Het bloed dat door mij stroomt is een documentaire van filmmaker Shellen Arga, die momenteel Media en Communicatie studeert in Indonesië. Arga is oprichter van haar eigen productiebedrijf Seen Stories, waar zij documentaires produceert en regisseert. Hoewel zij al meerdere documentaires op haar naam heeft staan, is dit haar meest persoonlijke werk tot nu toe.
In de film onderzoekt zij haar eigen zoektocht naar haar roots, identiteit en culturele achtergrond, vertelt zij in een gesprek met Suriname Herald. Arga’s weg naar de filmwereld begon als een hobby, gevoed door haar studie Communicatie en haar liefde voor verhalen. “Ik vond het altijd leuk om te filmen en momenten vast te leggen,” vertelt zij.
“Beeld gaf mij de ruimte om emoties en ervaringen te tonen die met woorden alleen niet altijd uit te leggen zijn.” Haar moeder speelde hierin een belangrijke rol door haar te motiveren het film maken serieus te nemen. Via werkervaring nam Arga deel aan uiteenlopende videoprojecten, bouwde zij een netwerk op en legde zij de verhalen van anderen vast.
Idee
Het idee voor de documentaire ontstond vanuit een gedachte die steeds bij haar terugkeerde: weten waar je vandaan komt, helpt je te begrijpen waar je naartoe gaat. Tijdens haar studie en werkzaamheden merkte Arga dat zij vaak de verhalen van anderen vertelde, terwijl haar eigen achtergrond grotendeels onontgonnen bleef.
Haar Javaans-Surinaamse roots, gesprekken met haar oma en moeder en de familiegeschiedenis wakkerden haar nieuwsgierigheid verder aan. “Ik voelde dat het tijd was om die vragen niet langer uit te stellen, maar ze echt aan te gaan,” zegt zij.
De documentaire markeert het begin van Arga’s persoonlijke zoektocht naar identiteit. Voor het eerst staat zij zelf volledig centraal in een documentaire, niet als maker achter de camera, maar als onderdeel van het verhaal. Dat proces was kwetsbaar, soms confronterend, maar ook helend. Gesprekken met haar oma en moeder, in een huis vol herinneringen, brachten onverwachte emoties naar boven.
Het verhaal beslaat meerdere generaties: moeder en dochter, schoonmoeder en schoondochter, en Arga zelf als kleindochter en dochter. Daarachter staat ook haar overgrootmoeder, Bok Pinter, de schoonmoeder van haar oma. Zo komen Surinaams-Javaanse vrouwen uit verschillende generaties samen in één gesprek. Juist die verbinding tussen generaties maakt het verhaal voor Arga zo bijzonder.
“Ik ontdekte niet alleen meer over mijn familie, maar ook over mezelf. Het voelde alsof ik naast een film ook een stukje van mijn eigen identiteit blootlegde.”
Identiteit
Met de film wil Arga laten zien dat identiteit geen vaststaand gegeven is, maar iets dat meegroeit met wie je bent, waar je leeft en wat je meemaakt. In een multicultureel land als Suriname leven mensen dagelijks tussen verschillende culturen.
“We groeien samen op, eten elkaars gerechten, vieren elkaars feestdagen en noemen dat gewoon ‘Suriname zijn’. Toch kan het, vooral voor jongeren, soms lastig zijn om te bepalen wie je bent en waar je bij hoort.”
Een fragment uit de documentaire. Foto: Collectie Arga
Cultuur zit volgens Arga niet alleen in tradities, maar ook in kleine, alledaagse momenten, zoals eten, taal en omgangsvormen. In de documentaire laat zij zien hoe afkomst, familie en herinneringen samen vormgeven aan iemands identiteit.
Voor Surinaams-Javaanse jongeren speelt daarbij vaak een extra laag. Velen zijn niet met alle traditionele culturele elementen opgegroeid, zoals de Javaanse taal, dans, muziek of bepaalde gewoonten. Dat kan leiden tot vragen over ‘erbij horen’.
“Ben ik wel Javaans genoeg?” is een vraag die volgens Arga vaak leeft. Met haar documentaire wil zij duidelijk maken dat deze vragen normaal zijn. Identiteit is niet zwart-wit, maar bestaat uit lagen. Je hoeft niet alles te kennen om waardevol te zijn of verbonden te blijven met je achtergrond.
Tegelijkertijd benadrukt de film dat de kracht van Suriname juist ligt in de manier waarop verschillende culturen samenleven, met liefde, begrip en respect voor elkaar. Die diversiteit vormt samen de Surinaamse identiteit.
Arga hoopt dat kijkers zich herkennen in deze zoektocht en worden aangemoedigd om na te denken over hun eigen afkomst en wat die vandaag voor hen betekent. “De documentaire geeft niet op alles een antwoord, maar opent wel een eerlijk en herkenbaar gesprek.”
Toekomst
De filmmaker geeft aan in de toekomst meer documentaires te willen maken. “Documentaire maken is voor mij meer dan werk; het is mijn manier om belangrijke verhalen vast te leggen.”
Eerder werkte zij aan producties als Evie’s Story, Jonathan’s Story en Keroncong: From the East to Our Heart. Deze ervaringen leerden haar niet alleen het vak, maar ook de impact die documentaires kunnen hebben op cultuurbehoud en bewustwording.
Het bloed dat door mij stroomt richt zich op jongeren die zich soms tussen twee werelden voelen staan, maar ook op oudere generaties die hun verhalen en waarden hebben doorgegeven. De film is een eerbetoon aan de generaties vóór ons en een uitnodiging aan jongeren om hun eigen wortels te verkennen.
Arga spreekt haar dankbaarheid uit voor de ondersteuning die zij ontving via The Back Lot & DocuLab en haar team. “Zonder die ruimte en begeleiding was deze documentaire er niet geweest.” Volgens haar onderstreept het project het belang van het blijven maken, vastleggen en delen van Surinaamse verhalen, voor nu en voor de generaties die nog komen.