe indruk. Net als het verhaal over de moord op Berend Smit en het echtpaar Veenendaal door de ‘moordbroers’ Admilson en Marcos R.
Willems volgde de ingewikkelde zaken geduldig en wist ze op televisie zo helder mogelijk uit te leggen aan de kijkers.
Maar de inmiddels door de wol geverfde verslaggever was meer dan alleen serieuze reportages. Zo kleurrijk als hij vaak gekleed ging, zo vrolijk waren ook de kwinkslagen in de zogenoemde ‘uitsmijters’ die hij regelmatig maakte. Noem ze gerust reportages met een dikke knipoog.
Zo filmde hij springende konijnen tijdens de Noordshow in Assen, presenteerde hij – gekleed in een zwart-wit geblokte trui die leek op een finishvlag – tijdens de TT-week een programma met bekende Drenten op solexen en was ‘ie ook niet te beroerd om met mooi weer ijs-etende mensen te vragen of ze genoten van de eerste fijne zomerdag.