De platenzaak – het paradijs voor de muziekliefhebber. OOR duikt iedere maand met een artiest de bakken in, kriskras door ’t land, en uiteindelijk mogen er drie vondsten naar de toonbank. Tim Knol hoeft, tussen z’n wandelingen en nieuwe plaat Wanderings door, niet lang na te denken over de bestemming: No.1 Hotwax Records in hartje Alkmaar, waar zelfs de meest doorgewinterde verzamelaar altijd iets nieuws – of juist ouds – vindt.
Waar zijn we?
Het is feest in Alkmaar, waar de victorie over de Spanjaarden met het Ontzet gevierd wordt. En ontzettend druk dus, in het centrum van de kaasstad, waar in de Boterstraat één klein winkeltje dapper weerstand blijft bieden tegen de dreunende Snollebollekes: No.1 Hotwax Records, sinds 2021 bestierd door Jimmy Warmerdam. Met zijn 23 jaar een oude ziel, met zijn bijna tienduizend lp’s een volleerd verzamelaar en met zijn zaak een baken voor de serieuze liefhebber in de kop van Noord-Holland.
‘Ik heb veel te veel lp’s’, lacht Jimmy, ‘maar nooit genoeg. No.1 Hotwax Records moet een plek zijn waar ik zelf graag binnen zou stappen. Oké, de klassiekers en grote namen vind je hier ook, liefst in originele versies of bijzondere persingen. Maar het gaat me om niet-alledaagse dingen, in uitzonderlijke staat.’
En ondanks Jimmy’s voorliefde voor jazz, voor elk wat wils. Vanuit de etalage lonken Computer World van Kraftwerk, Aretha Franklins Lady Soul, Serge Gainsbourg, Bunny Wailer en Chilling Thrilling Sounds Of The Haunted House naar de voorbijgangers. Spoken doet ’t vooralsnog niet in het pand, chillen en thrillen des te meer. En zowel de eigenaar als z’n klantenkring is min of meer bezeten.
‘Audiofiele heruitgaven doen het hier goed. Als je een origineel van Jiro Inagaki’s Funky Stuff zoekt, ben je duizenden euro’s kwijt, de recente reissue kost slechts vijf of zes tientjes.’ Er hangen waardevolle curiosa tussen, zoals een originele Germs voor een bedrag dat allesbehalve punk is, Big Star op wit vinyl (€75) en als die titelloze lp van de excentrieke saxofonist Bengt Nordström (‘De gekste in de hele toko’) ook de hoes had gehad, was ie veel prijziger geweest dan de €650 van nu. Gelukkig is er ook ruime keus in het tientjessegment, zoals The New, New Acoustic Swing Duo van Hans Dulfer en Han Bennink. Eén kant is live opgenomen in de hoek van de winkel en als eerste release uitgebracht op No.1 Hotwax’ eigen label.
‘Geweldig om zulke absolute legendes hier over de vloer te hebben. En soms staat ineens Tim Knol aan de toonbank, met een hele stapel Townes Van Zandt-platen. Ook dát is een obsessie van me. Ja, je blijft nu eenmaal verzamelen. Wat ik nog niet heb, dat wil ik. Zo simpel is het.’
Wat hebben we al in huis?
Tim Knol is er nog zo een. Vers vanuit het feestgedruis is hij wel toe aan een verantwoorde vinylinjectie. ‘Dit is míjn muur’, tuurt hij tevreden langs de rechterwand waar John Prine, Townes Van Zandt en Lee Hazlewood de potentiële koper prikkelen. ‘Kijk, daar hangt ie: de International Submarine Band, het eerste bandje van Gram Parsons. Safe At Home is de dierbaarste plaat in mijn collectie, niet alleen omdat Gram een van mijn grote voorbeelden is, maar ook omdat ik ‘m pas na vijftien jaar in de originele persing in handen had. Ja, dan komen de kriebels in de buik wel. Zijn eerste soloalbum, GP, was voor mij de eye-opener. Eigenlijk maakte hij soulliedjes, die toch country bleven. En Grievous Angel, zijn tweede, heb ik wel drie keer in verschillende varianten in de kast staan.’
