ANPAbbingh en Polman
NOS Sport•vandaag, 12:26
Estavana Polman en Lois Abbingh stoppen na het komende WK bij de nationale handbalploeg. De speelsters, beiden 33 jaar, maakten lang deel uit van Oranje en vierden veel successen.
Het WK wordt in november en december in Nederland en Duitsland gehouden. Beide speelsters blijven wel actief op clubniveau.
In 2019 hadden Abbingh en Polman een grote bijdrage aan het behalen van de wereldtitel in Japan, nog steeds de enige grote prijs van een Nederlandse handbalploeg. Abbingh werd met 71 treffers topscorer en Polman werd verkozen tot speelster van het toernooi. In de finale tegen Spanje (30-29) maakte Abbingh in de laatste minuut de winnende treffer.
Het duo pakte met Oranje ook zilver en brons op zowel het EK als WK. Olympisch succes bleef uit. Oranje werd in Rio de Janeiro vierde en in Tokio en Parijs vijfde. Door een zware blessure ontbrak Polman in Tokio.
Zeven speelsters 2019 al gestopt
Vorig jaar werd Polman net als Laura van der Heijden niet in de selectie opgenomen voor het Europees kampioenschap. Bondscoach Henrik Signell zei toen dat hij dit “met het oog op de toekomst” besloot. Polman keerde voor het komende WK terug in de selectie.
Pro ShotsDe gouden ploeg van 2019
Van het gouden team van 2019 zijn er al intussen al zeven vrouwen gestopt. Zo beëindigde keeper Tess Lieder afgelopen seizoen haar carrière en Van der Heijden nam eerder dit jaar al afscheid van Oranje.
Ook Danick Snelder, Debbie Bont, Martine Smeets, Jessy Kramer en Delaila Amega uit het gouden team van 2019 spelen niet meer voor Oranje.
Mikken op medaille
Abbingh en Polman willen nog eenmaal schitteren met Oranje. “We zien dit toernooi, een uniek WK in eigen land, als een mooi moment om een punt te zetten achter onze tijd als international”, zegt Polman.
“Hoe speciaal is het om deze bijzondere jaren, waarin we samen zoveel hebben meegemaakt, af te sluiten in eigen land, voor tribunes vol duizenden Oranjefans.”
“Het is nog niet voorbij. Onze focus ligt nu op één droom: het winnen van nóg een WK-medaille. Maar ik kan nu al met trots en dankbaarheid terugkijken. Als ik zie waar we zijn begonnen tot waar we nu staan… Alle momenten met het team hebben me gevormd als sporter, maar nog meer als mens.”
Abbingh blikt terug op de lange weg die ze met Oranje aflegde. “Van spelen in kleine hallen met heel weinig middelen, tot het winnen van de wereldtitel in Japan. Ik koester die herinneringen en de vriendschappen enorm.”