Bram Moszkowicz en Sandra Schuurhof zijn in een tv-ruzie beland over Peter Gillis, waar de gevallen strafpleiter steevast vuistdiep in zit. “Als je veroordeeld wordt, is dat niet zonder reden”, roept ze.
Door onze entertainmentredactie
© SBS
Peter Gillis is in april veroordeeld voor grootschalige belastingfraude: hij kreeg een half jaar celstraf en zijn bedrijf 250.000 euro boete. Bij de start van het hoger beroep stelden zijn advocaten gisteren de onpartijdigheid van de rechtbank ter discussie en eisten ze dat de hele zaak opnieuw gedaan wordt. “Geen eerlijk proces!”
Handjeklap
Het belangrijkste argument is het gebruik van een uitspraak van Peter Gillis voor de camera van Omroep Brabant. “Ik ga niet op die lijst aan beschuldigingen in”, zei hij na een zittingsdag.
Maar hij zei ook niet dat het onwaar is. “Kijk, als je een omzet hebt in vijf jaar van tweehonderd miljoen euro en je benadeelt de staatskas voor vijfhonderdduizend euro is dat maar een kwart procent. Als je taxichauffeur bent en je doet één zwart ritje per dag, dan praat niemand erover. Ze hadden gewoon handjeklap kunnen doen en klaar.”
Onschuldig
Als Bram, die er steevast vuistdiep in zit bij Peter, klaar is met zijn pr-praatje, vraagt Dyantha Brooks in Shownieuws: “We horen Peter in elk geval duidelijk zeggen tegen onze verslaggeefster dat hij zich nog steeds onschuldig acht. Hoe kijk jij daarnaar, Sandra? Ik ben heel benieuwd. Ik zie jou natuurlijk heel erg op je stoel schuiven als het om Peter Gillis gaat.”
Sandra Schuurhof daarop: “Nee, nee, de zaak is onder de rechter en daar hou ik hem ook graag.”
Guido den Aantrekker: “Hij voelt zich wel altijd vrij snel aangevallen.”
Zwart-wit
Sandra vindt Peter gewoon fout. “Ja, het is erger dan dat. Hij is natuurlijk veroordeeld. Dat is erger dan je aangevallen voelen. Ik denk altijd: als je veroordeeld wordt, is dat niet zonder reden, en in hoger beroep gaan we het zien. Natuurlijk is het zo zwart-wit. De rechter heeft gesproken.”
Bram streng: “We hebben in ons rechtstelsel drie mogelijkheden: de rechtbank, het Hof en de Hoge Raad. Dat de rechtbank iemand heeft veroordeeld, wil niets zeggen over zijn schuld, want daarom hebben we juist een Hof en een Hoge Raad. Als we twee, drie jaar verder zijn en de Hoge Raad heeft gezegd: ‘Meneer Gillis is schuldig’, dan kan jij weer.”
‘Niet waar!’
Sandra vindt Peter wél schuldig. “Nee, in uitzonderlijke gevallen kun je bij de Hoge Raad terecht. Op het moment dat iemand is veroordeeld door een rechter, ben je gewoon schuldig. Je hoeft helemaal niet in hoger beroep te gaan.”
Bram: “Sandra, dat is niet waar! Als je in eerste aanleg veroordeeld bent, dan ben je niet schuldig, want daarom hebben we een hoger beroep. Sandra, weet je wat het verschil is tussen onherroepelijk veroordeeld en tijdelijk veroordeeld?”
Sandra: “Als je in hoger beroep gaat, dan is het een tijdelijke veroordeling. Ga je niet in hoger beroep, dan beland je gewoon in de gevangenis.”
‘Dat is anders’
Bram ergert zich duidelijk aan de tegenspraak van Sandra. “Totdat de Hoge Raad heeft beslist, is dit vonnis niet onherroepelijk.”
Sandra: “Dat is iets anders. Maar je bent wel op het moment dat er een uitspraak is en je niet in hoger beroep gaat, gewoon schuldig.”
Bram besluit boos: “Nee, dat ben je niet, totdat de hoogste rechter heeft beslist dat je schuldig bent!”