Hoe ziet z’n platenkast er momenteel eigenlijk uit? ‘Ik spaarde vroeger vooral 7-inch singletjes, vanwege de b-kantjes. Ik denk dat ik er een stuk of vierduizend heb staan, plus zo’n tweeduizend lp’s. En ik werkte in de cd-tijd bij Fame, dus die hoort er voor mij nog gewoon bij. Ik verkoop bij optredens ook evenveel cd’s als vinyl.’ Uit de dichtstbijzijnde bak duikt Old No.1 van Guy Clark op. ‘Een van de beste vrienden van Townes. Én een mentor van Steve Earle. Zijn Transcendental Blues [2000] was het album waarmee het allemaal begon, daar leerde ik als kind gitaar op spelen en heb ik eigenlijk alles aan te danken. Steve Earle opende de deur naar Townes, naar Gram, naar The Byrds. Hier: Sweetheart Of The Rodeo. Gram én The Byrds. Maar die heb ik al in huis.’
En wat nemen we mee?
Keuzes, keuzes, keuzes. En net als zíjn muur blijkt iedere platenbak zíjn bak. Uit de net-binnen-stapel vist Tim een originele London Calling voor maar zes tientjes (‘Komt relatief veel voor’, aldus Jimmy). Kiek Uut van Normaal heeft de originele V&D-sticker uit 1986 er nog op, alleen de 16 piek van toen zijn nu 18 euro geworden. Toch duikt Tim weer even de bluegrass-sectie in, een genre dat hij met de Blue Grass Boogiemen op de Nederlandse podia tot leven wekt.
‘Oké, dit is nummer één: een liveplaat van de Stanley Brothers, die ik vreemd genoeg nog niet ken. Vooral Ralph Stanley was een baanbrekende banjospeler, goeie bluegrass is in Nederland sowieso moeilijk te v…’ Midden in z’n zin schiet Tim ineens terug naar zíjn muur. ‘Bottle Rockets! Dat meen je niet! Míjn band, echt. In de jaren negentig kreeg je ineens die geweldige alt.country-golf, met ook Drive By Truckers en Uncle Tupelo. Als jochie van tien kon ik hun Get Down River al spelen. River toooown… Die staat hier niet op, dit is Brand New Year uit 1999. Maar ik heb deze nog nooit op vinyl gezien.’ Bingo.
We schuifelen voorzichtig richting toonbank als zijn oog op de self titled van Ella Washington in de soulsectie valt. ‘O! Daar heb ik alleen een singletje van. Jimmy, kan je deze eens opzetten?’ Seconden later zweeft Stop Giving Your Man Away zwoel door de zaak, hotter dan dit wordt de wax niet. ‘Heel erg 1969, rijk gearrangeerd, waanzinnige stem.’ Dus Ella Washington wordt nummer drie. ‘De verrassing van de dag, dit gaat thuis meteen op.’
Al is het de vraag of Tim dat wel haalt, want de tien meter afstand naar de uitgang is een strijd waar het Beleg van 1573 bij verbleekt. ‘Oude reggae! Wow, twee versies van Funky Kingston, ik heb Toots ooit nog op Jamaica ontmoet. Moet je kijken, Swamp Dogg, alleen die hoes al, zit ie nou op een enorme rat? En ik zie daar de eerste Ted Hawkins… Wacht even.’ En zo moet, 452 jaar na de Spanjaarden, nu Tim Knol zowat worden ontzet. De bezetters mogen verjaagd zijn, de bezetenen houden stand – met het zwarte goud in de hand.
WANDERINGS verschijnt op 28 november. De uitgebreide theatertour van Tim Knol loopt nog t/m juni 2026, voor data zie timknol.nl
Fotografie Lisa Hussaarts