Met een uitgekiende show gaf Lorde het publiek in AFAS Live het gevoel dat we samen op haar slaapkamer rondhingen. Zou dat ook werken op de grote festivals?
Wat een contrast. Op Primavera Sound in Barcelona verscheen Lorde in 2022 in een zwarte avondjurk, met strak gekamde haren, in een surrealistisch geïnspireerd, monumentaal decor, solliciterend voor de positie van headliner. Maar drie jaar later staat ze in Nederland niet in de Ziggo Dome, maar gewoon weer in AFAS Live, zij het twee keer na elkaar. En daar houdt ze het lekker knus, in een wijde jeans met gescheurde knieën die ze tijdens ‘Current Affairs’ op haar enkels laat zakken en een los topje dat ze halverwege de show op het podium quasi eigenhandig vervangt door een stukje grijze tape. “I really like meeting up in this room“, zegt ze halverwege. “It’s a good room. So intimate. I can see every face, it’s beautiful“. Het voelt alsof je rondhangt op de slaapkamer van een vriendin die helemaal op haar gemak is bij jou.
Zang op band
Maar een slacker show is dit niet. Het licht is spaarzaam, maar wordt erg effectief ingezet, een spel met flitsen en silhouetten. Vooraan het podium is er een kleine uitstulping waarop Lorde zich af en toe neervlijt, waarna een deel ervan nog wat hoger de lucht ingaat. ‘Supercut’ brengt ze vanop een loopband die ze zelf steeds sneller zet. En terwijl ze ‘GRWM’ zingt, filmt een danseres Lorde’s natte buik (en rode boxer). Zo creëert ze op dat grote podium een intieme sfeer die de hele zaal lijkt te omvatten. En zelf vormt ze daarvan moeiteloos het charismatische middelpunt.
Lorde in AFAS Live © Sam Penn
Dansen alsof er niemand kijkt
De songs van het nieuwe album Virgin kunnen live voorlopig niet wedijveren met die van de eerste twee albums – van de wat verdwaalde vorige plaat Solar Power zijn om begrijpelijke redenen weinig songs weerhouden. Ze zijn vaak ook wat kalmer van insteek, maar ook dan geldt vanavond Lorde’s bekende motto: “broadcast the boom boom boom to make them all dance to it“. Tijdens het krachtigste reeksje nieuwe songs – van ‘Clearblue’ tot ‘What Was That’ – deed Lorde achtereenvolgens aan FKA twigs en Kate Bush denken. Maar de teksten zijn duidelijk helemaal van haar.
“Don’t know if it’s love or ovulation“, zong ze in het openingsnummer ‘Hammer’, dat ook de nieuwe plaat aanvoert, voor wie er na het aanschouwen van de albumcover nog aan zou twijfelen dat ze blij is met haar spiraaltje. Wanneer de beats losbarsten, danst ze, uitgelaten, zonder choreografie. Lorde doet zich niet, zoals zoveel andere ambitieuze popsterren, voor als kronkelende stripdanseres, maar gewoon zoals ze is: “‘a grown woman in a baby tee“, die twijfelt en worstelt maar toch zelfverzekerd oogt.
Moeders en dochters
“This is the one that makes me cry“, zei ze bij het begin van ‘Liability’, waarin samen met Lorde opgegroeide vriendengroepjes en moeders en hun puberende dochters elkaar met vochtige ogen stevig bij de schouders grepen. Ze was eerder deze maand 29 geworden, zei de zangeres, “and I’m in a very contemplative mood“. Maar een avond als deze deed haar zichtbaar deugd. “We all kind of dream the same dreams and fall apart to the same soundtrack“, vatte ze de band met haar fans mooi samen.
In de nieuwe song ‘Favourite Daughter’ zong ze, in de eerste plaats voor haar moeder, “I was a singer. You were my fan. When no one gave a damn“, al zullen veel fans van het eerste uur zich vast ook aangesproken voelen. Die waren talrijk aanwezig, bleek tijdens afsluiter ‘Ribs’. Er werd zo hevig meegezongen en -gesprongen dat we ons op een festival waanden. Kom je deze zomer nog eens terug, Lorde? Pretty please?
(Fingers crossed: Met aangekondigde shows op het Portugese NOS Alive en het Deense Syd For Solen is Lorde een kanshebber voor pakweg Lowlands en Pukkelpop.)
Ken je de Festival Cadeaukaart al?