Agriculture is een typische love or hate it band. De één zal weglopen met hun vernieuwende kijk op black metal en shoegaze met queer thematiek, de purist zal zijn lunch uitkotsen in een willekeurige steeg vanwege het arty farty gehalte van deze band. Daarmee past Agriculture natuurlijk heel goed in de huidige tijdsgeest en sluit de nieuwe plaat daar goed bij aan.
The Spiritual Sound, want daar hebben we het over, is de nieuwste output van dit viertal, en laat ten opzichte van hun titelloze voorganger wel een iets ander geluid horen. Vooral een veel dynamischer geluid, omdat de band regelmatig schakelt tussen snoeiharde black metal en fragiel gezongen passages met de nodige shoegaze invloeden. Agriculture heeft lak aan regels en dat siert de band. Dat blijkt ook uit hun uitgesproken houding: zij willen buiten de geijkte connotaties van black metal blijven en een plek creëren voor transgenders, queers en ander minderheidsgroeperingen. Die houding hoor je duidelijk terug in de muziek.
Opener The New Garden laat dat haarfijn horen. De band begint razend, zeker voor Agriculture-begrippen is het een meedogenloze opening, gedreven door een beenharde riff, met een tegen metalcore aanleunend ritme. Het voelt bijna alsof er per ongeluk een nummer van Abigail Williams op deze plaat is beland. Maar na dat furieuze begin laat Agriculture horen wat ze nog meer op hun palet hebben: chugga chugga riffs worden afgewisseld met aan shoegaze herinnerende riedeltjes met opvallend toegankelijke zang.
De band komt regelmatig met dergelijke verrassingen voor de dag, zoals het opvallend toegankelijke einde van Micah en de daaropvolgende dreunen van The Weight. Het toont aan dat de tracklist zorgvuldig is samengesteld: je wordt voortdurend bij de les gehouden tijdens het luisteren naar deze plaat. Het ene moment zit je weg te dromen, om daarna bruut wakker geschud te worden, het gebeurt soms binnen één en hetzelfde nummer. Toch weet de band het te presteren om het geheel coherent over te laten komen. En zo kan het prima zijn dat je ineens een aan Orchid herinnerend stuk hoort op Serenity en daarna in de vorm van Dan’s Love Song een bijna (clean gezongen) liefdesliedje voorgeschoteld krijgt. In de wereld van Agriculture bestaan er nu eenmaal niet zoveel grenzen.
Ik kan echter niet alles waarderen. Soms schiet de band te ver door in hun emo-geluid, waardoor ik er een enorm natuurwijn-bakfietsen gevoel aan overhoud, bij bijvoorbeeld The Bodhidarma, waar de opnameschuif tot in het rood is opgetrokken en je daardoor alles meekrijgt, van de kleine snikjes tot elk breekbaar randje in de vocalen. Het doet alleen nogal gepatenteerd aan. Hetzelfde geldt voor de screams op het einde van The Weight, die slechts begeleid worden door een paar losse gitaaraanslagen. Ik krijg er plaatsvervangend spontaan keelpijn van. Waar ik nog niet over uit ben na tig luisterbeurten, is of deze productie mij wel aanstaat. Het doet nogal lo-fi aan, terwijl dat bij deze band helemaal niet hoeft. Hierdoor komen sommige stukken minder goed uit de verf, zoals de ineens opduikende, scheurende gitaarsolo in Flea. Maar ach, het past ook wel weer in de dwarse houding van de band.
Ik blijf zo op twee gedachten hinken bij deze plaat. Ik luister er best graag naar, en er staan absoluut toffe momenten op, maar ik merk ook dat het niet een go-to listen plaat is geworden. Misschien moeten we live eens bekijken en beluisteren hoe dit klinkt. Daarvoor hebben we de kans op Roadburn volgend jaar, waar de band deze plaat integraal zal vertolken.
Score:
78/100
Label:
The Flenseer, 2025
Tracklisting:
- My Garden
- Fleah
- Micah (5:15 am)
- The Weight
- Serenity
- The Spiritual Sound
- Dan’s Love Song
- Bodhidarma
- Hallelujah
- The Reply
Line-up:
- Leah B. Levinson – Basgitaar, zang
- Richard Chowenhill – Gitaaar
- Dan Meyer – Zang, gitaar
- Kern Haug – Drums
Links: