“Dan merk ik pas achteraf dat ik in een soort gevaarlijke periode terechtkom”
Sinds haar eerste psychose in 1993 weet Heleen tegenwoordig hoe ze een nieuwe terugval kan voorkomen. “Ik weet en herken het”, vertelt ze. “Ik weet dat slaap belangrijk is voor mij en dat er regelmaat moet zijn. Ik kan mezelf een soort van monitoren.”
De aanleiding voor het gesprek is het verlies van een dierbare. “Vorig jaar is een vriend van mij overleden. Dat was heel onverwachts. En dan merk ik pas achteraf dat ik in een soort gevaarlijke periode terechtkom”, legt de schrijfster uit.
Ze beschrijft hoe het proces zich bij haar opbouwt. “Je wordt niet in een dag psychotisch. Eerst word je manisch, dan hypomaan. Steeds drukker, je praat meer, slaapt slecht, eten gaat moeizaam. Je glijdt er langzaam in.” Toch wist ze een derde psychose te voorkomen.
Volgens Heleen zit er een groot verschil tussen haar eerste psychose en haar tweede in 1999. “Die eerste keer weet ik nog heel goed. De tweede psychose tel ik eigenlijk niet mee, omdat ik toen enigszins nog bij de werkelijkheid was.” Daarom denkt ze dat het niet snel nog een keer zal gebeuren.
Wat een psychose voor haar precies inhoudt? “Je ziet niet meer de werkelijkheid zoals die is. Je gaat overal tekens in zien, je wordt paranoïde, je ziet dingen die er niet zijn. Dus je wordt echt gek. Het is heel raar.”
Toch maakt ze zich er niet zo’n zorgen meer over. “Dus ik denk, en ik klop het af, dat ik niet snel meer psychotisch zal worden.” Preventief medicijnen slikken doet ze niet. “Ik ben een light-versie, dus gelukkig hoef ik dat niet.”
Bekijk hieronder de hele aflevering van Bridget&.