•
Vandaag
•
leestijd 2 minuten
•
2006 keer bekeken
•
bewaren
De Tweede Kamer heeft zichzelf verlost van Martin Bosma, de ultrarechtse Kamervoorzitter die op de stoel zat namens een antidemocratische partij. De functie wordt vanaf nu vervuld door VVD’er Thom van Campen. “Ik had niet verwacht dat ik nog eens blij zou zijn met de verkiezing van een VVD’er,” bekent Van Jole. Hij merkt op dat het een eerste democratische overwinning is voor de VVD sinds het vertrek van Rutte. “En die zege is behaald door iemand die in houding diametraal tegenover Yesilgöz staat.” Van Campen streeft naar gelijkheid en verbinding.
Ook Peter Kee is zeer te spreken over de jongste Kamervoorzitter uit de geschiedenis. “Anders dan Bosma zal hij wel de media te woord staan als woordvoerder van de democratie. Dat is toe te juichen.” Kee, die werkzaam is voor Pauw & De Wit erkent dat hem er veel aan gelegen is Van Campen aan de talkshowtafel te krijgen. “Elk programma is daar nu mee bezig.”
De doorgewinterde parlementair journalist verbaast zich er wel over dat het CDA tegen Van Campen heeft gestemd en voor Bosma. “Ze beroepen zich daarbij op het belang van continuïteit.” Van Jole vraagt zich af of meegespeeld heeft dat Van Campen homo is. “Tijdens de campagne bleek ook al dat het daarmee niet helemaal lekker zit bij het CDA. Als je als democraat de keuze hebt tussen een democratische kandidaat en een antidemocraat als Bosma dan is er geen twijfel voor wie je moet kiezen.”
Daarna gaat het nog over de spraakmakende publicaties van NRC-journalist Hugo Logtenberg. Kee vertelt dat hij Logtenberg al lang kent, onder meer vanwege zijn presentatiewerk Op1: “Daar moest ik hem vaak afremmen omdat hij in zijn ondervraging te fel werd en ja, dan willen gasten niet meer terugkomen. Dus dat wil je niet.”
Van Jole stelt dat NRC beter de context had moeten weergeven. “Ze zeggen dat ze de macht controleren en dat is terecht maar het lek kwam juist uit de macht, het bedrijfsleven dat wil voorkomen dat GroenLinks-PvdA toetreedt tot de regering. Daar had meer aandacht voor moeten zijn.” Hij merkt op dat Wijers vertrok vanwege de feeks-opmerking “maar alleen omdat NRC een dag eerder meldde dat hij Yesilgöz een leugenaar had genoemd. Het is niet bewezen dat hij dat echt gedaan heeft. En zo heeft NRC een eigen nieuwsdynamiek gecreëerd waar Wijers aan ten onder ging.”