Een eigen jaar
In de zomer gaat Matthijs alleen op vakantie. Hij boekt een hotel en reserveert een racefiets in het Spaanse Girona. Het is de eerste keer dat hij niet in hun bed slaapt. De reis dwingt hem om écht zijn eigen plan te trekken en hun oude routines los te laten. “Een vakantie plannen en boeken was al moeilijk voor me, want dat deed Eva altijd: ik hoefde alleen mijn paspoort mee te nemen. Ik leefde ook altijd mee met haar energie. Zij sprak anderen aan, legde contact. Alleen is het daar nu niet van gekomen. Eerst vond ik dat vervelend, maar ik begin ook wel te accepteren dat ik nu eenmaal een introverter persoon ben.”
Matthijs is vooral opgelucht dat de eerste vakantie erop zit: weer een drempel overwonnen. “Afgelopen jaar zat vol met eerste keren, waar steeds best veel spanning en verdriet bij kwamen kijken. De eerste kerst zonder Eva, de eerste keer carnaval … Ik hoop dat ik aankomend jaar kan zien als mijn eigen jaar.”
Op 30 november is het een jaar geleden dat Eva is overleden. “Ik merk al dat het eraan komt”, zegt Matthijs. “De dagen worden weer korter en donkerder en ik kom in een soort stemming waar ik eigenlijk geen zin in heb. Mensen zeggen dat de weken ernaartoe erger zijn dan de dag zelf, maar omdat het de eerste keer is, weet ik niet hoe ik me ga voelen. Komt het gevoel van die laatste dag terug? Wordt het verdriet heftiger dan normaal? Ja, ik ben wel blij als het straks 2 december is en dat alle grote eerste keren achter de rug zijn.”
José (39) zorgt voor haar man Ruud (42) met NAH: ‘We moesten afscheid nemen’Lees ook
Onvergetelijke Eva
Inmiddels werkt Matthijs weer fulltime en ook zijn weekenden worden voller. Hij leert zichzelf steeds beter kennen, merkt hij. “Daardoor voel ik me ook gelukkiger als ik alleen ben. In het begin dacht ik: mijn leven heeft hier gepiekt, ik zal nooit meer gelukkig zijn. Maar langzaam krijgt het leven toch weer kleur. Dat had ik me vorig jaar rond deze tijd echt niet kunnen bedenken, toen was alles grijs. Tegelijkertijd ben ik er nog niet – de eenzaamheid is er ook nog. Ik heb geaccepteerd dat rouw voor altijd is, en dat je je leven eromheen bouwt.”
Eva gunde Matthijs een nieuwe liefde, daar hebben ze het samen over gehad. “Ik wist nooit wat ik daarop moest zeggen, al vond ik het wel heel lief. Mijn vrouw zat op dat moment voor me, dus daar kon ik nog echt niet bij. Nu geeft het me rust dat ze het gezegd heeft, omdat ik weet dat ik haar niet teleurstel als ik weer verliefd word. Ik ben er nog niet actief naar op zoek, maar ik denk dat ik er komend jaar wel weer voor open sta, mocht het op mijn pad komen.”
Wanneer Matthijs Eva mist, leest hij hun WhatsAppgesprekken terug – die heeft hij allemaal veilig bewaard. Daarin stuurde ze hem ook recepten door, die hij nu nog steeds maakt. “Ik vind het fijn om naar foto’s, video’s en gesprekken te kijken, maar de meeste beelden heb ik toch in mijn hoofd zitten. Aan Eva denken is voor mij het fijnste wat er is.
Soms lees ik terug hoe lief we voor elkaar waren en dan merk ik dat mijn herinneringen al niet meer honderd procent nauwkeurig zijn. De kleine dingen zullen op een gegeven moment toch gaan vervagen. Dat is klote, maar ik kan er weinig aan doen – zo werkt het brein. Wel blijf ik de essentie van ons, van Eva, natuurlijk altijd onthouden. Dat ze een positieve doorzetter was die bleef leven tot het laatste moment. Een lief lachebekkie zonder masker op.”
Onvergetelijk van Matthijs Hermans en Hanneke Mijnster is nu verkrijgbaar.
Iris verloor haar broer (19) door steekpartij tijdens huisfeest: ‘Hij wilde een ruzie sussen’Lees ook