Joy Beune is inmiddels de vrouwelijke equivalent van Koning Midas; alles wat ze aanraakt verandert in goud. Dat was in Calgary niet anders op de drie kilometer, waar ze net als een week eerder in Salt Lake de snelste was: 3.54,42.

Het is inmiddels de zoveelste titel voor Beune, die snel aan het succes gewend lijkt te zijn geraakt. Zodanig dat winnen op zich soms niet meer voldoende lijkt. Beune legt de lat voor zichzelf inmiddels hoger dan alleen dat resultaat. Ze wil méér. Goed schaatsen bijvoorbeeld. Ze bekende met enige afgunst te hebben gekeken na het eerste deel van de race van rivale Ragne Wiklund. De Noorse was lang op weg naar iets moois. ,,Dat wil ik ook graag, zó goed schaatsen en die seconden pakken aan het begin, en dat dan doortrekken’’, stelde Beune vast. Om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat het Wiklund toch ook niet de winst had gebracht die zij zelf wel pakte.

,,Ik win, dus daar moet ik blij mee zijn’’, erkende Beune. ,,Maar het liep gewoon niet zo lekker als ik had gehoopt. Ik kwam er niet lekker in, al kwamen de rondjes wel makkelijk. Maar ik kon dat net niet lekker vasthouden. Jammer.’’

Treurig

Beune was wel het lichtpuntje in een voor Nederland verder treurige wedstrijd. De vrouwen van Albert Heijn Zaanlander kwamen totaal niet uit de verf. Bente Kerkhoff en Marijke Groenewoud zagen zichzelf in de eindstand terug op plaatsen twaalf en veertien met tijden ruim boven de vier minuten, en dat is zeker in het geval van Groenewoud natuurlijk ondermaats. In Salt Lake kon de matige prestatie nog worden afgewenteld op de jetlag, maar daar was nu geen sprake meer van. Wat er wél aan de hand is bij de rijdsters van Jillert Anema, dat is vooralsnog gissen.

In de B-divisie was Sanne in ’t Hof eerder op de dag veel sneller. Haar 3.57,78 was een persoonlijk record dat haar bovendien naar plaats twee en promotie naar de A-divisie leidde. Maar ook op dat tweede niveau stelde een rijdster van Zaanlander teleur. Elisa Dul werd er slechts 23e, en dan mag je toch wel spreken van een vormcrisis binnen het team van Anema.

Ongekend niveau

Bij de mannen was er op de vijf kilometer ook weinig aanleiding tot vrolijkheid. Of je moet verder kijken dan de eigen landsgrenzen, want de echte liefhebber kwam méér dan aan z’n trekken. Anders gezegd: het was een knotsgekke vijf kilometer met een ongekend hoog niveau en fabelachtige races. Sven Kramer raakte in ieder geval zijn baanrecord – 6.03,32 uit 2007 – kwijt. Dat kan natuurlijk. Bizar is dat zijn record niet één keer werd verbeterd, niet twee keer of drie keer, maar zelfs víer keer.

Ted-Jan Bloemen dook eronder, met een race die de duidelijk signatuur had van de Nederlandse Canadees. Hij is inmiddels 39, maar als Bloemen de geest krijgt, is hij nog tot heel veel in staat. Maar Bloemen was nog niet eens uitgefeest toen Sander Eitrem onder zijn tijd dook, en het baanrecord meteen weer overnam. In dezelfde rit was ook Timothy Loubineaud – de kersverse houder van het wereldrecord – nog sneller dan Kramer destijds. Maar in de allerlaatste rit ging vervolgens Casey Dawson daar nog eens welgeteld twee honderdsten onderdoor en zette het nieuwe baanrecord op 6.01,84.

Noodklok

Absurde tijden, een absurd niveau en schaatsgeweld waarin de Nederlanders amper mee konden. Chris Huizinga was op z’n hoogst de beste van de rest, de nummer vijf op respectabele afstand. En zijn 6.05,16 was nog wel een persoonlijk record. ,,Als ik sneller ben dan ik ooit geweest ben, dan moet ik daar tevreden mee zijn’’, vond Huizinga, die niet direct de noodklok wilde luiden nu de situatie van de Nederlanders op de vijf kilometer op z’n minst precair is. ,,Wij hoeven hier nog niet goed te zijn, hebben nog een OKT te rijden dat belangrijker is. Kortom, geen paniek.’’

Maar toch, de benodigde drie rijders bij de eerste vijftien in de stand van de World Cup, die zijn er nog niet. Huzinga (zesde) en Jorrit Bergsma (negende na de twaalfde tijd in Calgary) staan daar binnen, Beau Snellink, Marcel Bosker en Kars Jansman staan daarbuiten. Lichtpuntjes zijn er wel. Snellink won de B-divisie met een persoonlijk record: 6.06,99, de vijfde tijd ooit voor een Nederlander. Jansman werd derde in 6.08,15, eveneens een persoonlijk record. Zij promoveren naar de hoogste divisie en Snellink mag als winnaar de volgende tien kilometer ook in de A-divisie starten.

Het is leuk, het is mooi, maar het is allemaal gewoon nog niet genoeg. Daarom maar vasthouden aan de woorden van Huizinga. Geen paniek.