Vorig seizoen alom succesvol, nu ver afgegleden. Waarom gaat het zo slecht met het Liverpool van Arne Slot?

Ze noemen het ‘Frank’s Flag’. Een kolossaal spandoek, van bijna veertig meter hoog, dat voor aanvang van thuiswedstrijden van Liverpool FC wordt doorgegeven door fans op The Kop, de tribunes achter het doel, waar de fanatiekste aanhang zit. Bij de klanken van You’ll Never Walk Alone lijkt het doek door Anfield te bewegen, altijd zichtbaar voor de supporters van de tegenstander, op de overliggende tribune.

Het heeft iets weg van een lappendeken: het clublogo middenin, daaromheen de gezichten van de tien trainers die bij Liverpool geschiedenis schreven. Bob Paisley en Bill Shankly natuurlijk, grootheden uit de jaren zestig tot tachtig, die van Liverpool een Europese grootmacht maakten, maar ook Rafa Benitez en Jürgen Klopp, die recenter de Champions League wonnen. En sinds deze zomer, links onderaan: het gelaat van Arne Slot, de Nederlander die in de zomer van 2024 Klopp opvolgde en in zijn eerste seizoen meteen de landstitel won.

Al die clublegendes kenden, naast glorie, ook periodes van tegenspoed. Shankly in het seizoen na zijn eerste landstitel, toen Liverpool als zevende in de competitie eindigde. Joe Fagan en Kenny Dalglish in de seizoenen 1984/85 en 1988/89, toen Liverpool te maken kreeg met de stadionrampen van Heizel en Hillsborough. En Benitez in zijn laatste seizoen, 2009/10, toen Liverpool op elk front snel was uitgespeeld.

Toch kwam voor geen van hen de beproeving al zo snel als voor Arne Slot (47). Na een vrijwel rimpelloos vorig seizoen, waarin hij de harten van veel Liverpool-fans snel voor zich won, is het contrast enorm: Slots ploeg lijkt dit najaar in een vrije val te zijn beland. Liverpool staat nu twaalfde in de Premier League, verloor zes van de laatste zeven duels. In de Champions League volgde woensdagavond een nieuwe dreun: een 4-1 thuisnederlaag tegen PSV.

Polonaise

Het maakt Slot niet wiebelig, zei hij dinsdagavond tijdens een persconferentie in aanloop naar het Europese duel. Hij kan de rust bewaren, zoals hij ook in tijden van succes „niet voorop in de polonaise” gaat. De coach lachte er ontspannen bij, zoals op veel van de persmomenten in de benarde laatste weken. Een zorgeloze knipoog, een grapje, een ondeugende blik naar zijn persman, als hij tegen diens voorschriften in halverwege zijn verhaal toch overschakelt naar het Nederlands.

Er zijn legio verklaringen waarom het plotseling zo slecht gaat met Liverpool, weet Slot. Eén ervan is dat bijna de helft van het basiselftal van de laatste jaren afgelopen zomer is vervangen. De club nam afscheid van beide backs en linksbuiten Luis Díaz en gaf deze zomer bijna een half miljard euro uit aan nieuwe spelers. Spitsen Alexander Isak en Hugo Ekitike kwamen, net als aanvallende middenvelder Florian Wirtz. Het kost tijd om die nieuwe krachten in te passen in de speelwijze.

Een andere reden: het voetbal in de Premier League is plotseling sterk veranderd. Lang bewoog de concurrentie richting het vlotte positiespel van Slot en collega Pep Guardiola (Manchester City), met snelle combinaties en korte passes. De spelers die Liverpool haalde, passen in die speelwijze: behendig, technisch, wendbaar. Maar veel andere clubs in de Britse competitie namen plots een andere afslag. Ze keerden terug naar het fysieke voetbal van weleer, met veel duels op spierkracht en lange ballen van achteruit.

Slot heeft moeite daarop een antwoord te vinden, anders dan bij de tactische uitdagingen waarmee hij in voorgaande jaren als trainer werd geconfronteerd. „Ik had verwacht dat het ook nu wel zou lukken”, zei hij er dinsdag over. „Met een tactische omzetting bijvoorbeeld, of een enthousiasmerende speech.” De realiteit is voorlopig dat zijn ploeg het op kracht vaak aflegt, helemaal in standaardsituaties. Vorig jaar rond deze tijd had Liverpool daaruit nog geen doelpunt tegen gekregen, dit seizoen al negen.

