Als avontuurlijke jonge vrouw had Eva van Dijk (31) een hoofd vol plannen om de wereld rond te reizen. Maar eenmaal in Malawi bekoelde die koortsachtige reislust. Ze vond haar plek op de boerderij van haar vriend aan de rand van hoofdstad Lilongwe. Verstoken van luxe, kwam het besef: “Dit is onze plek.”

Te midden van de perikelen van de feestdagen, brengt Van Dijk na jaren de kerstperiode weer eens door bij haar familie in Loon. Al is de reden van haar tijdelijke verblijf in Drenthe een andere dan de feestdagen. Onlangs zijn zij en haar vriend Opani voor het eerst ouders geworden van een dochter.

Geluk dat ook gepaard gaat met gemis. Haar vriend kon niet naar Nederland komen voor de geboorte van hun eerste kind. “Natuurlijk is het lastig dat we zonder Opani zitten, dat is ingewikkeld.” Maar Van Dijk bekijkt het optimistisch: “Ik geniet nu enorm van mijn familie en vrienden hier. Ik mis ze natuurlijk heel erg in Malawi. En ook van de luxe, geniet ik. Zo even op de fiets naar een supermarkt waar alles op voorraad is, dat waardeer ik enorm.”

Want luxe, daardoor wordt haar leven in Malawi niet gekenmerkt. Vier jaar geleden streek ze neer in de hoofdstad om na haar studie duurzame landbouwprojecten voor jongeren op te zetten in Kenia en Malawi. “De bodems zijn er enorm uitgeput en best wel onvruchtbaar geworden in de loop der jaren. In beide landen is er hoge werkloosheid onder jongeren, die allemaal naar de stad willen. Maar daar is het ook heel lastig om een baan te vinden. En dit land is er. Het idee achter het project was om de jongeren tools en kennis bij te brengen om een inkomen te kunnen genereren op het platteland.”

Voor het project doet ze interviews met “voorbeeldboeren”. Een van hen is de dan 25-jarige Opani, die net als Van Dijk aan een landbouwuniversiteit had gestudeerd. “Toen ben ik langsgegaan bij zijn boerderij. Dat was gelijk leuk en interessant. Ik dacht: ‘Als ik hier had gestudeerd, had ik het waarschijnlijk goed met deze jongen kunnen vinden.”

Vooral zijn directheid spreekt haar aan. “Hij was ook heel kritisch op het project dat we aan het uitvoeren waren. Hij vond dat ik ervoor op moest passen dat ik naar Malawi kwam om even te vertellen hoe het moest. Dat was niet mijn intentie, maar hij opende mijn ogen dat hier al heel veel kennis is, en dat sommige ideeën niet passen in de lokale context. Ik vond het heel aantrekkelijk dat hij dat gewoon zei.”

Als Van Dijk later weer een afspraak met hem heeft voor het project, raken ze opnieuw aan de praat. “Op een gegeven moment zei hij heel direct dat hij mij leuk vond en of ik zijn vriendin wilde zijn.” Het overvalt haar, maar zijn directheid spreekt haar ook aan. “In Nederland draaien we er alleen maar omheen, en hij was gewoon recht door zee. Dus ik zei dat ik dat ook wel leuk zou vinden, maar ik dacht ook: we moeten eerst maar even kijken.”

Maar al snel zijn ze onafscheidelijk. “Ik kwam vanaf toen heel vaak op de boerderij, en al gauw woonde ik er half. Ik vond het heel leuk om er te komen. Het was ontzettend primitief, maar het trok me.”

Vier jaar later woont ze er nog steeds, hoewel zij en Opani bezig zijn een nieuw huis te bouwen. “Met een baby is de boerderij net iets té primitief. In het regenseizoen is de weg al een paar keer ondergelopen. We leven met zonnepanelen. Dat is prima, maar we kunnen daar geen koelkast op draaiende houden.”

Ook leeft ze zonder wasmachine of warm water, maar daar is ze inmiddels aan gewend. “Je rolt erin en ik vind het wel leuk. Ik hield ook al erg van kamperen vroeger, het ligt me wel. En als ik dan een keer ergens ben waar wel een koelkast is, dan kan ik daar enorm van genieten.”

Toch mist ze heel af en toe het comfort dat ze een paar jaar geleden nog gewoon vond. “Ik heb nu een nieuwe baan, dat is soms best intensief. Dan is wat luxe wel fijn. Als je na een dag werken thuis komt en je bent moe, en het is net even wat kouder dan anders, dan zou een warme douche weleens fijn zijn.”

Tekst gaat verder onder de foto’s