Geschreven door Tim X op 30-11-2025 om 20:00.
Castle Rat is de headliner van de toekomst. Met zijn ijzersterke combinatie van heavy metal en doom hakt de band zich een weg naar de top. Zowel de opbouw van de nummers als de vocale prestaties zijn op dit laatste album, The Bestiary, volledig tot wasdom gekomen.
De band maakt niet alleen muziek. Er is namelijk een alomvattend concept met een zelfgecreëerde fantasywereld waarin ieder bandlid een eigen rol vertolkt. Het centrumpunt van dit schouwspel is zangeres Riley Pinkerton (ook wel The Rat Queen genaamd). Met haar imposante verschijning en krachtige stem weet ze menig toeschouwer te betoveren. De rest van de band bestaat overigens verder nog uit andere illustere figuren. Zo horen we The Plague Doctor op basgitaar, The Druid op drums en The Count op gitaar. In hun videoclips kan je zien wat voor avonturen dit heerschap allemaal beleeft.
Het album telt maar liefst dertien nummers, die allemaal precies op hun plaats vallen. Binnen die nummers zijn er een aantal terugkerende thema’s. Zo opent het album met de instrumentale intro Phoenix I, en sluit het af met een akoestische versie daarvan op Phoenix II. Deze wisselwerking tussen elektrisch en akoestisch zien we ook terug op de nummers Wolf I en Wolf II.
Wizard is een van de vele hoogtepunten van het album: de passie en het plezier spatten uit de speakers, de riffs en de solo’s vliegen je om de oren en een orgel geeft alles een aangenaam jaren ’80 sleazerandje. Het zit allemaal ongelooflijk strak in elkaar, en voordat je het weet zit je te headbangen op de knaller Siren. Op het daaropvolgende Unicorn laat Castle Rat zich van zijn doomigste kant zien. Het instrumentgebruik is tamelijk log, en ook de stemuithalen van The Rat Queen klinken dramatisch en uitgesponnen. Zo halverwege het album worden we getrakteerd op een rustmomentje. Path of Moss is namelijk niet meer dan een droevige gitaarsolo die wordt bijgevallen door een akoestische gitaar. Dit intermezzo vormt een mooie opmars naar het nummer Crystal Cave. Een nummer dat rustig begint en langzaam opbouwt tot een climax waarin zelfs strijkinstrumenten en koperblazers te horen zijn. Deze toevoegingen geven het nummer een mysterieus tintje dat je ook zou kunnen verwachten op de soundtrack van Conan the Barbarian.
Serpent bevat in mijn ogeneen klein minpuntje bevat. Het eindigt namelijk met een fade-out. Dat is in mijn optiek een verschrikkelijk luie, suffe en stomme manier om een nummer af te luiten. Stop gewoon met geluid maken, doe niet alsof je het geluid opeens zachter zet. Fade-outs zijn gewoon nooit leuk. Maar goed, gelukkig is de riff op Dragon zo vadsig dat al het bovenstaande snel vergeten is. Er wordt duidelijk wat mosterd gehaald bij de veteranen van Sleep, maar dat is natuurlijk helemaal niet erg. Op Summoning Spell horen we dat Castle Rat ook niet vies is van wat ambient. De energieke uitspattingen van de rest van het album maken zo heel even plaats voor wat ingetogen reflectie. Op Sun Song persen de heren en dames er nog even wat groovende riffs uit voordat ze het album met een strik eromheen afsluiten.
The Bestiary is een top album. Bij liefhebbers van heavy metal met een flinke dosis doom zal dit album zeker in de smaak vallen. Ook is Catle Rat volgend jaar op menig festival te aanschouwen, dus ik zou u aanraden om dat ook vooral te gaan doen.
Score:
90/100
Label:
Blues Funeral Recordings, 2025
Tracklisting:
- Phoenix I
- Wolf I
- Wizard
- Siren
- Unicorn
- Path of Moss
- Crystal Cave
- Serpent
- Wolf II
- Drago
- Summoning Spell
- Sun Song
- Phoenix II
Line-up:
- The Rat Queen – Vocalen, gitaar
- The Count – Gitaar
- The Plague Doctor – Basgitaar
- The Druid – Drums
Links: