In 2016 brak Whitney, bestaande uit gitarist Max Kakacek en zingende drummer Julien Ehrlich, door met hun debuutalbum Light Upon The Lake, met daarop het aanstekelijke hitje No Woman. De band grossierde in soulvolle, aangenaam relaxte liedjes, op folkpopleest geschoeid.
Op hun vorige plaat Spark kregen synths en drumcomputer ruim baan, wat ten koste ging van de warmte en de originaliteit. Kennelijk beviel dat experiment henzelf ook niet goed, want op het zelf geproduceerde Small Talk zijn synths de deur gewezen en zijn subtiel trompetspel, strijkers en blazers weer een integraal onderdeel van het instrumentarium. Die geven glans aan de folkpopliedjes, die de brille hebben van Whitney’s eerste paar albums. Er zit meer ademruimte in de nummers, melancholie en optimisme liggen dichter bij elkaar.
Ook tekstueel is er vooruitgang, getuige een regel als ‘Speaking of regret / But you don’t even recognize the damage done yet’ (Damage). Opener Silent Exchange is een gloedvol, klein gehouden pianonummer. Won’t You Speak Your Mind is springerig, met mooi gelaagde zang in het refrein. Islands (Really Something) is een prachtig melodieus gitaarliedje, waarin de falsetstem van Ehrlich weemoedig klinkt. Het tussen orkestraal en Americana balancerende Evangeline is een duet met Madison Cunningham, die haar stem knap laat meekleuren met die van Ehrlich. Op Small Talk doet Whitney weer wat het zo goed kan en zijn de ziel en de soul terug.