“En dan in één keer moet ik iets wegslikken”
Terwijl ze door haar buurt liep en door ramen naar binnen keek naar versierde kerstbomen, brandende kaarsjes en gezinnen die samen aan tafel zaten, voelde ze ineens dat knagende gevoel van eenzaamheid. ‘En dan in één keer moet ik iets wegslikken… het gevoel van ‘alleen-zijn’, op deze vrijdagavond.’
Els vertelt dat de afgelopen weken toch al best intens waren. ‘Het was afgelopen twee weken een kleine rollercoaster wat betreft emoties. Van de sterfdag van mijn moeder en van mijn man.’ Tegelijkertijd stond ze ook van de week op een uitbundig feest. ‘Twee uitersten. That’s life’, legt ze uit.
Hoewel Els benadrukt dat het ‘helemaal oké’ met haar gaat, merkt ze dat juist in deze periode, rondom de feestdagen, de emoties onverwacht kunnen toeslaan. ‘Dan is zo’n wandeling en alle huiselijke beelden ineens zo confronterend.’ Els is echter dankbaar voor de mensen die er nog wel zijn in haar leven: ‘Ik ben niet alleen, ik weet het.’ Toch kan ze ‘er soms ook tegenop zien’ om de feestdagen te vieren. ‘Ben maar een liedje gaan zingen in mezelf en met een ouwe snotlap uit mijn zak, pink ik een traantje weg’, schrijft ze.
Na haar deelname aan B&B Vol Liefde lijkt Els’ televisiecarrière in een stroomversnelling te zijn geraakt: ze scoort tv-klus na tv-klus: