“We proberen die naam zo min mogelijk te noemen”
Broer en zus blikken terug op een periode waarin ze elkaar uit het oog verloren en zich lieten meeslepen door invloeden van buitenaf. André noemt die tijd ‘heel intensief’, terwijl Roxeanne zich realiseert hoe makkelijk je je door anderen ‘gek kunt laten maken’. Inmiddels hebben ze dat hoofdstuk afgesloten.
Wanneer het gesprek draait naar wie die ‘bepaalde mensen’ precies waren, is André duidelijk: “Nou, we proberen die naam zo min mogelijk te noemen. Niemand gelooft het, maar wij praten gewoon niet meer over haar”, doelend op hun moeder Rachel.
Roxeanne vult aan dat het onderwerp alleen maar voor onrust zorgde en dat ze die negativiteit niet meer in haar leven wil toelaten. Daarom hebben ze samen besloten het verleden te laten rusten.
In hun jeugd liepen ze naar eigen zeggen vaak op eieren en emoties werden thuis nauwelijks getoond. “Het was vaak een grote teringbende met heel veel ruzie”, vertelt Roxeanne. Nu de broer en zus zelf ouders zijn, kiezen ze bewust voor het doorbreken van oude patronen.
Roxeanne vertelt dat ze haar zoon Fender juist wil meegeven dat verdriet erbij hoort en dat hij ruimte moet hebben om kind te zijn. André en Roxeanne merken bovendien dat ze in elkaars nabijheid dat kindzijn zelf ook weer voelen: lol maken, geinen en het vooral gezellig hebben.
André is in zijn theatertour Dichterbij Dan Ooit open over de breuk met zijn moeder Rachel. Na zijn verblijf in een afkickkliniek woonde hij een jaar bij haar thuis, maar dat liep uit op een fikse ruzie. In onderstaande video vertelt André hoe hij het huis uit werd gezet door zijn moeder.
Het hele interview lees je in de nieuwste editie van LINDA., die vanaf donderdag in de winkels ligt.