‘We hebben goed meel dit jaar’, zegt Hillie Kruize tegen haar buurvrouw. Dat treft, want de twee vrouwen zitten achter een goed verwarmd ijzer. Ze zijn niet de enigen, want er werken in totaal 24 vrijwilligers mee aan de jaarlijkse actie voor de Protestantse gemeente in Sellingen. Het geld is bedoeld om het jaarlijkse onderhoud aan wijkgebouw De Sprankel te bekostigen, en Sellingen betaalt daar maar wat graag aan mee, getuige de rijen voor de verkoopbalie.
Geen oliebollen meer
Meer dan zestig jaar geleden startte vrouwenvereniging Dorcas van de kerk met de jaarlijkse actie. Het begon met oliebollen, weet de oudste vrijwilliger Christoffel Meijer zich nog te herinneren. ‘Maar dat ging één keer bijna mis, de vrouwen stikten bijna van de rook. Toen zijn ze maar overgegaan op spekdikken en kniepertjes.’
En deze typische Groninger lekkernijen vinden al tientallen jaren gretig aftrek, zo blijkt uit het lijstje van voorzitter Bennie Potze: liefst 382 kilo meel wordt er gebruikt voor de vele zakjes spekdikken. Daarnaast is er 40 kilo spek besteld, aangevuld met 400 metworsten.
Samen maakt sterk
Iedereen heeft zijn taak. De een begint met het roeren van het meel in een grote emmer. Daarna pakt iemand anders de emmer over en verdeelt het meel over kleine bakjes. Ondertussen wordt het spek gesneden en samen met de voorgesneden worst op een bordje gelegd. Wéér iemand anders zet de bakjes meel en de bordjes klaar, en houdt in de gaten of de bakkers wel voldoende meel en vlees klaar hebben staan. En als de gebakken spekdikken klaar zijn, leggen de bakkers ze op een ander bordje, zodat wéér iemand anders de borden leeg haalt en op de droogtafel legt.