Ik had nooit verwacht om een situatie als deze mee te maken, zeker niet als trainer van Liverpool

Arne Slot
trainer Liverpool

Minstens zo zorgwekkend is het gebrek aan veerkracht: alle wedstrijden waarin de ploeg van Slot dit seizoen op achterstand kwam, gingen verloren. Aan een gebrek aan zelfvertrouwen ligt dat niet, aldus de trainer. Daarvan merkte hij in de kleedkamer weinig. Maar een dag later op het veld tegen PSV is het niet te miskennen: na een vroege 0-1 voor de bezoekers neemt de frustratie bij zijn spelers snel toe. Ze mopperen op de scheidsrechter, op elkaar, op de bal, die net iets anders deed dan ze zouden willen.

En dan is er ook nog die laatste verklaring, waar in persmomenten zelden nog over wordt gerept, alsof het na een klein halfjaar al geen excuus meer mag zijn. Het overlijden van middenvelder Diogo Jota, deze zomer door een auto-ongeluk. Dat vond plaats vlak voordat Liverpool zou beginnen met de voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen.

Nog altijd ligt voor het stadion een zee van bloemen, brieven en sjaaltjes, en wapperen op de tribunes de vlaggen met zijn naam of gezicht. Elke wedstrijd in minuut 20 – Jota’s rugnummer – zwelt het gezang bij de toeschouwers aan, en worden spelers weer even geconfronteerd met die gebeurtenissen van een paar maanden terug, het verdriet. En misschien tevens wel het besef dat sportief succes ook maar relatief is.

Spelbeeld

Toch is de crisis net zo goed onverklaarbaar, meent Slot. Want: „Ik vind dat we in balbezit niet zo heel veel anders doen dan vorig seizoen.” Alleen het verschil is dat Liverpool minder van die kansen afmaakt. Als voorbeeld noemde hij het competitieduel van vorig weekeinde, thuis tegen Nottingham Forrest: Liverpool had de overhand, drie kwart van het balbezit. Maar een doelpunt bleef uit, en in de paar momenten dat Forrest kansen kreeg was het telkens raak.

„Ridiculous”, noemde Slot de onrust waar hij en zijn team in zijn beland dinsdag herhaaldelijk. Absurd, gekmakend. „Ik had nooit verwacht om een situatie als deze mee te maken, zeker niet als trainer van Liverpool, een club die het niet gewend is vaak te verliezen.” En hij mag dan stoïcijns zijn, naïef is Slot niet. Op dit niveau „ligt de lat altijd hoog”, zei Slot. „Hier moet je jezelf élke dag laten zien.”

Dus het is logisch dat na zoveel verliespartijen de halve wereld een mening over hem heeft en journalisten met experts bellen om Slots lichaamstaal te duiden. Want de statistieken mogen ondanks de laatste weken nog steeds indrukwekkend zijn – volgens The Athletic won geen enkele trainer van Liverpool zo veel van zijn eerste vijftig wedstrijden – maar krediet is nooit oneindig. „Je kunt niet blijven zeggen: we zijn toen kampioen geworden.”

Tegelijkertijd, als hij érgens zo’n situatie moet meemaken, dan toch bij een club zoals Liverpool, stelt Slot. „Want hoe moeilijker het hier wordt, hoe dichter mensen hier bij elkaar kruipen, om terug te keren naar het niveau dat we gewend zijn.” Dus natuurlijk is er frustratie, als PSV woensdag de wedstrijd beslist, maar kort daarop zetten de toeschouwers ook voor de tweede keer You’ll Never Walk Alone in.

Het is iets dat Slot na de „schok” tegen PSV herhaalt. Dat hij nog steeds het vertrouwen voelt „van bovenaf”, van de clubleiding. Gesprekken die hij donderdag met de directie had, zouden „dezelfde” zijn geweest als andere discussies die hij sinds zijn aanstelling bij de club voerde. „We blijven knokken en proberen te verbeteren”, zei Slot donderdag tijdens een persconferentie richting het Premier League-duel met West Ham United.

„Het is niet alsof ze dat elke minuut tegen me zeggen, maar ik voel dat er veel steun is”, zei Slot woensdag al. „Alleen het zou wel fijn zijn als we dat een keertje weer omzetten in een overwinning.”

Correctie (27 november 2025 om 17.42 uur): In een eerdere versie van dit artikel stond dat de vlag bij uitwedstrijden zijn. Dat moest thuiswedstrijden zijn, en is hierboven aangepast.

Geef cadeau

Deel

Mail de redactie

NIEUW: Geef dit artikel cadeau
Als NRC-abonnee kun je elke maand 10 artikelen cadeau geven aan iemand zonder NRC-abonnement. De ontvanger kan het artikel direct lezen, zonder betaalmuur.

Waarom je NRC kan vertrouwen