„Even blessen, hoor”, zei Aukje. Ze stak haar handen uit naar het bootvormige bord waarop het eten lag uitgestald en wiebelde met al haar vingers. „Thank you, thank youuu.” De laatste „thank” klonk wat hoger en de „you” weer wat lager; even leek het of ze met haar zangerige stem het begin van een liedje had ingezet. Maar twee „thank you”-s bleken genoeg om de maaltijd voor haar en de rest van het gezelschap te blessen. Het was een heel simpel en tijdsefficiënt zegeningsritueel.
Gelukkig maar, want voorafgaand aan het eten waren er al de nodige horden genomen in Onderweg naar liefde (KRO-NCRV). ‘Vanlifer’ Henno vond dat zijn twee dames zelf maar eens een restaurant moesten uitkiezen en had daarom weinig behulpzaam achter Aukje en Milou aangehobbeld, terwijl die bij iedere menukaart even stil waren blijven staan om aan elkaar te vragen: „Voel jij een ‘ja’ of een ‘nee’?”
Uiteindelijk voelde iedereen een ‘ja’ bij een visrestaurant, en Henno voelde er veel voor om een flinke hoeveelheid zeedieren te bestellen. Maar toen al die diertjes eenmaal waren geblest, bekroop Aukje alweer een nieuw gevoel. „Intens, dit”, zei ze. „Een tikkeltje intimiderend.” Ze keek naar de weerloze krab met twee lepels in zijn gekookte rug. De schelpjes, de schalen. De garnalen met hun nietsziende oogjes. Het raakte iets in haar dat ze „niet helemaal kon plaatsen”.
Met zijn drieën probeerden ze te bedenken wat Aukje precies raakte – „Het leek echt een beetje of daar iets zát”, zei Milou later tegen de camera, „dus we moesten er wel iets mee” – maar het gevoel liet zich niet verwoorden. „We gaan gewoon lekker genieten”, besloot Aukje. Liever wilde ze ná de maaltijd nog even nadenken over wat ze voelde. „Maar als ik er emotioneel in moet, én we zijn aan het eten… dat is een beetje too much, bij elkaar.”
Het is ook vermoeiend om de hele tijd maar heldere formuleringen en steekhoudende verklaringen te zoeken voor wat je voelt. Dat weet ook demissionair vicepremier Mona Keijzer, die tegenwoordig nog maar weinig van die uitputtende pogingen onderneemt (zo sparen we allemaal op onze eigen manier energie) en in plaats daarvan haar onderbuik direct laat spreken. Zo impliceert ze tegenwoordig graag via X dat de NOS als verlengstuk van Hamas fungeert. Bij Pauw & De Wit (BNNVARA) mochten politiek verslaggever Elodie Verweij en oud-minister Halbe Zijlstra (VVD) daarom donderdagavond uitleggen waarom het toch echt niet heel bevorderlijk is voor de democratie wanneer politici onafhankelijke media in een kwaad daglicht stellen.
Borsato
Dat dreigde best een interessant en inhoudelijk gesprek te worden, maar er stond meer op de agenda, waaronder een uitgebreide bespreking van de nieuwste ontwikkelingen rondom Marco Borsato. De moeder van het meisje dat aangifte tegen hem deed had namelijk een interview gegeven aan het AD, waarin ze de beschuldigingen van Borsato aan haar adres weersprak.
Jeroen Pauw besloot de pikantste beschuldigingen nog maar eens een keertje door te nemen, samen met AD-journalist Victor Schildkamp (die het interview had geschreven) en advocaten Anis Boumanjal en Bart Swier. Want had die moeder nou wel of niet foto’s naar Borsato gestuurd waarop zij en haar dochter naakt een muur stonden te behangen? Je kleren worden op die manier in elk geval niet vies, giebelden de mannen. Ook het woord ‘flashen’ vonden ze erg lollig. Alleen journalist Hila Noorzai, die aan tafel zat om een ander programma te bespreken, had de helderheid van geest om even aan te kaarten dat dit allemaal niet uitmaakte voor Borsato’s zedenzaak: híj staat terecht, niet de moeder van het vermeende slachtoffer.
Lees ook
Hila Noorzai filmde vrouwenlevens in Afghanistan: ’Mensen huilen niet meer, omdat ze aan het overleven zijn’
Swier, die eerder Ali B bijstond en de afgelopen tijd al op meer plekken zijn voorgevoel over deze zaak deelde, wist zeker dat Marco B zou worden vrijgesproken. Hij zou er geld op durven inzetten, zei Swier. „Had je diezelfde zelfverzekerdheid bij Ali B?”, vroeg Pauw lekker spitsvondig. Gelach aan tafel. „Het was de makkelijkste zaak die je ooit ging doen, zei je zelfs tegen mij!”, zei Schildkamp. Ha ha, ho ho. Het is me wat, zo’n zedenzaak. Ze praatten nog even verder over de timing van het interview en de mogelijke gevolgen, maar tijdens de laatste minuten van het item zette ik het geluid uit. Het raakte iets in mij. Ik zoek er nog woorden voor.
Geef cadeau
Deel
Mail de redactie
NIEUW: Geef dit artikel cadeau
Als NRC-abonnee kun je elke maand 10 artikelen cadeau geven aan iemand zonder NRC-abonnement. De ontvanger kan het artikel direct lezen, zonder betaalmuur.
Waarom je NRC kan vertrouwen